Η 9η ζωή του Λούι Ντραξ
Ο Λούι Ντραξ είναι ένα αγόρι εννέα ετών. Από τότε που ήταν βρέφος, ο Λουί είχε… έφεση στα ατυχήματα, γλιτώνοντας τον θάνατο αρκετές φορές και πάντα στο παρά τσακ. Στα 9 του όμως του συμβαίνει ένα τραγικό ατύχημα. Στη διάρκεια ενός πικνίκ με τους γονείς του για τα γενέθλιά του, μία πτώση στο παγωμένο νερό τον αφήνει σε κόμμα. Ένας νεαρός γιατρός θα προσπαθήσει να κατανοήσει τι του συνέβη και να συνδεθεί μαζί του.
Ο Αλεξάντερ Αζά μπορεί να μας έχει συνηθίσει σε θριλεράκια του συρμού, εδώ όμως μεταφέρει στο σινεμά το μυθιστόρημα της Λιζ Τζένσεν (σε σενάριο του Μαξ Μινγκέλα, γιου του σκηνοθέτη Άντονι Μινγκέλα), ένα έργο φαντασίας με στοιχεία μυστηρίου πιο κοντά στο πνεύμα του «Λαβύρινθου του Πάνα» από ότι στο ριμέικ του «Αίμα στους Λόφους».
Με αρκετά flash back και ονειρικές σκηνές και χαρακτήρες (οι οποίοι όμως εδώ χρησιμοποιούνται ως «εύκολοι» συμβολισμοί), ο Αζά αφηγείται μία ιστορία μυστηρίου που συνδυάζει το νουάρ με το φανταστικό, αλλά δεν ξεφεύγει από το προβλέψιμο: γρήγορα θα καταλάβεις τι έχει συμβεί (ή τι πρόκειται να συμβεί), αλλά παρ’ όλα αυτά η ταινία θα σου κρατήσει το ενδιαφέρον μέχρι τους τίτλους τέλους.
Όχι, φυσικά, εξαιτίας της ερμηνείας του Τζέιμι Ντόρναν, ο οποίος ωραίος είναι μεν, αλλά ουδόλως μπορεί να πείσει ως ιδιοφυής ψυχολόγος τον οποίο θέλγουν τα κάλλη της ωραίας μητέρας του Λούι (την ερμηνεύει η Σάρα Γκαντόν). Ο Ντόρναν έχει πολύ δρόμο να διανύσει ακόμα. Ο Όλιβερ Πλατ κάνει μία ενδιαφέρουσα αν και διεκπαιρεωτική εμφάνιση –αν τον έχεις δει, όμως, πριν από λίγα χρόνια στο τηλεοπτικό Fargo, η ερμηνεία του εδώ μοιάζει με περίπατο στο πάρκο, ενώ σε πολύ μικρό ρόλο βρίσκουμε και την Μπάρμπαρα Χέρσεϊ.
Μπόλικα κλισέ θα δει κανείς, σερβιρισμένα με ωραία φωτογραφία και μουσική που συμβάλει στο χτίσιμο μιας κάποιας ατμόσφαιρας. Εν ολίγοις δεν θα σου αλλάξει τη ζωή, αλλά θα σε κρατήσει για ένα δίωρο στην κινηματογραφική αίθουσα.
