Η Νύχτα με τις Μάσκες (Halloween)
Σαράντα χρόνια έχουν περάσει από την καταραμένη βραδιά του Halloween στο Haddonfeld και ο Μάικλ Μάγιερς επιστρέφει στον τόπο του εγκλήματος για να συνεχίσει αυτό για το οποίο είναι φτιαγμένος. Να σκορπά τον τρόμο. Η Λόρι Στρόντ (Jamie Lee Curtis) θα έρθει ξανά αντιμέτωπη με τον άνθρωπο που στοίχειωσε αλλά και κατάστρεψε την ζωή της. Ο εφιάλτης συνεχίζεται και η τελική αναμέτρηση θα είναι οριστική. Η μήπως όχι;
Η επιτυχία του συγκεκριμένου σίκουελ, πατάει σε τρεις αρχές που έκαναν το όλο εγχείρημα να ξεχωρίζει. Πρώτον αγνοεί όλα τα προηγούμενα σίκουελ-αν και η Curtis εμφανίστηκε σε τρία από αυτά- και συνεχίζει απλά σαράντα χρόνια μετά το τέλος της πρώτης ταινίας. Δεύτερον αντιγράφει πλάνα και σκηνοθετικά τερτίπια του πρώτου Halloween, ως φόρο τιμής στον Carpenter, που ναι είναι αποτελεσματικά αλλά μιλάμε για απλή αντιγραφή και όχι ένα reinvention. Και τρίτον η Αγία Τριάδα του Halloween είναι μαζί ξανά δηλαδή ο Μάικλ Μάγιερς, η Λόρι Στροντ και η μουσική του John Carpenter που αυτή την φορά την επιμελήθηκε και την φρέσκαρε λίγο μαζί με τον υιό του.
Στην σκηνοθεσία ο ανεξάρτητος David Gordon Green φαίνεται να ευχαριστιέται την ευκαιρία που του δόθηκε και σε συνεργασία με την σκοτεινή φωτογραφία και το γρήγορο μοντάζ (ιδίως στην τελική αναμέτρηση μέσα στο σπίτι) κατάφερε να κάνει ένα παλιακό είδος θρίλερ να είναι απολαυστικό. Αυτό συμβαίνει γιατί αξιοποιεί το πρωτότυπο υλικό που φυσικά ανήκει στον Carpenter, και το αντιμετωπίζει με σεβασμό. Κινείται με την ίδια αρχή που κινείται και η ηρωίδα της ταινίας. Μην προσπαθείς να ξεγελάσεις το κακό. Μην προσπαθείς να το εκμοντερνίσεις και να το εξηγήσεις με σημερινές ευκολίες (πολύ έξυπνη η ιδέα των podcasters δημοσιογράφων στην αρχή). Το κακό θα περάσει ανεξίτηλο από γενιά σε γενιά.
Η Jamie Lee Curtis είναι woman action hero και αποδίδει τέλεια την κατεστραμένη Λόρι αλλά και την αποφασισμένη να αντιμετωπίσει τον εφιάλτη της ζωής της. Αυτό που δεν καταφέρνει το νέο Halloween είναι να μας τρομάξει πραγματικά και να φτιάξει μια απειλητική ατμόσφαιρα με ήχους και σκιές όπως έκανε ο Carpenter στο original. Καταφέρνει όμως να αποτελεί μια αξιοπρεπέστατη συνέχεια σε μια ταινία που αποτελεί μεγάλο κεφάλαιο στο είδος του και αυτό είναι αρκετό. Μάικλ Μάγιερς σε περιμέναμε!
