Εξαιρετικά δυνατά και Απίστευτα κοντά
Πριν από περίπου δύο χρόνια γράφαμε πόσο θα θέλαμε να δούμε το μυθιστόρημα του Τζόναθαν Σάφραν Φόερ «Εξαιρετικά Δυνατά και Απίστευτα Κοντά» να μεταφέρεται στη μεγάλη οθόνη. Κι αυτό γιατί ο Φόερ κατάφερε να δημιουργήσει ένα από τα πιο μοντέρνα και δυνατά μυθιστορήματα των τελευταίων ετών, ένα μυθιστόρημα που αναφέρεται μεν στην 11η Σεπτεμβρίου, αλλά αποτελεί ένα κολάζ ιστοριών που συνδέει παρελθόν και παρόν, με «κόλλα» τη μνήμη. Ε, λοιπόν αυτή η ιστορία -δυστυχώς- δεν είναι αυτή που παρακολουθεί κανείς στην ταινία «Εξαιρετικά Δυνατά και Απίστευτα Κοντά». Κρίμα, γιατί από τον Στίβεν Ντάλντρι (Μπίλι Έλιοτ, οι Ώρες, περιμέναμε περισσότερα. Όχι ότι η ταινία δεν βλέπετε, αλλά γρήγορα τα καλά της στοιχεία εξαφανίζονται. Στο πρώτο μέρος της η ταινία είναι καλύτερη. Στήνει σωστά τη σχέση του πατέρα (μπράβο στον Τομ Χανκς που με μικρή εμφάνιση καταφέρνει και τραβά τα βλέμματα) με τον γιο, δεν εκμεταλλεύεται εικόνες από την πτώση των πύργων, ενώ ο μικρός πρωταγωνιστής του είναι πολύ καλός. Όσο η ατμόσφαιρα της ταινίας σκοτεινιάζει, όσο ο μικρός Όσκαρ εγκλωβίζεται στην αναζήτησή του για το κλειδί, τόσο η ταινία αρχίζει να εκβιάζει συναισθηματικά τον θεατή, γεμίζοντας την οθόνη δάκρυα. Συγγνώμη, λοιπόν, αλλά η Σάντρα Μπούλοκ δεν μου άρεσε. Αντιθέτως ο Μαξ Φον Σίντοου είναι εξαιρετικός στον ρόλο του βωβού ηλικιωμένου που συνοδεύει τον 11χρονο Όσκαρ στις περιπλανήσεις του, δίνοντας τη σιωπή ως «απάντηση» στην ανάγκη της ταινίας να κραυγάσει τον πόνο. Φυσικά, η ιστορία είναι σπουδαία και παρ’ όλο που προς το τέλος νιώθεις να σε «τραβάει» (με τον τρόπο που το έκανε ο Φόρεστ Γκαμπ), παρ’ όλο που όσο περνάει η ώρα ο Τόμας Χορν νιώθει όλο και πιο αμήχανος στον ρόλο του, καταφεύγοντας προς το τέλος σε γκριμάτσες και τικ, δεν παύει να είναι μια από τις συμπαθητικές στιγμές της απεικόνισης της τραγωδίας της 11ης Σεπτεμβρίου στη μεγάλη οθόνη. Και ας κατέστρεψε το εξαιρετικό βιβλίο του Τζόναθαν Σάφραν-Φόερ (εάν θέλετε να δείτε πώς θα ήταν μια άλλη εκδοχή της ταινίας, το βιβλίο κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Μελάνι).
Τάιλερ Ντέρντεν
