Fortunata – Η Ασυμβίβαστη

Η Fortunata («τυχερούλα» σε ελληνική μετάφραση, αν και έχουμε και εμείς ως όνομα το Τυχερή, χρησιμοποιούταν περισσότερο παλαιότερα), είναι μια φτωχή γυναίκα, που παλεύει να τα φέρει βόλτα. Καθώς είναι σε διάσταση με τον σύζυγό της, έναν καταπιεστικό αστυνομικό που κάνει συχνά τη ζωή της κόλαση, προσπαθεί να μεγαλώσει όσο γίνεται καλύτερα τη μοναχοκόρη τους και δουλεύει «μαύρα» σαν κομμώτρια. Το όνειρό της να αποκτήσει μια μέρα το δικό της κομμωτήριο, είναι και αυτό ένα από τα όνειρα όλων των ανθρώπων της φτωχογειτονιάς που ζει, όπως του φίλου της Τσικάνο, που έχει μαγαζί με τατουάζ, παλεύει να απεξαρτηθεί από τα ναρκωτικά και να συντηρήσει την άρρωστη μητέρα του, που κάθε μέρα ξεχνά όλο και περισσότερα πέραν της παλιάς αίγλης της καριέρας της στο θέατρο.

Μόνη διαφυγή από το αδιέξοδο μοιάζει να κερδίσουν το λόττο και ο Τσικάνο επιμένει να παίζει τα «χαμένα νούμερα», όπως τα ονομάζει, δηλαδή αυτά που δεν κληρώνονται συχνά, με την ελπίδα μια μέρα να έρθει η σειρά τους. Να «γυρίσει ο τροχός» και μια μέρα να χαμογελάσει η τύχη και στα άμοιρα παιδιά της κακοτυχίας. Η μικρή κόρη της κουβαλά ψυχικά τραύματα και αρχίζει να παρουσιάζει μια εντεινόμενη ανάρμοστη συμπεριφορά να φτύνει τον κόσμο και η Φορτουνάτα αναγκάζεται να την πηγαίνει σε ψυχολόγο. Οι αναγκαστικές αυτές συναντήσεις για το παιδί γρήγορα κάνουν τη γυναίκα να καταλάβει ότι και αυτή έχει την ανάγκη για βοήθεια, ενώ ταυτόχρονα έρχονται κοντά με τον ψυχολόγο.

Πρόκειται για άλλη μια σκηνοθετική απόπειρα του ιταλού ηθοποιού Σέρτζιο Καστελίτο, συνεχίζοντας τις δραματικές ταινίες χτισμένες γύρω από νεαρή γυναίκα πρωταγωνίστρια, όπως στα προηγούμενα του Γεννημένοι Ξανά και Non ti muovere (Μείνε Ακίνητη) με την Πενέλοπε Κρουζ.

Αν κάτι χαρακτηρίζει περισσότερο αυτή την ιταλική ταινία, είναι τα ζωντανά χρώματα και η αισιόδοξη ματιά, που έρχεται σε άμεση αντίθεση με τη δραματική υπόθεση. Τα ζωντανά χρώματα και η κίνηση της κάμερας θυμίζουν αρκετά το σύμπαν του όπως μας το έχει παρουσιάσει σε ταινίες όπως το Tangerine (που είχαμε δει παλαιότερα στις Νύχτες Πρεμιέρας) και το the Florida Project. Υπάρχουν κάποιες σκηνές που μπορεί να είναι λίγο ασύνδετες ή αφελώς συνδεδεμένες, είναι όμως ωραία κινηματογραφημένες και δίνουν τη συνολική αίσθηση της ταινίας, όπως αυτή στο ενυδρείο ή η σκηνή του γάμου. Έχουν την ιταλική ψυχοσύνθεση αλλά και μια βραζιλιάνικη αύρα, που συνθέτουν ένα γενικότερο διεθνικό ταμπεραμέντο στην ταινία. Οι κινηματογραφιστές σε αυτά τα χρόνια της κρίσης επιστρέφουν συχνά στο κλασικό μελόδραμα και στη «Συνοικία το Όνειρο» αναζητώντας δραματικούς ήρωες που να μοιάζουν βγαλμένοι από τη ζωή και πραγματικά συναισθήματα. Εδώ το όνομα της ηρωίδας έρχεται σε αντίθεση με την κακοτυχία στη ζωή της πρωταγωνίστριας, θυμίζοντας παλαιότερη τακτική -σε θάλασσες, βουνά, ανέμους ή περιοχές- να ονομάζουν κολακευτικά για να τα κατευνάσουν και να τα καλοπιάσουν, να ξορκίσουν το κακό.

Όλη η ταινία είναι χτισμένη γύρω από τη Φορτουνάτα και η Τζασμίν Τρίνκα ανταπεξέρχεται μια χαρά και υποσκιάζει τα σημεία που το σενάριο είναι πιο αφαιρετικό. Ο Στέφανο Ακόρσι στο ρόλο του ψυχολόγου παίζει πιο κωμικά. Ο μεγάλος σταρ της ταινίας πάντως είναι ο Αλεσάντρο Μπόργκι και ως παρουσία και ως ερμηνεία, αν και έχει δεύτερο ρόλο. Η μάνα του Τσικάνο απαγγέλει ελληνικές τραγωδίες, ενώ στο πολυσυλλεκτικό soundtrack της ταινίας ακούγεται και η Μελίνα Μερκούρη. Υπάρχουν όμως και κάποιες αφέλειες στην ταινία, πέραν του σεναρίου, που μειώνουν λίγο το αποτέλεσμα, όπως την υπέροχη σκηνή του τέλους, είναι κρίμα να ξεβάφει το χρώμα από το τατουάζ και να φαίνεται στο θεατή.