ΜΟΝΟΜΑΧΟΣ ΙΙ (GLADIATOR II)
Δεκαοχτώ χρόνια μετά τον θάνατο του Μάξιμου, ο Άννων γίνεται σκλάβος των Ρωμαίων έπειτα από την πολιορκία της πόλης του στην Αφρική. Στην πολιορκία αυτή σκοτώνεται η σύζυγος του από τα χέρια του στρατηλάτη Ακάκιου. Με την επιστροφή του στην Ρώμη ο Ακάκιος θα προσπαθήσει να ανατρέψει τους δύο αυτοκράτορες της Ρώμης που παρακμάζει ενώ ο Άννων θα μπει ως μονομάχος στο Κολοσσαίο για να επιβιώσει και να εκδικηθεί, όσο ο Μάκρινος που εκπαιδεύει μονομάχους καταστρώνει τα δικά του σχέδια.
Η συνέχεια της ταινίας του 2000 ΜΟΝΟΜΑΧΟΣ που υπήρξε μεγάλη εισπρακτική και καλλιτεχνική επιτυχία και μάλιστα βραβεύτηκε με 5 Όσκαρ μεταξύ των οποίων Καλύτερης Ταινίας και Α’ ανδρικού ρόλου για τον Ρασελ Κρόου, έρχεται ξανά από τον ίδιο σκηνοθέτη τον Ρίντλει Σκοτ που στα 82 του αποδεικνύεται-όχι πως είχα προσωπικά εγώ ποτέ αμφιβολία- ένας μεγάλος μάστορας του σινεμά, του θεάματος αλλά και του είδους που ο ίδιος αναγέννησε το 2000 με τον ΜΟΝΟΜΑΧΟ του. Ο ΜΟΝΟΜΑΧΟΣ ΙΙ ανοίγει την όρεξη από τα πρώτα λεπτά με μία ναυτική πολιορκία που προκαλεί θαυμασμό, συστήνει τον κεντρικό χαρακτήρα αφού στους τίτλους αρχής πρώτα βλέπουμε σκηνές από το πρώτο με πολύ εμπνευσμένο τρόπο και μετά τα 15 λεπτά βρισκόμαστε κατευθείαν στην Ρώμη της παρακμής, της φτώχειας και της διαφθοράς από τους δύο- ημίτρελους-έφηβους αυτοκράτορες που ταΐζουν τον κόσμο με τα βίαια θεάματα του Κολοσσαίου. Εκεί ο Άννων θα αποδειχθεί αντάξιος διάδοχος της κληρονομιάς του, όσο η Λουκίλα σιγά σιγά κατανοεί το ποιος είναι, για να οδηγηθούμε σε έναν κόσμο, μίσους, πολιτικών παιχνιδιών, βίας και αίματος από το οποίο ο Άννων θέλει να σώσει τον κόσμο της Ρώμης.
Η ταινία κυλάει πολύ στρωτά στα 145 λεπτά της, το σενάριο έχει πολλές νέες ιδέες (το Κολοσσαίο πισίνα με καρχαρίες λειτουργεί εξαιρετικά) αλλά εκτός από το θέαμα είναι η ίδια η ιστορία που εκπλήσσει με την ίντριγκα και τα παιχνίδια εξουσίας, καταφέρνοντας να κρατάει σε αγωνία τον θεατή για την εξέλιξη. Τεχνικά η ταινία είναι άρτια για το είδος της σε όλης τους τομείς. Οι ηθοποιοί κάνουν επίσης πολύ καλή δουλειά, όμως ούτε ο ρόλος του Πωλ Μεσκάλ ούτε του Πέδρο Πασκάλ είναι γραμμένοι για να ξεχωρίσουν, η Κόνι Νίλσεν είναι σαφώς αναβαθμισμένη σε σχέση με την πρώτη ταινία και ο Ντένζελ Ουάσιγκτον κλέβει την παράσταση, ενσαρκώνοντας τον πολιτικό που κάνει τα πάντα για να αποκτήσει την εξουσία αλλάζοντας στρατόπεδα ανάλογα το συμφέρον του. Σίγουρα θα διεκδικήσει το Όσκαρ β’ ανδρικού ρόλου αφήνοντας πίσω τους συμπρωταγωνιστές του.
Υπάρχει η σκιά της πρώτης ταινίας, όμως βλέποντας τον ΜΟΝΟΜΑΧΟ ΙΙ δεν νοσταλγεί ο θεατής την πρώτη ταινία, αντιθέτως νοιώθει μέρος της συνέχειας. Κινηματογραφικό θέαμα, ατάκες της πρώτης ταινίας (Strength and Honor) αλλά και καινούργιες ιδέες που οδηγούν ξανά σε ένα φινάλε συγκίνησης-ναι κλάψαμε ξανά όπως και στην πρώτη ταινία-ο ΜΟΝΟΜΑΧΟΣ ΙΙ είναι μία πολύ καλή ταινία από τον Ρίντλει Σκοτ. Ο οποίος και αυτός αποδεικνύεται άξιος Μονομάχος της κινηματογραφικής αρένας και του Χολυγουντιανού Κολοσσαίου.
H ταινία κυκλοφορεί 14 Νοεμβρίου σε διανομή FEELGOOD
