Τι είδε η Γκεημθρονίτισσα

 

 

Ξεκίνησε λοιπόν, επιτέλους, η 6^η σεζόν του GoT και ήδη τα κοινων.δίκτυα έχουν γεμίσει εκ νέου από εικασίες και προβλέψεις σχετικά με το τι μέλλει γενέσθαι, βάσει όσων- άκρως ιντριγκαδόρικων κατ’ εμέ- συνέβησαν στο πρώτο επεισόδιο. Τι είδαμε λοιπόν;

• Κατ’ αρχάς, ένα τρανταχτό όνομα στη σκηνοθεσία- ο Jeremy Podeswa (ο οποίος σκηνοθέτησε και το ήδη προβληθέν,2^ο επεισόδιο) παρακαλώ, και ένα εξαιρετικό δείγμα της δουλειάς του εδώ ήταν η μονομαχία της Λαίδης Μπρίεν και του Πόντρικ με τους στρατιώτες του Μπόλτον, μου θύμισε πολύ Ρίντλεϊ Σκοτ η σκηνή.

• Μετά από 5 σεζόν μ’ ενδυματολόγο την εξαιρετική και βραβευμένη Michelle Clapton, ήρθε η ώρα ν’ αλλάξουν σχεδιάστρια, και τ’ όνομα αυτής είναι April Ferry. Μέχρι στιγμής βλέπω διατήρηση του ίδιου στυλ κοστουμιών όπως και στις προηγούμενες σεζόν— τα καλά πράγματα ευκταίον είναι να διατηρούνται.

• Μέτρησα 10 θανάτους! ‘Οσοι έχουν αγωνία για το αν θα συνεχιστεί η παράδοση του ξεπαστρέματος , και δη σημαντικών χαρακτήρων, μπορούν να ηρεμήσουν— ένας εκ των φρεσκο-πεθαμένων είναι και ο πρίγκηπας Ντοράν Μαρτέλ (αγαπημένος Alexander Siddig). Ας πω εδώ ότι γι’ άλλη μιά φορά διατηρείται , μέχρι ανατροπής της, η ισορροπία απωλειών μεταξύ Σταρκ- Λάνιστερ : νεκροί είναι οι Τζον Σνόου και Μαρσέλα Λάνιστερ αντιστοίχως, ζωντανοί οι ‘Αρυα, Σάνσα, Μπραν και Ρίκον απ΄τους Σταρκ, Τζέημι, Σέρσι, Τύριον και Τόμεν απ΄τους Λάνιστερ, 4 και 4.

Ο σερ Τζέημι επιστρέφει στο King’sLanding και ξαναβλέπει την μεγάλη του αγάπη. Τα δίδυμα αδελφάκια-εραστές έχουν πλέον κοντά, ξανθά μαλλάκια. Μου έκανε τρομερή εντύπωση, αφενός η έλλειψη οποιουδήποτε σχολίου εκ μέρους του Τζέημι σχετικά με την εμφάνιση της Σέρσι (έξοχη σταθερά, η Lena Headey), αφετέρου η σιωπή της Σέρσι αναφορικά με όσα ατιμωτικά υπέστη. Δεν υπάρχει ούτε μία σκηνή που να μας ενημερώνει γιά την πορεία «ανάρρωσής» της φερειπείν, ίσως για να υπογραμμιστεί το πόσο ισχυρός χαρακτήρας είναι αυτή η γυναίκα που επί του παρόντος επιδεικνύει βουβή θλίψη και οργή. Αναμένω πως και πως τη στιγμή που θα εκδικηθεί στο έπακρο εκείνη την αλόγα μοναχή που την εξευτέλισε. Μάθαμε τ’ όνομά της αδέλφια : Σέπτα Ουνέλα —αμ Nutella θα γίνεις κάργια όταν σε περιλάβει η Αντιβασίλισσα.

