Χτες δεν έριξαν το σήμα οι Γερμανοί αλλά οι πατριώτες
Χτες δεν έριξαν το σήμα οι Γερμανοί αλλά οι πατριώτες
«Στις 6.30 το απόγευμα της 23ης Φεβρουαρίου του ΄66 ξεκινάει στη χώρα μας η τηλεοπτική περιπέτεια», ΕΙΡ και Ελένη Κυπραίου είναι οι πρώτες εικόνες που αντικρίζει ο Έλλην…
Στις 11.15 το το βράδυ της 11ης Ιουνίου του 2013, η ΕΡΤ σίγησε…
Μέχρι πριν μερικές ώρες, η ΕΡΤ ήταν ο δημόσιος φορέας ραδιοτηλεόρασης στην Ελλάδα και μια ανάσα Ελλάδας, ελληνικής γλώσσας και ενημέρωσης για τους απόδημους Έλληνες. Τώρα υπάρχει μια μαύρη οθόνη στη θέση των συχνοτήτων της ΕΤ1, της ΝΕΤ, της ΕΤ3 αλλά και του ΡΙΚ του ΒΒC World και της Deutsche Welle. Επίσης τίποτε δεν ακούγεται στη θέση των ραδιοφωνικών συχνοτήτων της ΕΡΑ.
Μέχρι χτες, το συζητάγαμε με φίλους που εργάζονται στο ραδιομέγαρο και δεν πίστευα την προοπτική αυτή. Φαντάζομαι, κατά βάθος ούτε και αυτοί. Τελικά όμως έγινε.
ΕΙΡ, ΕΙΡΤ, ΥΕΝΕΔ, ΕΡΤ1, ΕΡΤ2, ΕΤ1, ΝΕΤ. Πολλά ονόματα, πολλά λογότυπα, μεγάλη ιστορία, πολλά τα αφιερώματα, οι πρώτες εκπομπές, οι πρώτοι δημοσιογράφοι, η πρώτη κάμερα, εκείνες οι απίστευτες εικόνες των Ελλήνων, έξω από μαγαζιά που πουλούσαν τις πρώτες συσκευές τηλεόρασης, να παρακολουθούν την Ελένη Κυπραίου, την πρώτη Ελληνίδα παρουσιάστρια.
Αυτή τη στιγμή, γράφω για την ΕΡΤ. Θέλω να γράψω πολλά. Όμως η ΕΡΤ σίγησε. Και αυτό είναι τραγικό. Σαν να γράφω επικήδειο μου φαίνεται.
Αυτό που για μένα έχει αυτή τη στιγμή σημασία, πέρα από τους επικήδειους, είναι ότι από την ΕΙΡ φτάσαμε το 2013 στην ΕΡΤ HD, δηλαδή σε υψηλής ποιότητας σήμα και σκέφτομαι ότι την τελευταία φορά που η ΕΡΤ σίγησε για λίγο, ήταν πολλά χρόνια πριν, κατά την αποχώρηση των Γερμανών οι οποίοι ανατίναξαν τον ιστό της κεραίας και έτσι το κόστος της επανενεργοποίησης της συχνότητας ήταν πολύ μεγάλο.
Χτες σίγησε το μοναδικό δημόσιο μέσο ενημέρωσης, που μεγάλωσε και μόρφωσε γενεές Ελλήνων με καλό θέατρο, κινηματογράφο, ντοκιμαντέρ, μεταφορά λογοτεχνίας στην οθόνη, δημοτική μουσική και λαϊκή παράδοση, αντικειμενική ενημέρωση.
Στα τέσσερα χρόνια που εργάστηκα εκεί, γνώρισα όλο αυτό που αντιπροσωπεύει η λέξη ΕΡΤ. Τα αρχεία της που είναι ανεκτίμητα, ανθρώπους που είναι μορφωμένοι και ικανοί να παράγουν τηλεοπτικό και ραδιοφωνικό έργο με σεβασμό στον τηλεθεατή και στον ακροατή. Τεχνικούς που έτρεχαν από το πρωί ως το βράδυ για να βγει η δουλειά. Ιστορίες για διάφορα συμβάντα που αφορούσαν την μεγάλη οικογένεια της ΕΡΤ, ιστορίες που μεταφέρονταν από γενιά σε γενιά και από τους παλαιότερους στους νεότερους. Ακόμη και εάν έχουν περάσει χρόνια που δεν εργάζομαι εκεί, οι μνήμες είναι ιδιαίτερες και το συναίσθημα βαρύ.
