Η επεισοδιακή πρεμιέρα της «Συνοικίας το όνειρο»
Ήταν Αύγουστος του 1961 όταν έκανε πρεμιέρα η ταινία «Συνοικία το όνειρο» σε σκηνοθεσία του ηθοποιού Αλέκου Αλεξανδράκη.
Επρόκειτο για μια πρεμιέρα μετ’ εμποδίων, καθώς η προβολή της ταινίας διακόπηκε από την αστυνομία. Η ταινία λογοκρίθηκε σε μεγάλο βαθμό, με τον Αλεξανδράκη δηλώνει χαρακτηριστικά: «Αυτή η ταινία δεν με αφορά, δεν με αντιπροσωπεύει. Για μένα τελείωσε στη λογοκρισία της». Οι αρχές θεώρησαν ότι η ταινία «δυσφημούσε την εικόνα της ευημερούσας Ελλάδας», καθώς εκτυλισσόταν στην περιοχή Ασύρματος (κάτω από τον λόφο του Φιλοπάππου, κοντά στα Άνω Πετράλωνα) όπου σε παράγκες είχαν εγκατασταθεί πρόσφυγες της Μικρασιατικής Καταστροφής. Πολλοί από αυτούς έπαιξαν μάλιστα και στην ταινία.
Ο Ρίκος (Αλεξανδράκης), πρώην κατάδικος, νυν μικροκομπιναδόρος, αλλά με καλή καρδιά. Η αγαπημένη του Στεφανία (Αλίκη Γεωργούλη) φλερτάρει με πλούσιους και επιθυμεί να ξεφύγει από τη φτωχογειτονιά.
Στην ταινία πρωταγωνιστεί επίσης ο Μάνος Κατράκης στον ρόλο του «Νεκροθάφτη» που προσπαθεί να επιβιώσει σε αυτό το περιβάλλον.
Η ταινία λογοκρίνεται και οι αρχικές κόπιες καταστρέφονται, με τον Αλεξανδράκη να κάνει λόγο για οικονομική καταστροφή. Τελικά, η ταινία προβλήθηκε -έστω και λογοκριμένη- μετά από παρέμβαση της Ελένης Βλάχου στον Κωνσταντίνο Καραμανλή.
Η πρεμιέρα της ταινίας τον Αύγουστο του 1961 στον κινηματογράφο «Ράδιο Σίτυ» διεκόπη βίαια από αστυνομικούς, που εισέβαλαν στην κινηματογραφική αίθουσα και κατέβασαν τον γενικό διακόπτη, μπροστά στα έκπληκτα μάτια των επίσημων καλεσμένων.
«Τι πράγματα είναι αυτά που δείχνετε;» είχε ρωτήσει τον Αλέκο Αλεξανδράκη αστυνομικός διευθυντής που σταμάτησε την προβολή της ταινίας. «Στην Ελλάδα δεν υπάρχουν πεινασμένοι ούτε τρελοί που να κυκλοφορούν ελεύθεροι. Κάνετε κομμουνιστική προπαγάνδα».
Οι Αρχές απαγόρευσαν, επίσης, την προβολή της ταινίας και σε επαρχιακές πόλεις.
Στην κινηματογραφική Ιστορία έχει μείνει και το τραγούδι του Γρηγόρη Μπιθικώτση «Βρέχει στη Φτωχογειτονιά», σε στίχους Τάσου Λειβαδίτη και μουσική Μίκη Θεοδωράκη.
Η ταινία κέρδισε βραβείο στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης, υπήρξε χαρακτηριστικό δείγμα ελληνικού νεορεαλισμού και σημείωσε επιτυχία στο εξωτερικό και ειδικά στις σοσιαλιστικές χώρες -από όπου όπως σημειώνει η Γεωργούλη στη βιογραφία της «βγήκαν τα λεφτά»-, ωστόσο στην Ελλάδα υπήρξε αποτυχία.
«Κέρδη ήταν τα ατελείωτα ταξίδια μας και οι γνωριμίες. Φιλίες που άνοιξαν και πυρκαγιές… Μόσχα, Πράγα, Κίεβο, Βουδαπέστη, Βουκουρέστι, Σόφια, Βερολίνο, Κούβα! Με τον Αλεξανδράκη είχαμε πια χωρίσει» γράφει η Γεωργούλη, με το τέλος των γυρισμάτων να σηματοδοτεί ουσιαστικά και το τέλος της 8χρονης σχέσης της Γεωργούλη με τον Αλεξανδράκη.
