Αστυνομικοί και σούπερ κακοί στη Gotham
Μπορείς να φτιάξεις μια σειρά για την πιο σκοτεινή μητρόπολη που έχει ξεπηδήσει ποτέ από τα κόμικς; Και αν ναι γίνεται αυτή η σειρά να μην έχει ήρωα τον Μπάτμαν;
Ο Μπρούνο Χέλερ φαίνεται ότι σκέφτηκε πως μπορεί. Και εν μέρει δεν είχε άδικο. Γιατί αυτό που σου προσφέρει το Gotham, η νέα σειρά του FOX είναι κάτι που ήδη ξέρεις: ένα αστυνομικό νουάρ μόνο που αντί για τους κανονικούς εγκληματίες που θα έβλεπες σε οποιαδήποτε άλλη σειρά τέτοιου τύπου, εδώ υπάρχουν οι γραφικοί χαρακτήρες που ήδη ξέρεις: Πιγκουίνοι και Κατγούμεν εν τη γενέσει τους, εγκληματίες που θα γίνουν σούπερ κακοί και θα χρειαστούν έναν σούπερ ήρωα για να τους αντιμετωπίσει. Αλλά για αυτό είμαστε ακόμα μακριά.
Πολύ φυσικά η σειρά έπρεπε να ξεκινήσει με τον φόνο των γονιών του Μπρους Γουέιν. Και το κάνει για να δείξει ακριβώς σε τι -ταραγμένη- κατάσταση βρίσκεται η Γκόθαμ Σίτι. Το Gotham δικαίως φέρει τον τίτλο του, καθώς ήδη από τα πρώτα δύο επεισόδια της σειράς καταλαβαίνουμε ότι πρωταγωνιστής της σειράς είναι η πόλη. Και ο Μπρούνο Χέλερ καταφέρνει να μεταδώσει αυτή την φριχτή αποφορά διαφθοράς που πηγάζει από τους δρόμους της.
Στο επίκεντρό της βρίσκεται ένας καθαρός ήρωας, ο μόνος μετά τον Μπάτμαν που θα μπορούσε να πρωταγωνιστήσει: ο λόγος για τον νεαρό Τζέιμς Γκόρντον που όταν τον βλέπουμε στη σειρά έχει μόλις ενταχθεί στο αστυνομικό Σώμα της πόλης. Είναι αυτός που θα προσπαθήσει να τα βάλει με οργανωμένο και ανοργάνωτο έγκλημα, σε μία περίοδο πριν την απόλυτη κατρακύλα της Γκόθαμ, μια κατρακύλα που θα καταστήσει απαραίτητη την εμφάνιση του Μπάτμαν. Τον Σκοτεινό Ιππότη δεν θα τον δούμε, βέβαια, στη σειρά -αυτό το έχει ξεκαθαρίσει ο Χέλερ-, την πορεία του 13χρονου Μπρους προς τα εκεί την παρακολουθούμε, πάντως.
Και όχι μόνο. Η σειρά αποτελεί μια πινακοθήκη χαρακτήρων του σύμπαντος του Μπάτμαν, από τους πιο γνωστούς (Κατγούμαν), μέχρι τους πιο άγνωστους. Ένας υπέροχος γρίφος για τον θεατή-θαυμαστή των κόμικ αν δεν ήταν τόσο υπερβολικός. Ήδη στα δύο πρώτα επεισόδια, η σειρά έχει εμφανίσει παραπάνω χαρακτήρες από όσους μπορεί να χειριστεί, ενθουσιασμένη μάλλον από το πρωτογενές υλικό της. Αν συνεχίσει με αυτούς τους ρυθμούς σύντομα θα έχουμε δει όλους τους κακούς του Μπάτμαν να περνάνε από την οθόνη (και τι θα τους κάνει να δούμε). Ο δημιουργός της σειράς έχει υποσχεθεί ότι αυτό το παιχνίδι δεν θα καταντήσει κουραστικό και ευχόμαστε να έχει δίκιο.
Προσωπικά δεν με πείραξε αυτό. Γιατί το Gotham είναι καλοστημένο, ατμοσφαιρικό και έχει πολύ καλές ερμηνείες. Ο Μπεν ΜακΚένζι μας θυμίζει τον Ράσελ Κρόου όπως τον γνωρίσαμε στο Λος Άντζελες Εμπιστευτικό και είναι υπέροχος ως Τζέιμς Γκόρντον (φέροντας όλες τις ηθικές αξίες και τα βάρη του παρελθόντος που ο χαρακτήρας του Κρόου έφερε σε εκείνη την ταινία). Δίπλα του έχει τον γραφικό Ντόναλ Λογκ στον ρόλο του Χάρβεϊ Μπούλοκ, ενός μπάτσου ανάμεσα στη διαφθορά της Γκόθαμ και την καθαρότητα του Γκόρντον.
Κι αν οι περισσότεροι εν δυνάμει κακοί φαίνεται να έχουν εμπνευστεί υπερβολικά πολύ από τους κινηματογραφικούς εαυτούς τους (με την Κάμρεν Μπικόντοβα να φέρνει στην Μισέλ Φάιφερ, τον Κόρι Μάικλ Σμιθ να είναι φτυστός ένας νεότερος Τζιμ Κάρεϊ όπως τον γνωρίσαμε στον ρόλο του Riddler και φυσικά τον Ρόμπιν Λορντ Τέιλορ να έχει δηλώσει ως έμπνευσή του τον Ντάνι ΝτεΒίτο και τον Πιγκουίνο του), δεν μπορούμε να τους πούμε ακριβώς κακούς. Προσωπικά, ξεχώρισα τους εκπροσώπους του οργανωμένου εγκλήματος: την Τζέιντα Πίνκετ Σμιθ στον ρόλο της Φις Μούνεϊ και τον γνωστό τηλεοπτικά Τζον Ντόμαν στον ρόλο του μαφιόζου Φαλκόνε.
Κατά τη γνώμη μου, χωρίς να είναι αριστούργημα, η σειρά καταφέρνει και προσφέρει στον θεατή ακριβώς αυτά που υπόσχεται. Ούτε περισσότερα, ούτε λιγότερα. Και αυτό στις μέρες μας είναι μάλλον σπάνιο.