Μέχρι χθες ήξερα πως η αποστολή της δημόσιας τηλεόρασης δεν είναι η ποσότητα άλλα ούτε και η τηλεθέαση αλλά η ποιότητα. Και η ποιότητα δεν συνοδεύεται ποτέ από νούμερα τηλεθέασης, αλλά από ένα τέλος ανταποδοτικό που πληρώνει ο ελληνικός λαός για να έχει στους δέκτες του κάτι της προκοπής. Με έκπληξη, διαπίστωσα πως το κράτος ήθελε νούμερα. Μάλλον αποφάσισε να κλείσει την ΕΡΤ και προσπαθούσε να ρίξει ευθύνες στους εργαζομένους. Ή να εφαρμόσει μνημονιακές συμφωνίες; Τι σημασία έχει πια.
Με πολλή συγκίνηση παρακολούθησα το τελευταίο δελτίο ειδήσεων στη ΝΕΤ, με πρωτόγνωρα συναισθήματα είδα να πέφτει μαύρο στο ένα μετά το άλλο κανάλια της δημόσιας τηλεόρασης. Κάποια ώρα μετά ξαναβρήκα την ΕΤ1 σε αναλογικό σήμα για λίγο όμως. Μετά προσπάθησα στο ίντερνετ και μετά τίποτε. Στις 12 το βράδυ αποφάσισα να ανέβω στην Αγία Παρασκευή. Μα όλοι οι δρόμοι που οδηγούσαν εκεί ήταν γεμάτοι σταματημένα αυτοκίνητα. Μποτιλιάρισμα. Γύρισα πίσω. Στο ραδιόφωνο της ΝΕΤ άκουγα μόνο παράσιτα.
Δεν θα πω πως δεν έγιναν πράγματα άσχημα και ακραία στην ιστορία της ΕΡΤ. Αυτά όμως, θεωρώ πως είναι μέσα στο παιχνίδι. Και η αναξιοκρατία, και το μέσον, και οι παράλογα υψηλοί μισθοί μεμονωμένων προσώπων. ΄Όμως και που δεν συμβαίνουν αυτά για να υπάρχει και εδώ η εξαίρεση; Προσωπικά απομονώνω τα κακά μιας και τα καλά είναι πολλαπλά.
Και κάποια πράγματα δεν σβήνουν ποτέ από τις μνήμες ούτε από το διαδίκτυο ευτυχώς.
Ενδεικτικά μόνο, θα υπενθυμίσω κάποιες από τις εκατοντάδες παραγωγές της δημόσιας τηλεόρασης που τέτοιες δεν θα ξαναγίνουν ποτέ:
- 1970-71 : Το θέατρο της Δευτέρας
- 1971-72: Ο άγνωστος πόλεμος / Η γειτονιά μας
- 1972-73 : Ο παράξενος ταξιδιώτης
- 1973-74 : Οι έμποροι των εθνών
- 1974-75 : Μεθοριακός σταθμός / Οι Δίκαιοι / Λούνα Παρκ
- 1975-76 : Μενεξεδένια Πολιτεία / Ο Xριστός ξανασταυρώνεται
- 1976-77 : Γιούγκερμαν
- 1979-80 : Η δασκάλα με τα χρυσά μάτια / Ο συμβολαιογράφος
- 1982-83: Γιάννης και Μαρία
- 1983-84: Το μινόρε της Αυγής
- 1985-86 : Γύρω-γύρω Όλοι / Φρουτοπία
Μετά την καληνύχτα έρχεται πάντα το καλημέρα, δεν ξέρω πως θα ναι αυτό το καλημέρα μιας και ακόμη είμαστε στο καληνύχτα που ήταν απότομο, βίαιο και βαθιά τραυματικό για ένα μέσο και κατ’επέκταση για έναν λαό που αξίζει καλύτερη μεταχείριση.
