Η δεύτερη φορά είναι καλύτερη: Kung Fu Panda

Σε αυτή την κατηγορία ανήκει και το KungFuPanda 2. Εντάξει, το πρώτο –με ήρωα ένα χοντρούλικο πάντα που λατρεύει το φαγητό και το κουνγκ φου- είχε την πλάκα του, είχε και ενδιαφέροντα γραφικά με κινέζικα στοιχεία. Μέχρι εκεί. Το δεύτερο όμως ανεβαίνει ένα επίπεδο πάνω. Η ιστορία του Πο αποκτά βάθος, βαρύτητα, γίνεται το συγκινητικό ταξίδι ενός πλάσματος που αναζητά την ταυτότητά του και τη θέση του στον κόσμο, που ενώνεται με τους γύρω του και αποκτά πραγματικούς εχθρούς. Αν στην πρώτη ταινία οι υπέροχοι πέντε ήταν σχηματικοί, εδώ αποκτούν τη δική τους θέση στο σύμπαν του Πο. Και -ακολουθώντας την παράδοση του πρώτου- οι κακοί δεν γεννιούνται, αλλά γίνονται όταν γνωρίζουν την απόρριψη. Το 3Dείναι πολύ ωραίο και δεν γίνεται εις βάρος των κινέζικων στοιχείων. Η σκηνή που ο Πο θυμάται τα παιδικά του χρόνια σε σκίτσα είναι απλά εξαιρετική, όπως και η σκηνή που εξιστορεί το παρελθόν του Σεν (ποτέ ένα παγόνι δεν ήταν πιο τρομακτικό). Όσο για τις σκηνές στα πλοία είναι απλά μαγικές. Και σε ταξιδεύουν σε ένα σύμπαν που θέλεις να παραμείνεις. Μέχρι το τρίτο μέρος KungFuPanda(που –όπως δείχνει το τέλος- ετοιμάζεται). Για να αποδείξει ότι η τρίτη ταινία μπορεί να είναι η καλύτερη;;;