Kursk
Η αληθινή και τραγική ιστορία του ρώσικου πυρηνοκίνητου υποβρυχίου Kursk, που τον Αύγουστο του 2000 και εν μέσω μίας άσκησης καθηλώθηκε στον βυθό της θάλασσας λόγω εσωτερικών εκρήξεων. Αν και το μεγαλύτερο μέρος του πληρώματος βρήκε κατευθείαν τραγικό θάνατο, 23 άτομα κατάφεραν να επιζήσουν μέσα στο υποβρύχιο περιμένοντας μάταια τον απεγκλωβισμό τους. Οι ρώσικες αρχές για 5 συνεχόμενες ημέρες αρνήθηκαν την βοήθεια από Αγγλία και Νορβηγία, ενώ οι συγγενείς των αγνοουμένων κατηγορούσαν ευθέως τις αρχές για ολιγωρία. Όταν τελικά δέχθηκαν την βοήθεια, όλα είχαν χαθεί.
Στην πιο mainstream ταινία της φιλμογραφίας του έως τώρα, ο Δανός Thomas Vinterberg (Οικογενειακή Γιορτή, Το Κυνήγι, Το Κοινόβιο) καταπιάνεται με μία αληθινή τραγωδία που είχε συγκλονίσει παγκοσμίως και αποφασίζει να μην κάνει ένα blockbuster αλλά να εστιάσει στην ολιγωρία των Ρωσικών αρχών, στα διεθνή πολιτικά παιχνίδια και στην προσπάθεια απεγκλωβισμού των ανδρών του Kursk. Σε σενάριο του Robert Rodat (υποψήφιου για Oscar για την γραφή του Saving Private Ryan) η ταινία πέφτει εύκολα στην παγίδα του εύκολου εντυπωσιασμού και του ψυχολογικού εκβιασμού (γάμοι, φιλίες, εγκυμονούσες, Ρώσοι αρχηγοί στρατιωτικοί που παλεύουν αλλά δεν μπορούν να κάμψουν τα παλαιότερα Ρώσικα απωθημένα των αρχών και ενημέρωση συγγενών που θυμίζει ρεπορτάζ μεσημεριανού δελτίου ειδήσεων) αλλά καταφέρνει ευτυχώς με την οπτική του σκηνοθέτη να διασωθεί από την ατμόσφαιρα της και τις σκηνές εντός υποβρυχίου.
Ο Matthias Schoenaerts ( Σώμα με Σώμα, A Bigger Splash, Bullhead) ως πρωταγωνιστής για άλλη μια φορά αποδεικνύει πως είναι ένας καλός ηθοποιός και γίνεται καλύτερος μεγαλώνοντας, η Lea Seydoux ( Η Ζωή της Αντέλ) αποδεικνύεται χαμαιλέοντας στον ρόλο της εγκυμονούσας συζύγου και μητέρας, ενώ οι εμφανίσεις του Colin Firth και του Max Von Sydow προσδίδουν απλά κύρος στο όλο εγχείρημα. Η μουσική του Alexander Desplat επηρεασμένη από ρώσικα μοτίβα, θυμίζει λίγο φολκλορικό δράμα και τελικά το Kursk μπορεί να ικανοποιεί ακόμα και με μεγάλες σεναριακές αδυναμίες και ευκολίες.
Ούτε περιπέτεια καταστροφής αλλά ούτε και ταινία που αξιοποιεί τα ιστορικά ντοκουμέντα προκειμένου να γίνει ταινία καταγγελίας, το Kursk με το μέτριο σενάριο του μας υπενθυμίζει πως η Ευρώπη μπορεί να κάνει ταινίες είδους περιπέτειας με ατμόσφαιρα, αλλά χρειάζεται μια Αμερική για να επιτευχθεί το σασπένς, η αγωνία και η δράση και να δέσουν όλα επιτυχημένα. Για κατανάλωση που θα ξεχαστεί στο πέρασμα του χρόνου, το Kursk παραμένει μια ταινία που θα έπρεπε να τολμήσει για κάτι μεγαλύτερο. Παγώσαμε εκεί στα βάθη της θάλασσας…
