Lady Bird
Η Κριστίν θέλει να την φωνάζουν Lady Bird. Αντίθετα από τις επιθυμίες της μητέρας της, θέλει να φύγει από το Σακραμέντο και να πάει στη Νέα Υόρκη να σπουδάσει, παρά το γεγονός ότι γνωρίζει πως δεν διαθέτει ούτε τα χρήματα, ούτε τους βαθμούς. Μέχρι τότε περνά τις μέρες της στο καθολικό λύκειο που την έχουν στείλει οι δικοί της, παρέα με τη Τζούλι την καλύτερή της φίλη. Σύντομα θα διαπιστώσει πως υπάρχει και κάτι άλλο που αρχίζει να μονοπωλεί το ενδιαφέρον της: η σχέση της με τα αγόρια.
Η ηθοποιός Γκρέτα Γκέργουικ (Frances Ha) περνά πίσω από τις κάμερες για να αφηγηθεί μια ημι-αυτοβιογραφική ιστορία: εκείνη ενός 17χρονου κοριτσιού που αναζητά τη θέση του στον κόσμο, που αμφισβητεί τους οικογενειακούς και συναισθηματικούς δεσμούς, που προσπαθεί να αφήσει το δικό του σημάδι λίγο πριν ανοίξει τα φτερά του και ενηλικιωθεί.
Η Σέρσι Ρόναν δίνει ως Lady Bird (το όνομα είναι αυτό που έχει επιλέξει ο ίδιος ο χαρακτήρας της ταινίας για τον εαυτό του) ίσως την καλύτερη ερμηνεία της καριέρας της. Δυναμική και αποφασισμένη, η Lady Bird αποτελεί το alter ego της Γκέργουικ και η σκηνοθέτις/σεναριογράφος την προσεγγίζει με κατανόηση, αλλά και με κάποια απόσταση: Αναγνωρίζει τα λάθη της, αλλά τα συγχωρεί, καθώς γνωρίζει ότι αυτός είναι ο μοναδικός τρόπος για να προχωρήσει μπροστά.
Φέρνοντας στο νου ταινίες όπως το Juno ή το Little Miss Sunshine, τρυφερές δημιουργίες που έχουν σε μεγάλο βαθμό να κάνουν με την οικογένεια, το Lady Bird αξιοποιεί στοιχεία του είδους mumblecore, του οποίου βασικό κομμάτι είναι και η ίδια η Γκέργουικ. Εκεί που η ταινία εντυπωσιάζει δεν είναι στη σχέση της ηρωίδας με τους άνδρες, αλλά στη σχέση της με τη μητέρα της -εξαιρετική και η Λόρι Μέτκαλφ σε έναν ρόλο που της χάρισε υποψηφιότητα για Όσκαρ. Η ταινία δεν ακολουθεί το στερεότυπο του παρεξηγημένου νέου – άδικου γονιού. Αντιθέτως, έχει γίνει με την κατανόηση και τη μετέπειτα γνώση ότι οι γονείς καμιά φορά μάς εκνευρίζουν, μάς φέρνουν στα όριά μας, αλλά μερικές φορές τους πληγώνουμε και τους φέρνουμε και εμείς στα όριά τους. Είναι υπέροχος ο τρόπος που στήνεται αυτή η σχέση μητέρας – κόρης, τρυφερή, αλλά και ανταγωνιστική.
Είναι ευχής έργον ότι η Γκέργουικ (γεννημένη και αυτή στο Σακραμέντο) επιδεικνύει τέτοια ευαισθησία στη δεύτερη μόλις ταινία της -η πρώτη ήταν το Nights and Weekends, το οποίο συν-σκηνοθέτησε με τον Τζο Σουάνμπεργκ. Σίγουρα το Lady Bird δείχνει ότι έχουμε πολλά πράγματα να περιμένουμε από αυτήν.
