Κοινός Παρονομαστής
Τρεις άνδρες άγνωστοι μεταξύ τους σταματούν να πιούν ένα καφέ σε ένα παραδοσιακό καφενείο. Ο κάθε ένας από αυτούς μοιάζει να περιμένει κάποιον, έχοντας διαφορετικές προσδοκίες από αυτή την συνάντηση. Μια συζήτηση γύρω από τις γυναίκες θα τους ενώσει και την παρέα τους θα συμπληρώσει ο καφετζής και ιδιοκτήτης του καφενείου, Κύριος Πλάτωνας. Ο κύριος Πλάτωνας, που με την σοφία που του επιτρέπει η ηλικία του αλλά και υπόσχεται το όνομά του, θα πυροδοτήσει μια συζήτηση όπου το κάθε μέλος αυτής της παράδοξης συνάντησης θα δώσει την δική του ερμηνεία και αντιμετώπιση στο αιώνιο ζήτημα για το τι είναι αγάπη.
Ο Σωτήρης Τσαφούλιας γράφει και σκηνοθετεί μια ταινία-συζήτηση που διαδραματίζεται στο σύνολο της μέσα στο χώρο ενός καφενείου. Επηρεασμένος από την αντρική σκοπιά δημιουργεί τρεις διαφορετικούς αντρικούς χαρακτήρες που καλύπτουν σε μεγάλη έκταση τις διαφορετικές προσωπικές αντιλήψεις που μπορεί να έχει ένας άνθρωπος για το θέμα των σχέσεων. Ο Αλέξανδρος (Πυγμαλίων Δαδακαρίδης) είναι ένας ρομαντικός νεαρός που δεν πιστεύει στην σαρκική επαφή αλλά στην ψυχική, του αρκεί η επαφή που έχει αναπτύξει με μια κοπέλα από το διαδίκτυο, και νιώθει ολοκληρωμένος από την πνευματική ταύτιση. Ο Νίκος (Βλαδίμηρος Κυριακίδης) είναι πιο λαϊκός μεταξύ τους, θεωρώντας ότι όλες οι γυναίκες έχουν σκοπό να του συμπεριφερθούν σκάρτα και καμία δεν αξίζει τον έρωτα και την αφοσίωσή του. Πιο προσγειωμένος στην πραγματικότητα μοιάζει ο Δημήτρης (Ρένος Χαραλαμπίδης), ο οποίος μετά από δύο χρόνια ήρεμης και ευτυχισμένης σχέσης προγραμματίζει να παντρευτεί με την αγαπημένη του. Κορωνίδα των χαρακτήρων ο μεγάλος σε ηλικία ιδιοκτήτης του καφενείου Πλάτων (Αντώνης Αντωνίου), ο οποίος έχει απομακρυνθεί από τις συναισθηματικές αναζητήσεις και έχει εστιάσει το επίκεντρο της προσοχής του και της αγάπης του στην μονάκριβη κόρη του.
Ο Κοινός Παρονομαστής είναι μια κωμωδία που σαν στόχο έχει να διατυπώσει απόψεις, να προβληματίσει και να μας διασκεδάσει γύρω από τα θέματα της επαφής των δύο φύλων. Οι διαλογικές ανταλλαγές σαφώς θυμίζουν κάτι από παρεΐστικη συζήτηση χωρίς κάποια ιδιαίτερη εμβάθυνση στα θέματα που θίγονται, παρά μόνο επιφανειακές αναφορές γύρω σχεδόν από τα πάντα που προβληματίζουν σε μια σχέση. Μια ταινία όπως ο Παρονομαστής είναι σαφώς δύσκολο να ξεχωρίσει από την δόμηση και την συρραφή των πλάνων της (πόσο μάλλον όταν όλο το έργο θα μπορούσε να περιορίσει τις κουραστικές εναλλαγές των κοντινών σε μονοπλάνα) παρά μόνο από την δυναμική του λόγου της, και εκεί θα μπορούσαν οι σεναριακές ανατροπές να είναι περισσότερο ευφάνταστες.
Παρ’ όλα αυτά, υπάρχουν στιγμές χιούμορ που ξεχωρίζουν κυρίως στην σύγκρουση των δύο ακραίων χαρακτήρων του Νίκου και του Αλέξανδρου, αν και μετά από κάποιο σημείο η μόνιμη τοποθέτηση του κέντρου γέλιου σ’ αυτό το δίπολο αρχίζει να κουράζει. Το απόλυτα θετικό σημείο της ταινίας είναι οι ερμηνείες που προσφέρουν και οι τέσσερις ηθοποιοί με τον Αντωνίου να ξεχωρίζει για την σοβαρότητα και την οικειότητα του χαρακτήρα του.
Η ταινία του Σωτήρη Τσαφούλια βραβεύτηκε στο Χρυσή Αφροδίτη Πρωτοεμφανιζόμενου Σκηνοθέτη στο πλαίσιο του 9ου Διεθνούς Κινηματογραφικού Φεστιβάλ Κύπρου.
