FLUX GOURMET

Γαστρονομική κολεκτίβα-ομάδα που δίνει περφόρμανς σε ινστιτούτο τέχνης, χρηματοδοτούμενο από την εκκεντρική ιδιοκτήτρια του, έρχεται σε σύγκρουση μεταξύ του, ανάμεσα στα φαγητά και τους ήχους τους και υπό το άγρυπνο βλέμμα ενός δημοσιογράφου που πάσχει από γαστρεντερικές και “θορυβώδη” διαταραχές.

Από τον σκηνοθέτη Πίτερ Στρίκλαντ που το 2009 είχε κάνει εκείνη την εξαιρετική ΕΚΔΙΚΗΣΗ ΤΗΣ ΚΑΤΑΛΙΝ ΒΑΓΚΡΑ, το Flux Gourmet είναι ένα επιτηδευμένο και συχνά “αστείο” φιλμ, που προσπαθεί να πείσει για το χιούμορ και την ειρωνεία του αλλά…με αντίθετα αποτελέσματα. Όσο δελεαστική και αν είναι η ιδέα της γαστρονομικής κολεκτίβας τριάδας με την αυταρχική αρχηγό, την μαζοχίστρια χρηματοδότη ( πολύ καλή η Γκουέντολιν Κρίστυ) και τον Μάκη Παπαδημητρίου να παλεύει με τα υπερδραστήρια έντερα του, η ταινία καταντάει μία επίδειξη ιδιαιτερότητας χωρίς κανένα ουσιαστικό σεναριακό νόημα.

Με δανεικά αλλά αξιοποιημένα λάθος Λανθιμικά κεφάλαια (και όχι λόγω της Αριάν Λαμπέντ) το Flux Gourmet θα μπορούσε να είναι μία ταινία που στα χέρια του Πίτερ Γκρίναγουει, θα μιλάγαμε για οπτικοακουστικό ντελίριο. Ο Στρίκλαντ, που η μανία του για τις ιδιαίτερες αλλά τελικά αλαφροίσκιωτες ταινίες του (The Fabric, Ο Δούκας της Βουργουνδίας) αποδεικνύει πως τελικά το να μιλήσεις και να ειρωνευτείς την τέχνη, θα πρέπει πρώτα να την έχεις αξιωθεί. Και ενώ στην Καταλίν Βάργκα έδειξε να τα καταφέρνει κινηματογραφικά, στο Flux Gourmet δείχνει να παρασύρεται από το επιτηδευμένο και κρύο σενάριο που δεν μπορεί να εναρμονιστεί με την αρτιστίκ σκηνοθεσία του.

Όχι σινεφιλική λιχουδιά αλλά σαν να “άρπαξε” από το βράσιμο, το Flux Gourmet είναι μία επιτηδευμένη εξυπνακίστικη ταινία, που δεν αφορά-σχεδόν- κανένα, δεν προτείνει τίποτα, απλά περιφέρει την έντονη μυρωδιά του. Σόδες για να χωνέψουμε…

Η ταινία κυκλοφορεί 6 Απριλίου σε διανομή Cinobo.