Γκλόρια (Gloria Bell)
H Γκλόρια είναι μια διαζευγμένη γυναίκα που στα 50 και κάτι χρόνια της ζει μια απλή ζωή που μοιράζεται μεταξύ της εργασίας της, των δύο παιδιών της που ζουν ανεξάρτητα και της μοναχικής βραδινής διασκέδασης της. Κάποιο βράδυ σε μία από τις εξόδους της θα γνωρίσει τον Άρνολντ, έναν επίσης πρόσφατα διαζευγμένο άνδρα με τον οποίο θα συνάψουν σχέση. Διάφορές επιπλοκές όμως που έχουν να κάνουν με την καθημερινότητα και την οικογένεια θα δυσκολέψουν την Γκλόρια η οποία πασχίζει να βρει το διέξοδο και να παραμείνει στην δική της ευτυχία.
Αμερικάνικο ριμέικ του Gloria του 2013 από τον ίδιο σκηνοθέτη, τον ταλαντούχο Σεμπάστιαν Λέλιο που πριν δύο χρόνια δημιούργησε ψυχρολουσία στα Oscar στην ξενόγλωσση κατηγορία, κερδίζοντας με το Μία Φανταστική Γυναίκα από την Χιλή κατατροπώνοντας το φαβορί Τετράγωνο από την Σουηδία. Η Τζουλιάν Μουρ λάτρεψε την Γκλόρια του 2013 και με μία συνάντηση της με τον σκηνοθέτη στο Παρίσι του εκμυστηρεύτηκε την αγάπη της για τον ρόλο και πως θα έπαιζε σε ένα ριμέικ της ταινίας αρκεί να το σκηνοθετούσε ο ίδιος. Ο Λέλιο της δήλωσε πως θα έκανε ένα ριμέικ της ταινίας του, μόνο εάν έπαιζε η Τζουλιάν Μουρ. Και έτσι γεννήθηκε η Gloria Bell. Μία ταινία σύγχρονο πορτρέτο αλλά ταυτόχρονο και παράδειγμα-υπόδειγμα για τις γυναίκες του σήμερα.
Μινιμαλιστικοί ρυθμοί στην ταινία αλλά με νόημα σε κάθε πλάνο και σε κάθε σεκάνς χάρις στο καλογραμμένο σενάριο. Ο Λέλιο αποδεικνύεται δεινός σκηνοθέτης ανθρώπινων ταινιών και καταστάσεων από τις πιο απλές (Γκλόρια), τις πιο μπερδεμένες (Ανυπακοή) και τις πιο πολυμορφικές (Μια Φανταστική Γυναίκα). Στο Γκλόρια αγαπάει την ηρωίδα του και της δίνει φυσική υπόσταση σε κάθε δευτερόλεπτο της ταινίας. Η αναζήτηση της ευτυχίας χωρίς απεγνωσμένες προσπάθειες παρά μόνο μέσα από την ίδια την ζωή και την προσωπικότητα της ηρωίδας του, είναι το βασικό πνεύμα της ταινίας. Με χιούμορ αλλά και με γνώση, με δύναμη αλλά και με ευαισθησία ταυτόχρονα, η Γκλόρια είναι μια γυναίκα πρότυπο που ζει την ζωή της ξέροντας πολύ καλά τι θέλει να κάνει και να πει. Όπως ακριβώς και η ίδια η ταινία. Το ονειρικό σύμπαν της Γκλόρια γίνεται σκηνοθετική ονειρική ματιά του Λέλιο και σε συνδυασμό με την άψογη φωτογραφία της Νατάσα Μπράιερ (The Neon Demon) και την ambient μουσική του Μάθιου Χέρμπερτ, δημιουργούν ένα τεχνικά άψογο αποτέλεσμα.
Η μεγαλύτερη δύναμη φυσικά της ταινίας είναι η Τζουλιάν Μουρ, η οποία επιστρέφει στις μεγάλες της ερμηνείες, πράγμα απόλυτα κατανοητό εφόσον η ίδια αγάπησε και θέλησε τον συγκεκριμένο ρόλο. Η ερμηνευτική της μαεστρία αποδεικνύεται σε όλη της την παρουσία καθολικά σε κάθε σκηνή και σε κάθε πλάνο της. Ερμηνεύει με το σώμα της, με τα μάτια της, με το κλάμα της, με τον χορό της. Δίνει στην ηρωίδα της τον πρωταγωνιστικό ρόλο στην ίδια της την ζωή, την στιγμή που για τους άλλους έχει δευτερεύοντα ρόλο. Είναι από τις πιο φυσικές και ταυτόχρονες κραυγαλέες ερμηνείες που έχουμε δει τα τελευταία χρόνια και μένει να δούμε αν η Ακαδημία θα της δώσει μια θέση στην πεντάδα των γυναικείων ερμηνειών.
Κοινωνική ταινία στα καλύτερα της, σινεμά πανανθρώπινο και οικουμενικό, η Γκλόρια είναι αδιαμφισβήτητα μία από τις καλύτερες ταινίας της νέας χρονιάς από έναν σκηνοθέτη που γνωρίζει καλά τους κανόνες του είδους που υπηρετεί και με μία πρωταγωνίστρια εξαιρετικής ποιότητας, ταλέντου και φινέτσας.
https://www.youtube.com/watch?v=vavrMt5g7DY&feature=youtu.be
