Η Γκρέις του Μονακό
Το 1962 η Γκρέις Κέλι είναι ήδη η Γκρέις του Μονακό. Όταν ο Άλφρεντ Χίτσκοκ την προσεγγίζει προσπαθώντας να την πείσει να πρωταγωνιστήσει στη Μάρνι, εκείνη δελεάζεται. Την ίδια στιγμή, όμως, το Μόνακο έρχεται αντιμέτωπο με την μεγαλύτερη κρίση της ιστορίας του και βρίσκεται στα πρόθυρα πολέμου με τη Γαλλία.
Είναι απορίας άξιο πώς ο Ολιβιέ Νταχάν που μας χάρισε ένα τόσο πολυεπίπεδο πορτρέτο της Εντίθ Πιάφ (με την ταινία Ζωή Σαν Τριαντάφυλλο) καταφέρνει και φτιάχνει μια τόσο αδιάφορη ταινία.
Η Γκρέις του Μονακό θα μπορούσε να είναι τηλεταινία που κάποιος θα παρακολουθούσε ίσως ευχάριστα μια Κυριακή μεσημέρι στην τηλεόραση, αλλά που ξεχνάει αυτομάτως όταν πατάει το κουμπί «off».
Η Γκρέις είναι μια μάλλον επιφανειακή ταινία. Προσπαθεί να δείξει πώς μία σταρ αντιμετωπίζει μία κρίση με τη μεγαλύτερη δυνατή χάρη, αλλά δεν καταφέρνει να μεταδώσει στον θεατή τον συναισθηματικό κόσμο αυτής της διάσημης πριγκίπισσας.
Μπορεί να μη βοηθάει και το γεγονός ότι η Νικόλ Κίντμαν είναι ομολογουμένως πανέμορφη στον ρόλο της, αλλά δεν αγγίζει τα βαθύτερα ζητήματα που θα μπορούσαν να απασχολούν την Γκρέις Κέλι. Διαθέτει όλη την ευγένεια και την πριγκιπική χάρη της Γκρέις Κέλι, αλλά δεν σου δείχνει εάν αισθάνεται εγκλωβισμένη, φοβισμένη ή πόσο μόνη αισθάνεται. Αναλώνεται σε μαθήματα για το πώς να κινείται και να μιλά στους υπηκόους της, καθώς και σε ρομαντικά ενσταντανέ της Γκρέις με τον πρίγκιπα Ρενιέ και ξεχνά το γεγονός ότι και η Γκρέις Κέλι ήταν πραγματικός άνθρωπος. Θαυμάζει τόσο το υποκείμενο που παρουσιάζει που το προσεγγίζει σχεδόν σαν είδωλο και όχι σαν άνθρωπο.
Η ταινία διαθέτει υπέροχη φωτογραφία. Είναι στρογγυλεμένη στις άκρες, ντυμένη με ένα απαλό φως σχεδόν παραμυθένιο. Ό,τι πρέπει για ταινία τέτοιου είδους.
Διαθέτει τους απαραίτητους «δαίμονες», μόνο που αυτοί είναι περισσότερο εξωτερικοί παρά εσωτερικοί εχθροί.
Όσο για τις ερμηνείες, εκτός από την ομορφιά της Κίντμαν δεν υπάρχει και πολλά να πει κανείς. Ούτε εκείνη, ούτε ο Τιμ Ροθ κάνουν κάτι παραπάνω από το αναμενόμενο. Απλά περιφέρονται προσπαθώντας να δείξουν ότι έχουν κάτι σημαντικό να πουν.
Τελικά να τη δω;
Σε DVD ή ακόμα καλύτερα εάν την πετύχετε στην τηλεόραση. Θα δείτε μία όμορφη Νικόλ Κίντμαν, τυλιγμένη σε πανέμορφα –αλλά μάλλον επιπόλαια- πλάνα.