Dennis, με συγκίνησες πολύ, σ’ευχαριστω
H ERT είναι η ιστορία μου, όταν κλείνεις την ΕΡΤ είναι το ίδιο σαν να λές “Με έχουν πνίξει τα χρέη και πουλάω τα παιδιά μου”…αισχρό. Ήταν ένα ηχηρό μήνυμα που ουσιαστικά μας λέει ότι πλεόν μπορούν να μας πετάξουν όλους στα σκουπίδια
Λυπάμαι πραγματικά που από σήμερα δεν έχω να δω τίποτε στον τηλεοπτικό μου δέκτη. λυπάμαι που ζω σε έναν τόπο, που με την πράξη της αυτή, σημειολογικά μου είπε πως αφού διέλυσε την ΕΡΤ μπορεί να μας διαλύσει όλους χωρίς να κουνηθεί κανείς. Και κυρίως λυπάμαι οι οι τέχνες, τα γράμματα, ο πολιτισμός μας έμειναν στα χέρια σαπιο-κάναλων με αγράμματους εργαζόμενους που απέχουν από την ποιότητα και την κουλτούρα όσο ο Άρης από την Κίνα. Παιδιά ωραίο site έχετε, φιλιά από Νέα Μάκρη
ΚΑΝΕΙΣ ΕΛΛΗΝΑΣ ΔΕΝ ΕΙΠΕ ΟΤΙ Η ΕΡΤ ΟΠΩΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΟΥΣΕ ΗΤΑΝ ΠΡΟΣΟΔΟΦΟΡΟΣ ΚΑΙ ΒΙΩΣΙΜΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΚΑΙ ΔΕΝ ΒΑΡΑΙΝΕ ΤΟ ΔΗΜΟΣΙΟ, ΑΚΟΜΑ ΚΙ ΟΙ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΙ ΠΟΥ ΔΟΥΛΕΥΑΝ ΜΕΣΑ ΤΟ ΕΛΕΓΑΝ.
ΔΙΑΒΑΖΩ ΠΑΝΤΟΥ ΟΤΙ Ο ΕΛΛΗΝΑΣ ΔΕΝ ΕΒΛΕΠΕ ΕΡΤ ΚΑΙ ΓΚΡΙΝΙΑΖΕ ΓΙΑ ΤΟ ΛΟΓΑΡΙΑΣΜΟ ΔΕΗ ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΦΩΝΑΖΕΙ ΟΤΙ ΤΟΥ ΚΟΨΑΝΕ ΤΟ ΜΟΝΟ ΚΑΝΑΛΙ ΠΟΥ ΕΒΛΕΠΕ!
ΤΟ ΖΗΤΗΜΑ ΤΗΣ ΕΠΙΒΙΩΣΗΣ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ ΕΙΝΑΙ ΓΕΛΟΙΟ ΝΑ ΦΑΝΤΑΖΟΜΑΣΤΕ ΟΤΙ ΚΡΙΝΕΤΑΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΠΟΛΥΣΗ 2.000 ΑΤΟΜΩΝ!
ΑΝ ΘΕΣ ΝΑ ΚΑΝΕΙΣ ΑΛΛΑΓΕΣ ΚΟΙΤΑ ΦΤΙΑΞΕ ΠΡΩΤΑ ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΣΟΥ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΤΑ ΑΛΛΑ! ΑΣ ΔΟΥΝΕ ΤΟ ΜΠ@ΥΡΔΕΛ@ ΠΟΥ ΕΠΙΚΡΑΤΕΙ ΣΤΟ ΔΗΜΟΣΙΟ ΓΕΝΙΚΟΤΕΡΑ ΠΕΡΙΛΑΜΒΑΝΟΜΕΝΩΝ ΤΩΝ ΥΠΟΥΡΓΕΙΩΝ ΚΑΙ ΚΥΡΙΩΣ ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ, ΜΕΓΑΛΟΓΙΑΤΡΩΝ, ΔΙΚΗΓΟΡΩΝ ΚΤΛ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΘΑ ΤΟΥΣ ΠΙΣΤΕΨΩ. ΜΙΑ ΕΠΙΔΕΙΞΗ ΔΥΝΑΜΗΣ ΥΠΑΓΟΡΕΥΜΜΕΝΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΤΡΟΪΚΑ ΚΑΝΕΙ ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΝΑ ΜΟΙΑΖΟΥΝ ΓΙΑ ΑΛΛΗ ΜΙΑ ΦΟΡΑ ΘΕΑΤΡΟ ΠΑΡΑΛΟΓΟΥ!
ΑΝ ΕΙΣΑΙ ΜΑΓΚΑΣ ΚΟΨΕ ΑΠΟ ΤΑ ΔΙΚΑ ΣΟΥ ΚΑΙ ΑΠΟ “ΤΩΝ ΠΑΝΩ” ΠΡΩΤΑ ΚΙ ΟΧΙ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΜΙΚΡΟΥΣ ΠΟΥ ΑΡΓΟΠΕΘΑΙΝΟΥΝ. ΒΑΛΕ ΟΡΙΟ ΑΝΩΤΑΤΟΥ ΜΙΣΘΟΥ 5.000 ΚΑΙ ΜΗ ΚΑΤΕΒΑΖΕΙΣ ΑΛΛΟ ΤΟΝ ΚΑΤΩΤΑΤΟ ΓΙΑΤΙ ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ ΘΑ ΨΟΦΗΣΟΥΝ ΟΙ ΚΑΤΩ Η ΘΑ ΜΟΥΤΣΩΣΟΥΝ ΚΑΙ ΘΑ ΦΥΓΟΥΝ ΚΑΙ ΘΑ ΜΕΙΝΕΙΣ ΜΟΝΟΣ ΣΟΥ ΝΑ ΚΥΒΕΡΝΑΣ… ΜΗ ΣΟΥ ΠΩ ΤΩΡΑ ΤΙ!
Έχουν περάσει δύο εβδομάδες και οι εργαζόμενοι στην ΕΡΤ είμαστε μέσα και θα συνεχίσουμε. Ψάχνοντας για αναφορές-αφιερώματα στην ΕΡΤ έπεσα στα δικά σας. Dennis, έχεις περάσει και συ από τα μέρη μας όπως διαβάζω. Σας ευχαριστούμε για την υποστήριξη, τα καλά σου λόγια και για τα 3 σας αφιερώματα. Αντώνης
Μακάρι ο αγώνας να πιάσει τόπο, γιατί δυστυχώς σε αυτή τη χώρα έχουμε συνηθίσει να σκύβουμε το κεφάλι και να αποδεχόμαστε το παράλογο ως λογικό. Εμείς σαν σινεπιβάτες εναντιωνόμαστε στο κλείσιμο της ΕΡΤ όσο (και περισσότερο με τρόμο) στον απολυταρχικό και ασυνείδητο τρόπο με τον οποίο έκλεισε. Τα γεγονότα που ακολούθησαν έδειξαν πόσο ανοργάνωτα και αυθαίρετα παίρνονται οι αποφάσεις σε αυτόν τον τόπο. Για αυτά όλα και άλλα τόσα ανέβηκε από την πρώτη μέρα το μαύρο banner στην δεξιά κορυφή του site μας.
Αντώνη καλό κουράγιο, το κλείσιμο της ΕΡΤ και το πέταγμα των εργαζομένων της στο δρόμο, χωρίς ακόμη να έχουν αποζημιωθεί, δίνει ένα σαφές σημειολογικό παράδειγμα στις ιδιωτικές επιχειρήσεις, που θα αρχίσουν και αυτές το ίδιο να πράττουν. Όταν το κράτος δείχνει αυτό το χείριστο εργοδοτικό πρόσωπο, δεν περιμένω τίποτε καλύτερο στον ιδιωτικό τομέα. Γι αυτό και όλοι μας πρέπει να είμαστε συνέχεια δίπλα σας…για ένα καλύτερο εργασιακόαύριο
Pingback: Cinepivates – ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΕΡΤ: Για μικρούς, για μεγάλους και για μας.