ΚΡΙΤΙΚΕΣΣινε-προτάσειςΣινεμά

Ραντεβού στην Ελλάδα (Highway to Hellas)

2popcorn

Ένας υπάλληλος τράπεζας καταφθάνει από την Γερμανία στο ελληνικό νησί Παλλαδίκι για να ελέγξει κατά πόσο τα λεφτά του δανείου, που χορήγησε η τράπεζα για την οποία δουλεύει, «έπιασαν τόπο». Στην προσπάθεια του να εντοπίσει στο νησί  μια παραλία, ένα νοσοκομείο και ένα σταθμό παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας έρχεται σε επαφή με τους κατοίκους τους νησιού αλλά και με την ελληνική πραγματικότητα.

Highway-zo-Hellas_Warner-Bros._3Το Ραντεβού στην Ελλάδα αποτελεί την κινηματογραφική μεταφορά του ομώνυμου βιβλίου των Αρντ Σίμκατ και Μόσες Βολφ. Πρόκειται για γερμανική παραγωγή με τον Άρον Λέμαν να αναλαμβάνει την σκηνοθεσία. Η πρόθεση του σεναρίου βασίζεται στο να δώσει στον γερμανικό κοινό μια ιδέα για τι συμβαίνει στην Ελλάδα την περίοδο της κρίσης. Η ιστορία όμως, μέσω της οποίας αποφασίζει να το υλοποιήσει, είναι φουλ σε ότι θα μπορούσε να χαρακτηριστεί κλισέ και στερεότυπο. Εκεί όμως που μας εξευτελίζει ενισχύοντας την εικόνα των Ελλήνων ως τεμπέληδων και παρτάκηδων, εκεί μας χρυσώνει και το χάπι καθώς παρουσιαζόμαστε και ως ερωτεύσιμοι και ανθρώπινοι. Από την μια, η πλήρης αποδιοργάνωση ενός δείγματος του κρατικού μηχανισμού- αυτού του Παλλαδικίου- όπου ο δήμαρχος δεν αγχώνεται για τίποτα, συμπεριλαμβανομένου και ό,τι αφορά στην  βελτίωση του νησιού, με την απόλυτη συγκατάθεση των κατοίκων που απλά θέλουν να κάθονται στην ταβέρνα και να πίνουν ούζα και μπύρες  αντιμετωπίζοντας τον οποιοδήποτε έλεγχο ως εχθρό. Από την άλλη, η θέρμη και το φιλότιμο των κατοίκων καταφέρνουν να αλλάξουν την ζωή του Γερμανού Γκάιζνερ, που μέχρι την στιγμή που πάτησε το πόδι του στο νησί δεν γνώριζε τι σημαίνει συντροφικότητα και ανεμελιά.

o-YOUTUBE-570

Στους πρωταγωνιστικούς ρόλους ο Γερμανός Κριστόφ Μαρία Χερμπστ και στον ρόλο του γόη Πάνου ο Αδάμ Μπουσδούκος (Soul Kitchen). Αν κάπου δεν πάσχει το Ραντεβού, αυτό είναι οι ερμηνείες και το τοπίο της Τήνου όπου έχει γυριστεί. Έχοντας μερικούς από την ελληνική ερμηνευτική αφρόκρεμα στην λίστα του κάστ, η αντιστοίχιση ρόλων και φυσιογνωμιών μοιάζει να είναι επιτυχής. Ο Μπουσδούκος είναι σίγουρο ότι θα σου θυμίσει κάποιο φίλο σου, εκείνου που σε τρελαίνει με την αργοπορία του στα ραντεβού αλλά και με την προσκόλληση του στο άθλημα του φλερτ, αλλά ταυτόχρονα είναι πάντα εκεί για να τα πιείτε όταν τον χρειάζεσαι. Ο Ακύλλας Καραζήσης είναι ο δήμαρχος του νησιού, σοβαρός επιφανειακά αλλά εξαιρετικά αναξιόπιστος εσωτερικά – όπως όλοι οι πολιτικοί- με γύρω του να περιφέρεται ένα δίδυμο χαρούμενων γερόντων, εκείνο του Χρήστου Βαλαβανίδη και Γιώργου Κοτανίδη. Στον ρόλο του χειρούργου με τον εθισμό στο αλκοόλ και τα τρεμάμενα χέρια, που είναι όμως πάντα πιστός στο καθήκον, είναι ο Ερρίκος Λίτσης (ίσως και το μόνο σημείο που με ενόχλησε πραγματικά, καθώς πιστεύω ότι ο Έλληνας θα προσπαθούσε όντως να εξαπατήσει με οποιοδήποτε τρόπο για να πάρει λεφτά – όπως το να προσποιηθεί τον ήχο μιας τουρμπίνας, αλλά όχι και να διατηρήσει στην θέση του έναν αλκοολικό χειρούργο). Οι θηλυκές παρουσίες της Γεωργίας Τσαγκαράκη και Κλεοπάτρας Μάρκου έρχονται να προσθέσουν το ερωτικό αλλά και το πιο δυνατό σημείο της ιστορίας.

Δεν μπορώ να αποφασίσω αν τελικά το Ραντεβού καταφέρνει να ενισχύσει την εντύπωση γύρω από την τεμπελιά και την ανευθυνότητα ή γύρω από την ζεστή καρδιά των Ελλήνων. Οι καταστάσεις πάντως δεν μοιάζουν να αποδίδονται στην κρίση, παρά μόνο επιφανειακά και στο fast forward στην σκηνή που ο Πάνος εξηγεί την αιτία των αυτοκτονιών στον Γκάιζνερ.  Βασιζόμενο σε στερεότυπα και από τις δύο πλευρές, ο ψυχρός Γερμανός και ο καλόκαρδος Έλληνας, καταλήγει να αποτελεί μια ταινία που μοιάζει να έχει έρθει από το παρελθόν. Σε κάποια σημεία αστεία και σ’ άλλα τρυφερή – πάντα όμως με καταστάσεις που μπορεί να νιώσεις ότι προσβάλλουν την ελληνική σου υπερηφάνεια- προβλέπεται για ένα θέαμα που πρέπει να έχεις βάλει στην πρίζα την ζεστή σου καρδιά για να το ανεχτείς.

Γιώτα Τσιορβά

Θυμάται τον εαυτό της να κλαίει επειδή η μαμά της δεν ήθελε να την πάει να δει το «Μπάμπι το Ελαφάκι»... Σκασίλα της για το ελαφάκι, σινεμά ήθελε να πάει… και ακόμα αυτό θέλει… να πηγαίνει σινεμά… να βλέπει ταινίες… με αδυναμία στα κινούμενα σχέδια (όσα χρόνια και αν περάσουν!) και μεγάλη της αμαρτία οι ταινίες με μεταφυσικούς πρωταγωνιστές (βαμπίρ, λυκανθρώπους, ζόμπι κτλ.). Παρ’όλα αυτά θα δει τα πάντα. Και σημαντική σημείωση: δεν έχει κοιμηθεί ποτέ σε ταινία, όσο κουρασμένη και αν είναι, όσο βαρετή και να είναι η ταινία. Αρκεί να είναι σινεμά… χόμπι, ανάγκη, εξάρτηση, έρωτας…

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *