Everybody Knows: Ο Φαραντί ταξιδεύει από τις Κάννες στο Τορόντο

Το ετήσιο κινηματογραφικό Φεστιβάλ του Τορόντο βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη και έχουμε ήδη πάρει μια γεύση από τις ταινίες που προβάλλονται σε αυτό. Μεταξύ άλλων, προβάλλεται το νέο δράμα του σκηνοθέτη Ασγκάρ Φαραντί σε συνεργασία με το πρωταγωνιστικό ζευγάρι των Πενέλοπε Κρουζ και Χαβιέρ Μπαρδέμ, και τον Πέδρο Αλμοδόβαρ σε ρόλο παραγωγού.

Έχοντας αποσπάσει Όσκαρ Καλύτερης Ξενόγλωσσης Ταινίας και τα βραβεία Καλύτερου Σεναρίου και Ανδρικής Ερμηνείας στο Φεστιβάλ Καννών με την προηγούμενη ταινία του «Εμποράκος», ο Ιρανός σκηνοθέτης επέστρεψε  φέτος με το «Everybody Knows».

Την πρεμιέρα της ταινίας απολαύσαμε στο διαγωνιστικό τμήμα του φετινού Φεστιβάλ Καννών,  όπου η ταινία προβλήθηκε στην έναρξη του Φεστιβάλ.

 Το σινεμά του Φαραντί είναι πράγματι ανθρωποκεντρικό και ψυχογραφικό. Τον γοητεύουν και τον απασχολούν βαθιά οι ανθρώπινες σχέσεις  και ο ανθρώπινος ψυχισμός. Αυτό έχει φανεί από την έως τώρα σκηνοθετική του πορεία, με αποτέλεσμα οι ταινίες του να έχουν κοινή αναφορά και βάση χωρίς φυσικά αυτό να είναι κουραστικό. Στο «Τodos lo Saben» ωστόσο, όπως είναι ο αρχικός τίτλος του φίλμ, ο Φαραντί επαναλαμβάνεται με τον πιο φανερό τρόπο θυμίζοντας τις ταινίες του «About Elly»,«The Past»  και «A Seperation».

Η κάμερα ακολουθεί την Καρολίνα (την οποία υποδύεται η Κρουζ) η οποία ταξιδεύει με την οικογένειά της από το Μπουένος Αϊρος στην Ισπανία, προκειμένου να παραστούν σε έναν οικογενειακό γάμο.  Μία περίεργη και αναπάντεχη ωστόσο εξαφάνιση της κόρης της την ημέρα του γάμου, θα αλλάξει εντελώς την πορεία του ταξιδιού της αλλά και τις ζωές των συγγενών της, φέρνοντας παράλληλα στην επιφάνεια μυστικά του παρελθόντος.

Η ιστορία εξελίσσεται αργά και σταδιακά αποκαλύπτονται στοιχεία που θα βοηθήσουν στην επίλυση του μυστηρίου.

Η διαρκής εναλλαγή τοπίων, η εμφάνιση όλο και περισσότερων προσώπων και η σύνδεση των παραπάνω μεταξύ τους, αντί να λειτουργούν πάντως επεξηγηματικά φαίνεται ότι μπερδεύουν και «χαώνουν» τον θεατή. Πράγματι στο τέλος της ταινίας αποκαλύπτονται οι ένοχοι, τα ερωτηματικά όμως που μας δημιουργεί η ίδια ιστορία όπως εκτυλίσσεται μένουν αναπάντητα.

Σε σχέση με τις προηγούμενες ταινίες του, ίσως τολμήσουμε να πούμε πως ο Ιρανός σκηνοθέτης δεν εντυπωσίασε όσο περιμέναμε με το ισπανόφωνο δράμα του. Φυσικά, οι εξαιρετικές ερμηνείες όλων των ηθοποιών , και δη της Κρουζ στον ρόλο της μητέρας και η ιστορία που διηγείται γεμάτη ανατροπές, λειτουργούν θετικά στην ταινία, χωρίς όμως το τελικό αποτέλεσμα να μας πείθει.