Για καλό και για κακό (Otez-moi d’ un doute)

Ο Εργουάν μαθαίνει τυχαία ότι ο πατέρας του δεν είναι ο βιολογικός του πατέρας. Την ώρα που η κόρη του Εργουάν είναι έγκυος και αρνείται να αποκαλύψει την πατρότητα του δικού της παιδιού, ο Εργουάν θα βιώσει μια κρίση που θα τον οδηγήσει στην αναζήτηση του πραγματικού του πατέρα. Παράλληλα, θα γνωρίσει την Άννα, την οποία θα προσπαθήσει να κατακτήσει. Από τις συναντήσεις του με την ντετέκτιβ που θα του αποκαλύψει το όνομα του πατέρα, μέχρι τις συνομιλίες του τόσο με τον βιολογικό πατέρα του όσο και με τον πατέρα που γνώριζε επί χρόνια, η ταινία παρακολουθεί την κρίση που βιώνει ο Εργουάν, με τρόπο όχι υστερικό, αλλά βαθύ και ουσιαστικό.

Χαριτωμένη δραμεντί που μπορεί να μην ανατρέπει τις συμβάσεις, παρακολουθείται, όμως, κάτι παραπάνω από ευχάριστα κυρίως εξαιτίας των ερμηνειών των κεντρικών πρωταγωνιστών (ιδίως του Φρανσουά Νταμιέν και της Σεσίλ Ντε Φρανς).

Μικρά τρυφερά στιγμιότυπα, μικροπαρεξηγήσεις και μυστικά αποκαλύπτονται στην ταινία, αλλά ο ρεαλιστικός τρόπος με τον οποίο επιλέγει η Καρίν Ταρντιέ να τα προσεγγίσει -και όχι η κωμική υπερβολή που θα βλέπαμε σε άλλες παρόμοιου τύπου ταινίες- έχουν ως αποτέλεσμα μια ανάλαφρη ταινία που δεν διστάζει να ασχοληθεί με δύσκολες θεματικές (όπως ποιοι είναι τελικά οι πραγματικοί μας γονείς;)

Το «Για Καλό και για Κακό» ξεχωρίζει σίγουρα από τον σωρό των αδιάφορων γαλλικών κωμωδιών και με την τρυφερή ματιά του και καταφέρνει να κλέψει τις καρδιές των θεατών.