• Τα καθάρματα, παραμένουν καθάρματα : ο πρώην μπάσταρδος, νυν αναγνωρισμένος γιός του Μπόλτον, ψυχάκιας Ράμσεϊ αποδεικνύει πάλι, ότι δεν έχει ούτε ιερό ούτε όσιο όντας σαδιστικό κάθαρμα— δείτε τι επιφυλάσσει στη σορό της εξίσου αχώνευτης μ’ αυτόν, Μιράντας… Ο σερ ‘Αλιστερ Θορν απ΄την άλλη, ο ένας εκ των Διοικητών της Νυχτερ.Φρουράς- μακελάρης του Τζον Σνόου, εμμένει στη δικαιολόγηση της πράξης του.

• Απ΄τους πλέον συμπαθείς , κατά τη γνώμη μου, χαρακτήρες του επεισοδίου, είναι ο σερ Ντέβος- το πρώην Χέρι του επίσης θανόντος Στάνις, ο οποίος φαίνεται πως αναγνωρίζει ( ; ) τις ασύλληπτες δυνάμεις της Κόκκινης Γυναίκας , το οποίο μας φέρνει στην εκπληκτική σεκάνς που κλείνει και το επεισόδιο, με την πανέμορφη Μελισσάνδρη να μεταμορφώνεται σε αποκρουστική γριά, ενώπιον πολυκαιρισμένου και θολού καθρέφτη. ‘Οσοι όμως βιάζεστε να την ξεγράψετε, συγκρατηθείτε ξαναβλέποντας το πλάνο όπου η κάμερα εστιάζει σ’ ένα μισογεμάτο φιαλίδιο. Είναι στην πραγματικότητα τελικά μιά αηδιαστική κι ανήμπορη γραία η σαγηνευτική κοκκινομάλα ιέρεια; Ή μήπως οι μαγικές δυνάμεις της είχαν βαρύ τίμημα, κι η μεταμόρφωση είναι αυτό ακριβώς;

• Η πιό συγκινητική σκηνή είναι αυτή της συνάντησης της Σάνσα με την Λαίδη Μπρίεν και τον πιστό Πόντρικ. Προσωπικά δε χωνεύω τη Σάνσα , όπως δε χωνεύω και την τσιρίδα αδελφή της, την ‘Αρυα, και πολύ φχαριστήθηκα το βρωμόξυλο που έφαγε. Βέβαια, δεν τουλουμιάζεις στο ξύλο τυφλό άνθρωπο, τουλουμιάζεις;

• Η κοντή και τσουπωτή Δρακομάνα, Θυελογέννητη Ντενέρις, πάλι σε ούγκανο πανύψηλο και βάρβαρο έπεσε—μαζοχισμός ή κακή μοίρα; Ας ελπίσουμε ότι θα συγυρίσει όπως πρέπει τους ασεβείς προς αυτήν, Ντοθράκι.

• Ο δεύτερος πιό συμπαθής χαρακτήρας του επεισοδίου, ο υπέροχος Τύριον, φοβάμαι πως θα τα βρεί σκούρα ως προσωρινός διοικητής της Μηρήν^. εύχομια η ευφυϊα του να σώσει και πάλι, το μικροσκοπικό δέμας του…

• ‘Αφησα τελευταίο το θέμα που μας πυρπολεί απ΄το τέλος του προηγούμενου κύκλου : τί απέγινε τελικά ο Τζον Σνόου— είναι αμετάκλητα νεκρός (« σαν καρφί» όπως θα ΄λεγε ο Ντίκενς ) ή μήπως θ’ αναστηθεί, θα γίνει ζόμπι/ Λευκοπερπατητής και θα τους φάει όλους; Το θέλουμε αυτό άραγε; έναν απέθαντο Τζον Σνόου, φρικιό της φρίκης σαν τον αρχηγό των Λευκών Οδοιπόρων ;

Γενικώς, η εντύπωσή μου απ’ το α’ επεισόδιο ήταν πως χτίζει με λιτό αλλά εντυπωσιακό τρόπο , προσδοκίες που ελπίζω να ευωδοθούν/διαψευσθούν εξίσου εντυπωσιακά κι αλησμόνητα στα επόμενα επεισόδια. ‘Εχω εμπιστοσύνη στη διεστραμμμένη φαντασία των σεναριογράφων και του G.R.R. Martin.