Ακριβώς Το Τέλος Του Κόσμου (Juste La Fin Du Monde)
Υπάρχουν στιγμές που αναγκάζεσαι να φύγεις, χωρίς να δώσεις λογαριασμό σε κανέναν. Και υπάρχουν στιγμές που νιώθεις ότι πρέπει να επιστρέψεις. Με αυτά τα λόγια ο 34χρονος Louis (Gaspar Ulliel), gay συγγραφέας, μας πληροφορεί στην αρχή της ταινίας πως επιστρέφει έπειτα από δώδεκα χρόνια απουσίας στην οικογένεια του, με σκοπό να τους ενημερώσει πως πεθαίνει. Η επιστροφή του, που δεν θα κρατήσει ούτε μία ολόκληρη ημέρα, θα πυροδοτήσει οικογενειακές εκρήξεις και θα φέρει στην επιφάνεια απωθημένα, κρυμμένα συναισθήματα και λόγια που δεν είχαν ειπωθεί ποτέ.
Στην έκτη μεγάλου μήκους ταινία του ως σκηνοθέτης -αλλά και ως σεναριογράφος- ο ταλαντούχος Xavier Dolan, αφήνει πίσω το γνωστό του μοτίβο (αν και όχι εντελώς) και τολμάει να διασκευάσει το θεατρικό του Jean-Luc Lagarce. Δεσμευόμενος αυτή την φορά από την θεατρικότητα του σεναρίου του, κλείνει τους ηθοποιούς του σε ένα σπίτι και σταδιακά δημιουργεί ένα σύμπαν που βράζει από το πρώτο πεντάλεπτο, για να οδηγηθεί σε μια super nova έκρηξη στο τελευταίο τέταρτο της ταινίας. Η φλυαρία, φράσεις που δεν ολοκληρώνονται, δυσκολία έκφρασης και το κυριότερο αδυναμία συνεννόησης, είναι χαρακτηριστικά του συγκεκριμένου θεατρικού, που στα χέρια του Dolan γίνονται εφόδια για να κάνει γκρο πλαν στους ηθοποιούς του και να μεταδώσει την ένταση που υποβόσκει στο reunion μίας ούτως ή άλλως δυσλειτουργικής οικογένειας.
Με ένα all star french cast να πλαισιώνει τον εύθραυστο και πανέμορφο Gaspar Ulliel και χωρίς να ενοχλεί το θεατρικό μοτίβο, οι ηθοποιοί του Xavier Dolan δείχνουν να θέλουν να δώσουν τον καλύτερο τους εαυτό. Η Nathalie Baye ως μητέρα εκκεντρική φλύαρη ντίβα που δίνει και την πιο συγκινητική στιγμή της ταινίας. Η Lea Seydoux, η μικρή αδελφή που σχεδόν δεν θυμάται τον αδελφό της. Η Marion Cotillard, η καλοκάγαθη αλλά με ένστικτο που κατανοεί εκεί που οι άλλοι αδυνατούν. Και ο αδελφός, ο Vincent Cassel, ο καλύτερος του cast που κλέβει την παράσταση με τις μικροαστικές του εκρήξεις και απωθημένα.
Φυσικά και δεν λείπει το αναγνωριστικό στοιχείο του σκηνοθέτη, με σκηνές που φέρουν την κλασσική-αν και νωρίς-σκηνοθετική του σφραγίδα. Οι αναμνήσεις του Louis στο παιδικό του δωμάτιο, ο πρώτος του έρωτας και ο παγιδευμένος κούκος μέσα στο σπίτι στο φινάλε είναι αναγνωρίσιμες σκηνές Xavier Dolan. Η ταινία στα 100 λεπτά της , και με την μουσική υπογραφή του Gabriel Yared , είναι αδιαμφισβήτητα ένα unique δράμα χαρακτήρων , μία οικογενειακή συγκέντρωση που θέλουμε γρήγορα να τελειώσει για να λυτρωθεί ο πρωταγωνιστής και οι άνθρωποι που υποφέρουν μαζί του. Η λεκτική βία στο φινάλε θα πάρει σάρκα και οστά και θα μετουσιωθεί σε ένα βίαιο φινάλε υπό την μουσική υπόκρουση του Moby!
Με το Μεγάλο Βραβείο του τελευταίου Φεστιβάλ Καννών στις αποσκευές του, το Ακριβώς Το Τέλος Του Κόσμου, είναι η τελευταία ταινία του Xavier Dolan. Που δείχνει ότι θέλει να προσπαθήσει να εξερευνήσει τον κινηματογράφο, να πει τις ιστορίες του μέσα απο το δικό του προσωπικό ύφος χωρίς να φοβάται τίποτα. Γι αυτό και τα καταφέρνει και γι΄αυτό τον αγαπάμε τόσο. Για το ατρόμητο σινεμά του. Μπράβο Xavier!
