Everything Sucks!: Επιστροφή στη δεκαετία του ’90

Το σινεμά και η τηλεόραση επενδύουν στην κινηματογραφική νοσταλγία εδώ και χρόνια, άλλες φορές με επιτυχημένα αποτελέσματα, άλλες όχι.

Το Everything Sucks! η νέα σειρά του Netflix εκτυλίσσεται στα ’90s και είναι ένας συνδυασμός Freaks and Geeks (το οποίο επίσης μπορεί κανείς να δει στο Netflix) και Super 8, με μία εσάνς Dawson’s Creek. Όχι, η σειρά δεν διαθέτει υπερφυσικά στοιχεία όπως το Stranger Things, αν και αφορά και αυτή μία παρέα παιδιών που έρχονται αντιμέτωπα με το μεγαλύτερο μυστήριο όλων: την εφηβεία.

Ο Λουκ Ο’ Νιλ (Τζάχι Ντι’ Άλο Γουίνστον) είναι ένας geek που μαζί με τους δύο καλύτερους φίλους του, τον Τάιλερ και τον ΜακΚουέιντ μπαίνουν στο Γυμνάσιο της πόλης Boring (ναι, ακριβώς, βαρετός) με υψηλές προσδοκίες -να έχουν καταφέρει να κάνουν σχέση τουλάχιστον μέχρι να αποφοιτήσουν. Ο Λουκ μοιάζει να είναι πιο τυχερός, καθώς από την πρώτη μέρα κιόλας γνωρίζει στην ομάδα βιντεογράφων όπου συμμετέχει το κορίτσι των ονείρων του: πρόκειται για την Κέιτ Μέσνερ (Πέιτον Κένεντι), την κόρη του Γυμνασιάρχη. Τι συμβαίνει, όμως, όταν το κορίτσι των ονείρων σου δεν γνωρίζει καλά καλά το ίδιο τι είναι αυτό που ψάχνει στη ζωή; Και πού μπορεί να οδηγήσει μια «κόντρα» με την ομάδα υποκριτικής που λειτουργεί στο σχολείο;

Η σειρά των Μπεν Γιόρκ Τζόουνς και Μάικλ Μόχαν είναι όλα αυτά που θα ελπίζαμε να είναι: αστεία, τρυφερή και ναι -νοσταλγική. Σε αυτό βοηθούν όχι μόνο τα ρούχα, αλλά και το σάουντρακ. Από το Wonderwall μέχρι το It’s a Beautiful Life των Ace of Bace (σε ένα εξαιρετικό επεισόδιο της σειράς), η συλλογή τραγουδιών της σειράς θα σε ξεσηκώσει και θα σου θυμίσει τα νιάτα σου.

Η σχέση με το προαναφερθέν -και σαφώς ανώτερο- Freaks and Geeks του Τζαντ Άπατοου, την cult -πλέον- σειρά του 1999 με την πληθώρα των άγνωστων -τότε- ηθοποιών που σύντομα έγιναν σταρ πρώτου μεγέθους είναι φανερή, αλλά είναι και δημιουργική: το Everything Sucks! δεν αποτελεί απλά αντιγραφή, αλλά έχει πράγματα να πει για τις ανθρώπινες σχέσεις, τις μονογονεϊκές οικογένειες, την σεξουαλικότητα, την ανάγκη για δημιουργία και αποδοχή.

Είναι τρυφερό, ενίοτε συγκινητικό και έχει την τύχη να έχει μια νεαρή πρωταγωνίστρια – διαμάντι: η Πέιτον Κένεντι φέρει κάτι από τον αέρα μιας νεαρής Τζόντι Φόστερ και εδώ της δίνεται ένας ρόλος περίπλοκος που ανυπομονούμε να δούμε πώς θα αναπτυχθεί στις επόμενες σεζόν (σημείωση ότι όπως κάνει συνήθως το Netflix μπορεί κανείς να δει ολόκληρο τον 1ο κύκλο στη συνδρομητική υπηρεσία. Η σειρά αποτελείται από 10 ημίωρα επεισόδια).

Υπάρχουν στιγμές που η επιθυμία της ταινίας να μας θυμίσει στιγμές, αντικείμενα (όπως το cd player ή τα δαχτυλίδια – πιπίλες) και τραγούδια της δεκαετίας του 1990 γίνεται υπερβολικά φανερή, αλλά, εντάξει, η αλήθεια είναι ότι έτσι κι αλλιώς τα νοσταλγούμε, οπότε γιατί να μην υπάρχει ένας δημιουργικός τρόπος να χρησιμοποιηθεί αυτή η νοσταλγική διάθεση;