Κάννες 2015: The Tale of Tales

Ανταπόκριση από τις Κάννες: Charesma

Το ενδεχόμενο της διεθνούς επιτυχίας πρέπει να ήταν πολύ μεγάλο για τον Ματέο Γκαρόνε. Ο σκηνοθέτης της ταινίας Gomorra επιστρέφει στην Κρουαζέτ με ένα άνισο παραμύθι με νάνους και τέρατα.

Η ταινία βασίζεται στις ιστορίες του Τζιαμπατίστα Μπαζίλε, του λογοτέχνη του 17ου αιώνα -σε αυτόν οφείλουμε τις απαρχές παραμυθιών όπως η Σταχτοπούτα. Στο Il Racconto dei Racconti, ο Ματέο Γκαρόνε αφηγείται τρεις γκροτέσκες ιστορίες, τα βασιλικά προβλήματα τριών ηγετών στην μεσαιωνική Ιταλία.

Η ταινία του Γκαρόνε επιλέγει τον μαγικό σουρεαλισμό και έχει στοιχεία που θα μπορούσαν να υπάρχουν σε μία ταινία της Disney για ενήλικες, χωρίς όμως το ηθικό δίδαγμα.

Κάθε βασίλειο έχει και τα προβλήματά του. Η βασίλισσα της Σελβασκούρα -την ερμηνεύει η Σάλμα Χάγεκ- είναι μία υπερπροστατευτική μητέρα που δεν διστάζει να θυσιάσει τον σύζυγό της για να μείνει έγκυος από ένα… θαλάσσιο τέρας. Ο βασιλιάς του Ροκαφόρτε από την άλλη (Βενσάν Κασέλ) είναι ένας ερωτύλος ηγεμόνας που ερωτεύεται ένα μάλλον απίθανο πρόσωπο. Ο βασιλιάς του Αλτομόντε (Τόμπι Τζόουνς) αναγκάζει την συναισθηματικά αποξενωμένη κόρη του να παντρευτεί ένα τέρας.

Το γκροτέσκο χαρακτηρίζει τις ιστορίες, ειδικά τις δύο τελευταίες, χαρίζοντάς τους το απαραίτητο χιούμορ, αν και η πρώτη ιστορία της Σάλμα Χάγιεκ αδυνατεί να εντυπωσιάσει.

Η ταινία διαθέτει εξαιρετική σκηνογραφία, εντυπωσιακές εικόνες απίστευτης ομορφιάς και ασχήμιας.

Πάντως, ο Γκαρόνε δεν προσπαθεί να περάσει στον θεατή ένα συγκεκριμένο «ηθικό δίδαγμα». Φυσικά κάποια «εγκλήματα», όπως για παράδειγμα η ματαιοδοξία, επικρίνονται σφοδρά, ωστόσο το παράξενο τέλος κάθε ιστορίας (όχι ακριβώς αυτό που θα ονομάζαμε happy ending, αλλά ούτε και unhappy ending) διαθέτει μία πιο θολή ηθική ματιά.

Βασικό πρόβλημα της ταινίας είναι ότι αν και πρόκειται για δείγμα της λαϊκής κουλτούρας της Ιταλίας, ελάχιστα πράγματα στην ταινία παραπέμπουν σε Ιταλία. Πρώτα απ’ όλα το καστ, το οποίο είναι τόσο μπερδεμένο και αποτελείται από Ιταλούς, από αγγλόφωνους ηθοποιούς που κινούνται στη μεσαιωνική Ιταλία μιλώντας αγγλικά με βαριά προφορά, ενώ εκπροσωπείται και η Γαλλία με τον Βενσάν Κασέλ. Φαίνεται ότι ο Γκαρόνε, θέλοντας να ευχαριστήσει τους ξένους χρηματοδότες, «απομακρύνθηκε» από τη δύναμη του Gomorrah.

Εν ολίγοις; Μία αξιοπρεπής ταινία, αλλά όχι ανεκτίμητη.

Charesma

Διαβάστε επίσης: Καθημερινή ανασκόπηση του Φεστιβάλ των Καννών