Σινεμά

«Κενό υπερθέαμα» ο Γκάτσμπι του Λούρμαν, γράφουν οι κριτικοί

Είναι μία από τις πλέον πολυαναμενόμενες ταινίες της χρονιάς. Ο Μεγάλος Γκάτσμπι, η ταινία που θα ανοίξει το 66ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου των Καννών, πραγματοποίησε την πρεμιέρα του στις ΗΠΑ. Με χορό, εντυπωσιακά κοστούμια και 3D. Και όμως. Σαν τον χαρακτήρα τον οποίο ακολουθεί, οι αμερικανοί κριτικοί δηλώνουν ότι και η ταινία είναι μια εντυπωσιακή φανφάρα, κενή από ουσία.

Τι γράφουν οι ξένοι κριτικοί

Variety

«Αποτελεί σχεδόν έκπληξη ότι ο Αυστραός σκηνοθέτης παρέδωσε έναν Γκάτσμπι λιγότερο στο πνεύμα του βιβλίου του Φ.Σκοτ Φιτζέραλντ και περισσότερο σε αυτό του διάσημου αντι-ήρωα του βιβλίου: ενός άνδρα που πιστεύει ότι η λαμπερή υπερβολή θα τον βοηθήσει να κερδίσει την καρδιά του μοναδικού πράγματος που τα λεφτά του δεν μπορούν να αγοράσουν. Λατρέψτε το ή μισήστε το, δείτε το ή αφήυστε το, αυτός είναι ο δικός του (του σκηνοθέτη) Γκάτσμι, και όπως όλες οι υπερβολές που έχουν λάβει λευκή κάρτα -όλο και πιο σπάνιες σε αυτές τις προσεκτικές περιόδους του Χόλιγουντ- διαπνέει μία αναμφισβήτητη γοητεία. Τουλάχιστον για λίγο» γράφει ο κριτικός Σκοτ Φούντας.

«Πιο συχνά, ο Γκάτσμπι είναι σαν ένα καλά προβαρισμένο κλασικό έργο, στο οποίο οι ηθοποιοί λένε τις ατάκες τους με τρόπο επιδέξιο, αλλά χωρίς σαφές συναίσθημα μεταξύ τους» συνεχίζει ο κριτικός.

The Wrap

«Ναι, αυτός ο Γκάτσμπι του 2013, κόβει περιστασιακά την ανάσα, όταν δεν μπορούμε να πιστέψουμε ότι ο Λούρμαν και οι ταλαντούχοι συνεργάτες τους μπορούν να μετατρέψουν αυτό το μυθιστόρημα σε μία απίστευτη, χρωματισμένη σαν καραμέλα φαντασμαγορία, αλλά όταν η ατζέντα των απότομων κινήσεων της κάμερας, των αστραφτερών πλάνων και της αναχρονιστικής μουσικής μάς καταλάβει, δεν υπάρχει τίποτα από το οποίο να μπορεί κανείς να κρατηθεί. Ούτε καν τα λόγια του Φιτζέραλντ, ένα μεγάλο μέρος των οποίων ακούγεται ακριβώς σε όλη την ταινία- δεν αρκούν για να εμποδίσουν αυτή την μεταφορά να φαίνεται σαν μία εκπληκτικά ακριβή διαφήμιση της συλλογής εμπνευσμένων από τον Γκάτσμπι ρούχων της Brooks Brothers. Ο Υπέροχος Γκάτσμπι είναι μια αθάνατη αμερικανική τραγωδία, αλλά ο αντίκτυπός της ιστορίας θάβεται τελείως κάτω από τις λάμψεις και τα εκτυφλωτικά φώτα του Λούρμαν» γράφει το The Wrap.

The New Yorker

«Η αγριότητα και η παντελής έλλειψη γούστου του Λούρμαν προορίζεται για να ικανοποιήσει μόνο το νεανικό κοινό, ενώ δεν τιμάει το κείμενο του Φιτζέραλντ» γράφει ο κριτικός του New Yorker, επιφυλάσσοντας, πάντως -όπως και άλλοι- θετικά σχόλια για την ερμηνεία του Ντι Κάπριο, την οποία θεωρεί καλύτερη από εκείνη του Ρέντφορντ.

The Hollywood Reporter

«Στο μεγαλύτερο μέρος του το φιλμ είναι μέσα στην ενέργεια και μένει πιστό στο πνεύμα, αν και όχι στο γράμμα της πηγής στην οποία βασίζεται…» γράφει ο Τοντ ΜακΚάρθι. «Δεδομένου του άμετρου τρόπου ζωής του κεντρικού χαρακτήρα, η προσέγγιση του Λούρμαν δεν είναι ακριβώς ακατάλληλη, αν και είναι τελείως αντίθετη με την εκλεπτισμένη πρόζα του συγγραφέα» αναφέρει στην κριτική του.

Indiewire

«Ο Υπέροχος Γκάτσμι είναι μία ένοχη απόλαυση, ένα περιστροφικό, τολμηρό σινεμά -σε 3D!- που θα μπορούσε να ευχαριστήσει το νεανικό κοινό» γράφει το Indiewire. «Είναι μία παρακμιακά κενή ιστορία κενής παρακμής και αδύνατου έρωτα» είναι ο τίτλος του Indiewire, ο κριτικός του οποίου του βάζει C+ (λίγο πάνω από τη βάση δηλαδή…)

* Στην Ελλάδα η ταινία θα αρχίσει να προβάλλεται από τις 16 Μαΐου, οπότε σύντομα θα διαπιστώσουμε εάν τα σχόλια των ξένων κριτικών ισχύουν…

Αγγελική Στελλάκη

Η πρώτη ταινία που είδε σε κινηματογραφική αίθουσα ήταν το Χορεύοντας με τους Λύκους. Κατά τη διάρκεια του οποίου διάβαζε Μίκι Μάους, σπάζοντας τα νεύρα όλων. Σε σινεφίλ μονοπάτια οδηγήθηκε όταν, κατά τη διάρκεια μοναχικών κινηματογραφικών βραδινών περιπλανήσεων, διαπίστωσε ότι νοιώθει μια παράξενη ευτυχία, κάθε φορά που τα φώτα χαμηλώνουν, ο ήχος του προτζέκτορα πλημμυρίζει το χώρο και μυρωδιά ποπ κορν ξεχύνεται στην αίθουσα.

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *