Η Μούμια (The Mummy)
Ο Τομ Κρουζ αναλαμβάνει την επανέναρξη των θρυλικών τεράτων της Universal με μια Μούμια που δεν είναι αστεία και της οποιάς η μπογιά μοιάζει –όπως και του ίδιου του πρωταγωνιστή της- να έχει περάσει.
Η υπόθεση είναι μάλλον απλοϊκή. Ο Τομ Κρουζ ερμηνεύει τον Νικ, έναν στρατιώτη που αναλαμβάνει να συνοδέψει σε μια αποστολή στο Ιράκ μία αρχαιολόγο (Αναμπέλ Ουαλίς). Η ομάδα θα ανακαλύψει τη σαρκοφάγο μιας αρχαία πριγκίπισσας της Αιγύπτου, της Αχμανέτ (Σοφία Μπουτέλα) και σύντομα ο Νικ θα αρχίσει να έχει οράματα ότι είναι ο εκλεκτός της Αχμανέτ. Στην ιστορία αυτή έρχεται να εμπλακεί ένας γιατρός, ο Δόκτωρ Χένρι Τζέκιλ (ο Ράσελ Κρόου) που έχει ξεκινήσει μια σταυροφορία ενάντια στο κακό.
Στο χαρτί, η αναβίωση της Μούμιας θα μπορούσε να έχει ενδιαφέρον. Λείπει άλλωστε από το σύγχρονο σινεμά μια συναρπαστική περιπέτεια με ανακαλύψεις, αρχαία τέρατα και κατάρες. Ιντιάνα Τζόουνς όμως η Μούμια δεν είναι και το όνομα του Κρίστοφερ ΜακΚουάρι (Edge of Tomorrow) δεν αποτελεί πάντα εγγύηση για μια καλή ταινία (αρκεί να θυμηθούμε το The Tourist). Εδώ ο Τομ Κρουζ τρέχει τρομαγμένος, προσπαθεί να γλιτώσει από αεροπλάνα σε ξέφρενη πορεία και μιλάει με τον νεκρό φίλο του που εμφανίζεται σε μορφή ζόμπι ως comic relief –ο Τζέικ Τζόνσον του «New Girl» δεν ξέρει τι να κάνει με τον ρόλο του.
Οι προσπάθειες για χιούμορ πέφτουν στο κενό, η περιπέτεια δεν είναι αρκετά εντυπωσιακή (που είναι οι εποχές που τεράστιες μπάλες κυνηγούσαν τον Ιντιάνα Τζόουνς), ενώ οι ατάκες της ταινίας είναι απλώς κακογραμμένες. Πολλά από τα αμήχανα σημεία της ταινίας οφείλονται ίσως και στην απειρία του σκηνοθέτη της ταινίας Άλεξ Κούρτσμαν (πίσω από τις κάμερες τον είδαμε το 2012 με το «Άνθρωποι σαν Εμάς»).
Από αυτό το ναυάγιο διασώζεται η Σοφία Μπουτέλα που και πανέμορφη είναι και αρκετά σκοτεινή ως παρουσία, αλλά και ο Ράσελ Κρόου –τουλάχιστον στο πρώτο μέρος. Ο χαρακτήρας του Δρ. Χάιντ μάς κάνει να διατηρούμε ελπίδες, αλλά η μεταμόρφωση του Δρ. Χάιντ σε Τζέκιλ σε κάνει να θες απλά να γελάσεις (ειδικά στη σκηνή όπου ο Ράσελ Κρόου λέει στον κατά δύο χρόνια μεγαλύτερο Τομ Κρουζ ότι είναι νεότερός του).
Υπάρχουν μια δυο καλές στιγμές και αυτές είναι κυρίως τα flashback που δείχνουν τη Μπουτέλα στην αρχαία Αίγυπτο, ενώ ένα από τα μεγάλα προβλήματα της ταινίας είναι ο ίδιος ο κεντρικός χαρακτήρας της –αλλά και η ερμηνεία του Τομ Κρουζ. Ο Κρουζ προσπαθεί να πείσει ως αντικείμενο πόθου αιώνων, ως απατεωνίσκος, ως πρώην στρατιωτικός, αλλά μοιάζει απλά να περιφέρεται στο μεγαλύτερο μέρος της ταινίας.
Δεν ξέρουμε τι θα γίνει με τα υπόλοιπα, αυτό όμως σίγουρα δεν αποτελεί την κατάλληλη αρχή για τα τέρατα της Universal.
