Ο Τυχοδιώκτης του Παρισιού ( L’ Empereur de Paris)
Στο απόγειο της βασιλείας του Ναπολέοντα, ο Βιντόκ, ο μόνος άνθρωπος που απέδρασε με επιτυχία από δύο φυλακές υψηλής ασφαλείας, είναι ένας θρύλος. Αφού θεωρήθηκε νεκρός μετά από την τελευταία, εντυπωσιακή του απόδραση, ο πρώην κακοποιός κρατάει πια χαμηλό προφίλ, ως ένας απλός έμπορος ρούχων. Το παρελθόν του όμως δεν τον αφήνει ήσυχο, καθώς οι πρώην συγκρατούμενοi του τον κατηγορούν για μια δολοφονία που δεν διέπραξε. Για να αποδείξει την αθωότητα και τις καλές προθέσεις του, κλείνει μια συμφωνία με την αστυνομία: κυνηγά όλους τους κλέφτες και δολοφόνους του Παρισιού με αντάλλαγμα την ελευθερία του. Χωρίς καν να το προσπαθεί, ο Βιντόκ γίνεται από πρώην κατάδικος σερίφης. Ένας συναρπαστικός αληθινός χαρακτήρας – στρατιώτης, κατάδικος, αστυνομικός, συγγραφέας και ιδιωτικός ντετέκτιβ.
Με 22 εκατομμύρια ευρώ budget και με προοπτική να φέρει ούτε τα μισά χρήματα πίσω, αυτή η υπερφιλόδοξη ταινία αντικατοπτρίζει πλήρως την εμμονική τάση της Ευρώπης και συγκεκριμένα της Γαλλίας να αντιγράψει το Χόλυγουντ. Παραγωγή που δείχνει τα χρήματα της και τον πλούτο της αλλά παραμένει εκεί χωρίς να έχει να επιδείξει κάποια άλλη κινηματογραφική αρετή όπως σενάριο, ιστορικό υπόβαθρο και ουσία. Έτσι για δύο ώρες χωρίς καμία οικονομία στο οπτικό πεδίο, όλα βρίσκονται στον υπερθετικό βαθμό εκτός από το νόημα. Σκηνικά, κοστούμια, μουσική, γρήγορο μοντάζ, μάχες, βιαιοπραγίες και λαγνεία σε ένα Παρίσι σκοτεινό που θα φοβόμασταν να σταθούμε έστω για ένα λεπτό.
Ο Βενσάν Κασέλ δεν χρειάζεται καμία ιδιαίτερη καθοδήγηση και είναι φυσικά για άλλη μια φορά εξαιρετικός στον ρόλο του και σε αυτό βοηθά και η ιδιαίτερη φυσιογνωμία του. Πλειάδα γνωστών ηθοποιών γύρω του εμφανίζονται και εξαφανίζονται χωρίς εξήγηση αλλά σε ένα Γαλλικό blockbuster που θέλει να τα έχει όλα από δράση, βία και εφέ μέχρι τραγωδία, ιστορικότητα και ρομάντζο, οι σεναριακές ατασθαλίες είναι αναμενόμενες.
Θα μπορούσε να είναι η Γαλλική απάντηση στις Συμμορίες της Νέας Υόρκης του Σκορσέζε αλλά η πραγματική μας απάντηση είναι πως δεν θα γίνεις Χόλυγουντ ποτέ. Απλά.
