Iron Man 2

Θα το ομολογήσω εξαρχής για να τελειώνουμε: μου αρέσουν οι ταινίες με σούπερ ήρωες. Αυτή είναι η αλήθεια. Αφού το ξεκαθαρίσαμε, πάμε και σε κάτι άλλο: ευτυχώς που το καλοκαίρι του 2012 μας έρχεται ο τρίτος Μπάτμαν!!

Δεν είναι ότι ο Iron Man δεν είναι περίπλοκος χαρακτήρας: σας παρακαλώ, το αντίθετο. Ο Τόνι Σταρκ, ένας εγωκεντρικός, αλλά ιδιοφυής, πλούσιος, γόνος μιας οικογένειας που κατασκεύαζε όπλα, νοιώθοντας τύψεις για την «κληρονομιά» της οικογένειάς του αποφασίζει να το «παίξει» σούπερ ήρωας. Ή μάλλον, απλά του αρέσει το πως δείχνει μέσα στη στολή. Boys with toys…

Στο πρώτο Iron Man μάθαμε λίγα για τον Τόνι Σταρκ, είδαμε και τον Ρόμπερτ Ντάουνι Τζούνιορ να κάνει τα δικά του, μεταφερθήκαμε στο Αφγανιστάν, γυρίσαμε πίσω και είδαμε πως ο Iron Man παλεύει με το ποιος ήταν, το ποιος είναι και το ποιος θέλει να γίνει. Και τα είδαμε όλα αυτά με τρόπο απολαυστικό.

Στην δεύτερη ταινία… θα μπορούσαμε να είχαμε δει περισσότερα για το πως αυτό  που τον θρέφει τον καταστρέφει (βλ.παλλάδιο), πως αυτό που τον κρατάει στη ζωή είναι τελικά και η καταστροφή του. Και το πως οι πράξεις του παρελθόντος έρχονται πάλι να τον στοιχειώσουν με τον χειρότερο τρόπο. Αμαρτίες γονέων παιδεύουσι τέκνα.

Ή έτσι θα μπορούσε να είναι. Εάν το φιλμ δεν περιοριζόταν σε μια σειρά κλισέ και βαρετών ευρημάτων. Sorry guys δε γέλασα σε πολλές από τις σκηνές που θεωρήθηκαν αστείες, η δράση μου φάνηκε «κακοραμμένη» και δεύτεροι ρόλοι και «κακοί», σχηματικοί όσο δεν παίρνει. Ακόμα και ο Ρόκγουελ μου φάνηκε «λίγος». Καλός ο Μίκι Ρουρκ αλλά εσείς παιδιά στο Χόλιγουντ πότε θα το καταλάβετε; Ο Ψυχρός Πόλεμος τελείωσε, μήπως να σταματήσετε να βάζετε σε ρόλους κακών τους Ρώσους; Για να μην αναφερθώ στη Σκάρλετ Γιόχανσον που το λόγο ύπαρξής της στην ταινία απλά δεν κατάλαβα ποτέ (πέρα από το να φορέσει εκείνη τη λάτεξ φόρμα).

Ο μόνος που διασώζεται είναι φυσικά ο Ρόμπερτ. Αλλά εντάξει, άμα τον έχεις δει σε άλλες 5-6 ταινίες να κάνει το ρόλο του εξυπνάκια και εγωκεντρικού, δεν μπορείς να πεις ότι εκπλήσσεσαι κιόλας…

Με λίγα λόγια, πολύ «ξεπέτα» η ταινία. Ακόμα και στις σκηνές μάχης βαρέθηκα. Μέχρι που έφτασα να κοιτάζω το ρολόι μου.

Τάιλερ Ντέρντεν