Η Λιακάδα Μέσα Μου
Η τελευταία ταινία της Κλερ Ντενί, εμπνευσμένη από τα γραπτά του Ρολάν Μπαρτ, αφηγείται τις ερωτικές περιπέτειες της Ιζαμπέλ (Ζιλιέτ Μπινός). Ψάχνοντας απεγνωσμένα τον πραγματικό έρωτα, η Ιζαμπέλ επιδίδεται σε μια σειρά σαρκικών σχέσεων χωρίς νόημα, ή ψυχικής επένδυσης που δεν οδηγεί πουθενά.
Πρόκειται στην πραγματικότητα για αποσπασματικές σκηνές από τη ζωή της Ιζαμπέλ τις οποίες ο θεατής παρακολουθεί και οι οποίες αφορούν μόνο τον αισθηματικό της κόσμο και όχι την υπόλοιπη ζωή της.
Η ταινία της Κλερ Ντενί διαθέτει υπόγειο χιούμορ -αν και αρκετές στιγμές ο θεατής θα δυσκολευτεί να το «ανακαλύψει»- και μία πραγματικά εξαιρετική Ζιλιέτ Μπινός στον ρόλο της Ιζαμπέλ. Υπάρχουν σκηνές ανθολογίας, όπως η σκηνή του φινάλε με τον Ζεράρ Ντεπαρντιέ στον ρόλο new age ερωτικού συμβούλου που δίνει γενικόλογες αισθηματικές συμβουλές στην Ιζαμπέλ, σκηνή που «υπονομεύει» και «ειρωνεύεται» με διακριτικό τρόπο την κεντρική ηρωίδα.
Ωστόσο, στο μεγαλύτερο μέρος της η ταινία πάσχει από αυτό που πάσχουν πολλές γαλλικές ταινίες: διαθέτει υπερβολικό διάλογο και ελάχιστη δράση, ενώ το πορτρέτο της κεντρικής ηρωίδας μοιάζει να αφορά μια περασμένη εποχή. Ίσως αυτός να ήταν ο στόχος της Κλερ Ντενί, το να μιλήσει για τις γαλλικές εμμονές, ωστόσο δεν είναι λίγες οι φορές που αισθάνεται κανείς ότι ελάχιστα τον αφορούν οι περιπέτειες της Ιζαμπέλ.