Η Συμμορία των Οκτώ (Ocean’s Eight)
Υπάρχουν αγώνες για το #diversity ή το #metoo που αξίζει να δοθούν και άλλοι που γίνονται κάτω από την υποτιθέμενη ομπρέλα τους είτε γιατί είναι μόδα, είτε υστερόβουλα, ως ένα ύπουλο εργαλείο του μάρκετινγκ. Όπως ακριβώς στα προηγούμενα Ocean’s πρωταγωνιστούσαν κυρίως άντρες, αλλά δεν ήταν φαλλοκρατικά, έτσι ακριβώς το ότι σε αυτό εδώ πρωταγωνιστούν γυναίκες δεν τα κάνει -εξ’ορισμού- φεμινιστικά. Ούτε αυτό από μόνο του προσδίδει αξία ή απαξιώνει την ταινία (με το εφιαλτικό παράδειγμα τη γυναικεία εκδοχή του Ghostbusters). Το κοινό καταλαβαίνει αν περνάει καλά με μια ταινία ή όχι και δεν μπορεί κανείς να το κοροϊδέψει τόσο εύκολα. Το Ocean’s Eight λοιπόν είναι μια ταινία με γυναίκες αλλά όχι μια φεμινιστική ταινία. Οι ταινίες Ocean’s, όπως τις αναβίωσε ο Σόντεμπεργκ από την παλιά ταινία του 1960, είχαν φτάσει σε ένα κορεσμό και χρειάζονταν μια ανανέωση και αυτή εν μέρει δίνεται με την αλλαγή προσώπων και σκηνοθετικού ύφους.
> Διαβάστε επίσης:
Editorial: Γιατί η συζήτηση για τους άνδρες κριτικούς ξεκινά από λάθος βάση
Η υπόθεση δεν θα μπορούσε να είναι άλλη από μια υπόθεση απάτης και ληστείας. Η ετεροθαλής αδερφή του Ντάνι Όσεαν, η Ντέμπι μόλις αποφυλακίστηκε, αλλά μοιάζει να είχε όλο το χρόνο στη «στενή» να σκεφτεί και βγήκε κεφάτη έχοντας έτοιμο σχέδιο. Το μόνο που μένει είναι να βρει τα κατάλληλα άτομα για να συστήσει την ομάδα της. Τα ετερόκλητα άτομα συμπληρώνονται και το σχέδιο τίθεται άμεσα σε λειτουργία.
Προσεγγίζει έξυπνα τον γυναικείο τρόπο σκέψης και αγκαλιάζει τη γυναικεία ψυχοσύνθεση. Πολύ διαφορετικό στη σύλληψη και την εκτέλεση από τις προηγούμενες ταινίες Ocean’s του Σόντεμπεργκ, έχει και εντελώς άλλη φιλοσοφία στη σκηνοθετική της προσέγγιση. Μέσα σε αυτή η Σάντρα Μπούλοκ και η Αν Χάθαγουέι μοιάζουν να παίζουν «εντός έδρας». Η Μπούλοκ ως μικρότερη αδερφή του Ocean-Κλούνεϊ, που η ταινία μας λέει ότι -υπό αδιευκρίνιστες συνθήκες- είναι νεκρός και πέραν μιας φωτογραφίας, λάμπει δια της απουσίας του, είναι φυσικά ο εμπνευστής και εγκέφαλος της επιχείρησης. Η Κέιτ Μπλάνσετ είναι το αντράκι της παρέας και δεξί χέρι της Μπούλοκ, σε ένα ρόλο αντίστοιχο του Μπράντ Πιτ στις άλλες ταινίες.
Η Έλενα Μπόναμ Κάρτερ φτιάχνει άλλον ένα χαρακτήρα καρικατούρα, αν και κάπως συγκρατημένα και δεν λάμπει όσο θα μπορούσε. Αυτή που είναι πραγματική αποκάλυψη είναι η δημοφιλής τραγουδίστρια, Ριάνα, η οποία φτιάχνει ίσως τον πιο ενδιαφέρον χαρακτήρα, λάμπει και είναι πραγματική απόλαυση να τη βλέπεις.
Στην ουσία της είναι και αυτή η ληστεία μια ιστορία εκδίκησης, μόνο που αντί για καζίνο στρέφονται στον «καλύτερο φίλο της γυναίκας» όπως λέει και το γνωστό τραγούδι, που δεν είναι άλλος από τα διαμάντια και τα κοσμήματα. Μέσα σε αυτό βάζουμε και λίγο μόδα, για να γίνει και η απαραίτητη τοποθέτηση προϊόντων, όμως η ταινία στέκει αυτόνομα και χωρία αυτές τις γιρλάντες, είναι μόνιμα «εύπεπτη», χωρίς όμως ποτέ να πρωτοτυπεί.
Πρέπει να αποφασίσει επιτέλους το franchise των Ocean’s με ποιο κριτήριο θα ονοματίζει τις συνέχειες του, γιατί αλλάζοντας τη φορά της μέτρησης αφήνουν ένα αριθμητικό και χρονολογικό κενό, που πιθανώς θα έρθουν να καλύψουν επόμενες ταινίες. Όσο για τους οκτώ που φανερώνει ο τίτλος, αν είστε από τους παρατηρητικούς θεατές (δηλαδή από αυτούς που μετράτε παράλληλα τους χαρακτήρες), να ξέρετε υπάρχουν ανατροπές κι εκπληξούλες κι έτσι τα νούμερα δεν θα σας βγαίνουν πάντα. Στην αρχή η ομάδα (των Ocean’s Eight) αποτελείται από επτά, αλλά μπορεί να καταλήξουν και εννέα, σπάζοντας τη γυναικεία παντοκρατορία κατά ένα άτομο.
Μια ταινία που στο βωμό της δημοσιότητας ξεκίνησε ολόκληρο πόλεμο, προσπαθώντας να χωρίσει θεατές και κριτικούς σε υποστηρικτές και πολέμιους, αλλά που τελικά δεν είναι ούτε κακή σαν ταινία, αλλά ούτε και για να… «κόβει φλέβα» κανείς, μια αξιοπρεπής για το είδος της μετριότητα. Δυστυχώς, λοιπόν, μεγάλος ντόρος για το τίποτα, που δεν θα πρέπει να επηρεάσει την εισπρακτική κίνηση της ταινίας, προς οποιαδήποτε κατεύθυνση.
