TV ΚριτικέςUncategorized

Hannibal: Τι θα φάμε απόψε;

Η δεύτερη season του Hannibal έχει ξεκινήσει ήδη να προβάλλεται στο NBC και μας δίνει μια καλή ευκαιρία να κάνουμε μια ανασκόπηση σ’ όσα έχουμε δει μέχρι τώρα.

Με ήρωες που βασίζονται στο διήγημα του Thomas Harris, Red Dragon, η σειρά εστιάζει στο πως αναπτύχθηκε η σχέση μεταξύ του Will Graham και του Dr. Lecter Hannibal.

Ο Will Graham (Hugh Dancy- Confessions of a Shopaholic, Adam  ), είναι ένας καθηγητής πανεπιστημίου με ειδικότητα στην μελέτη serial Killers. Ένας φαινομενικά άκακος νεαρός, μοναχικός με μόνη συντροφιά ( ή αλλιώς οικογένειά, όπως ο ίδιος χαρακτηρίζει) μια αγέλη από 6 αδέσποτα σκυλιά που φροντίζει στο σπίτι του. Το FBI ζητάει την βοήθεια του στην εξιχνίαση αποτρόπαιων εγκλημάτων και εκείνος συμμετέχει σαν ειδικός ερευνητής (criminal profiler). Αυτό που  κάνει τον Graham  να ξεχωρίζει είναι η ικανότητα του να μπαίνει στην θέση του δολοφόνου βιώνοντας εξωσωματικές εμπειρίες με αποτέλεσμα να μπορεί να περιγράψει με λεπτομέρειες πως έγινε το εκάστοτε έγκλημα. Ένα χάρισμα που τον οδηγεί σταδιακά στην παράνοια, καθώς στην πορεία της σειράς λόγω της συνεχούς «επαφής» με ψυχοπαθείς εγκληματίες αρχίζει να αποκτά κενά μνήμης, υπνοβατεί και τελικά αδυνατεί να ξεχωρίσει το πραγματικό από το φαντασιακό.

Ένας αξιοπρεπής ψυχίατρος, ο Dr. Hannibal Lecter (Mads Mikkelsen – The Hunt), πάντα καλοντυμένος και περιποιημένος, καλείται από τον πράκτορα του FBI Jack Crawford  (Laurence Fishburne – Matrix)  να βοηθήσει τον Graham και μέσω ψυχαναλύσεων να επιβεβαιώσει την νοητική του ακεραιότητα. Επιπλέον, ο Hannibal είναι και ένας καταπληκτικός μάγειρας. Σ’ όλη την διάρκεια της σειράς τον βλέπουμε να αραδιάζει γκουρμέ πιάτα στα δείπνα που διοργανώνει για τους φίλους του. Όμως, κάθε φορά που βλέπουμε ένα θελκτικό πιάτο με καλοψημένο κρέας και λαχταριστή σάλτσα στην οθόνη δεν ξερογλυφόμαστε, και αυτό γιατί ξέρουμε τι είδους μάγειρας είναι ο Hannibal. Οι περισσότεροι έχουμε ήδη δει ταινίες που βασίζονται στο γνωστό μυθιστόρημα, με την κλασσική Σιωπή των Αμνών και τον θρυλικό Hannibal – Anthony Hopkins, να ξεχωρίζει. Ο Hannibal είναι ένας ψυχοπαθής που σκοτώνει με σκοπό να τραφεί. Είναι ένας κανίβαλος της ανθρώπινης σάρκας, που αρέσκεται στην υψηλής αισθητικής μαγειρική (“Nothing here is vegetarian”) και επιθυμεί να μοιράζεται το φαί του με καλεσμένους, χαρακτηρίζοντας τον εαυτό του ως “ethical butcher”.

Το Hannibal είναι μια τηλεοπτική σειρά με κινηματογραφική σκηνοθεσία, κυρίως για την τρομερή δεξιοτεχνία που αντιμετωπίζει το δύσκολο κομμάτι της μετάβασης από  την πραγματικότητα στην φαντασίωση. Ατμοσφαιρική φωτογραφία, με εναλλαγές θερμών και ψυχρών χρωμάτων (που άλλοτε αντικατοπτρίζουν συναισθήματα και άλλοτε παραισθήσεις) και συμμετρικά καδραρίσματα των δωματίων που έχουν σαν αποτέλεσμα τα πλάνα να δείχνουν μεγαλειώδη.  Χρήση time lapse βίντεο για το πέρασμα του χρόνου, που δεν ξεχωρίζουν βέβαια για την πρωτοτυπία τους (προσωπικά μου θυμίζουν το αγαπημένο μου Breaking Bad). Προσεγμένα σκηνικά, κυρίως όσον αφορά το ιατρείο του Hannibal με τους κόκκινους τοίχους. Και μια υποβλητική μουσική επένδυση με επαναλαμβανόμενο μοτίβο και δυνατή ένταση σε κάποια σημεία με αποτέλεσμα να ενοχλούν τα αυτί μας, αλλά να μας ωθούν περισσότερο στον παραλογισμό των καταστάσεων που αφηγείται η σειρά.

Οι διάλογοι είναι αρκετά στιλιζαρισμένοι  με αργούς (κάποιες στιγμές πολύ αργούς) ρυθμούς, που σε σκηνές όπως αυτές της ψυχανάλυσης να δικαιολογούνται, αλλά σε κάποιες άλλες όπως οι διάλογοι του Jack Crawford με την άρρωστη από καρκίνο γυναίκα του να μοιάζουν μη ρεαλιστικοί. Το μαύρο χιούμορ με το οποίο σατιρίζει η σειρά τον εαυτό της μας κάνει να κρυφοχαμογελάμε, ειδικά όταν ο Hannibal δηλώνει θρασύτατα  “I never feel guilty eating anything”στον Crawford. Οι τόποι εγκλήματος, παρ’ όλη την φρίκη τους, έχουν θεατρικό στήσιμο με πτώματα – γλυπτά (καρφωμένα σώματα σε κέρατα ταράνδων, άγγελοι με ματωμένα «φτερά», ανθρώπινο τσέλο, τοτέμ με νεκρά σώματα,  ανθρώπινη χρωματική παλέτα). Και μέσα σ’ όλα αυτά ένας τάρανδος (στην 1η Season) και ένας κατάμαυρος διάβολος (στην 2η season) διασχίζουν τα πλάνα αντιπροσωπεύοντας τους βασικούς «εχθρούς» του Graham. Σκηνές εγκλημάτων και αδίστακτους serial killers είναι κάτι που έχουμε δει αρκετά πλέον σε αστυνομικές σειρές. Ένα επεισόδιο, όμως, αυτολογοκρίθηκε στο Hannibal. Πρόκειται για το 4ο επεισόδιο της season 1, όπου ο ίδιος ο δημιουργός της σειράς, Bryan Fuller,  απέσυρε λόγω δικής του ευαισθησίας πάνω στο θέμα καθώς είχε να κάνει με παιδιά που σκότωναν τις οικογένειες τους (o παραγωγός υποστηρίζει ότι σε κάποιες χώρες εκτός Αμερικής προβλήθηκε κανονικά, εγώ βέβαια δεν κατάφερα να βρω το μη «κανιβαλισμένο» επεισόδιο!).

Η σειρά όμως δεν βασίζεται μόνο στην σκηνοθεσία, αλλά και στις ερμηνείες. Δύο άριστα δομημένοι πρωταγωνιστικοί ρόλοι σε σύγκρουση μεταξύ τους, από την μία ο ψύχραιμος και τρομακτικός Mads Mikkelsen και από την άλλη ο ιδιοφυής αλλά πανικόβλητος εξαιτίας όλων αυτών που δεν μπορεί να εξηγήσει, Hugh Dancy. Στους δεύτερους ρόλους ξεχωρίζουν ο στιβαρός πράκτορας Laurence Fishburne, παρατηρητής και απλό πιόνι στις καταστάσεις καθώς μέχρι τώρα αδυνατεί να αντιληφθεί τι συμβαίνει και της γοητευτικής , αλλά φοβισμένης ψυχολόγου του Hannibal Dr. Bedelia Du Maurier (Gillian Anderson – The X- files)

Σχόλια πάνω στην εξέλιξη της σειράς (spoiler): και εκεί που ο Hannibal έχει καταφέρει να ρίξει όλες τις υποψίες για τις δολοφονίες στο πρόσωπο του Graham, ο οποίος λόγω μιας εγκεφαλίτιδας δεν είναι σε θέση να υπερασπίσει τον εαυτό του και τελικά καταλήγει στην φυλακή, έρχεται η εναρκτήρια σκηνή της season 2 να μας δώσει ελπίδες. Τα πράγματα δεν έχουν τελειώσει για τον Hannibal, η αποκάλυψη θα έρθει. Και αυτό θα συμβεί κυρίως γιατί ήδη ο Graham έχει καταλάβει τον Hannibal, εξάλλου τι χαρισματικός profiler θα ήταν αν δεν είχε;; (τι κ αν άργησε!)

Bon Appétit!!!

Γιώτα Τσιορβά

Θυμάται τον εαυτό της να κλαίει επειδή η μαμά της δεν ήθελε να την πάει να δει το «Μπάμπι το Ελαφάκι»... Σκασίλα της για το ελαφάκι, σινεμά ήθελε να πάει… και ακόμα αυτό θέλει… να πηγαίνει σινεμά… να βλέπει ταινίες… με αδυναμία στα κινούμενα σχέδια (όσα χρόνια και αν περάσουν!) και μεγάλη της αμαρτία οι ταινίες με μεταφυσικούς πρωταγωνιστές (βαμπίρ, λυκανθρώπους, ζόμπι κτλ.). Παρ’όλα αυτά θα δει τα πάντα. Και σημαντική σημείωση: δεν έχει κοιμηθεί ποτέ σε ταινία, όσο κουρασμένη και αν είναι, όσο βαρετή και να είναι η ταινία. Αρκεί να είναι σινεμά… χόμπι, ανάγκη, εξάρτηση, έρωτας…

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *