ΛΑΡΣ ΑΙΝΤΙΝΓΚΕΡ: Η ΠΡΩΤΗ ΤΑΙΝΙΑ ΠΟΥ ΕΙΔΑ ΣΤΟ ΣΙΝΕΜΑ ΗΤΑΝ Ο Ε.Τ Ο ΕΞΩΓΗΙΝΟΣ

Ο Λαρς Άιντινγκερ είναι Γερμανός ηθοποιός που γεννήθηκε το 1976 στο Βερολίνο. Είναι απόφοιτος της Ακαδημίας Δραματικών Τεχνών Ernst Busch και ξεκίνησε την καριέρα του στο Deutsches Theatre το 1997 με πρωταγωνιστικούς ρόλους σε παραγωγές του Thomas Ostermeier όπως ο Άμλετ και ο Ριχάρδος Γ’ .

Το 2016, η παραγωγή Schaubühne του Ostermeier του Richard III ανέβηκε στο Φεστιβάλ του Εδιμβούργου , με την ερμηνεία του Eidinger να περιγράφεται ως “ένας συναρπαστικός Richard΄”.

Έπαιξε στην πρώτη μεγάλου μήκους ταινία του, Everyone Else το 2007. Το 2014 έγινε γνωστός διεθνώς για τον ρόλο του στο Clouds of Sils Maria δίπλα στη Ζιλιέτ Μπινός και την Κρίστεν Στιούαρτ. Από τότε έχει παίξει σε πολλές διεθνείς παραγωγές, συμπεριλαμβανομένου του Dumbo του Τιμ Μπέρτον (2019). Η ταινία επιστημονικής φαντασίας της Κλερ Ντενί High Life ; και την ελβετική δραματική ταινία του 2020 My Little Sister ως διάσημος ηθοποιός που πάσχει από καρκίνο, απέναντι από τη Νίνα Χος . Είναι επίσης γνωστός για την επιτυχημένη γερμανική neo-noir σειρά Babylon Berlin (2017–2022), ενώ συνεργάστηκε ξανά με τον Γάλλο σκηνοθέτη Ολιβιέ Ασάγιας στο Personal Shopper (2016) και στη μίνι σειρά του 2022 Irma Vep . 

Το 2022 συμμετείχε στο White Noise του Νόα Μπάουμπαχ ενώ το 2023 πρωταγωνίστησε στην αμερικανική μίνι σειρά All the Light We Cannot See , αποσπώντας υποψηφιότητα για Emmy.

Παίζει τον πρωταγωνιστικό ρόλο στην ταινία του 2024  ΠΡΙΝ ΤΟ ΤΕΛΟΣ (Dying) , σε σκηνοθεσία Ματίας Γκλάσνερ , η οποία έκανε πρεμιέρα στο 74ο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Βερολίνου κερδίζοντας το βραβείο σεναρίου και τον περασμένο Οκτώβρη επισκέφτηκε την Αθήνα στα πλαίσια του 30ου Διεθνούς Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Αθήνας-Νύχτες Πρεμιέρας, με αφορμή την προβολή της ταινίας του. Τον συναντήσαμε και μιλήσαμε για την ταινία ΠΡΙΝ ΤΟ ΤΕΛΟΣ και τα θέματα που θίγει.

-Ποια ήταν η πρώτη σκέψη σου όταν πήρες ένα σενάριο στα χέρια σου με τον τίτλο STREBEN (DYING-ΠΕΘΑΙΝΩΝΤΑΣ);

Δεν το σκέφτηκα καθόλου αρχικά. Αναγνώρισα βέβαια πως είναι ίσως ο πλέον ”αντιεμπορικός” τίτλος αλλά αναρωτιέμαι το γιατί; Γιατί ο κόσμος να φοβάται έναν τίτλο που σχετίζεται με τον θάνατο; Αυτό λέει πολλά για την κοινωνία μας. Δεν υπάρχει ζωή χωρίς τον θάνατο και το αντίστροφο. Προσωπικά θεωρώ τον τίτλο LIVING ακόμα πιο τρομαχτικό. Γιατί να συμβαίνει αυτό; Γιατί ο κόσμος να φοβάται να μιλήσει για αυτό;

– Ο ρόλος σου στην ταινία ως Τομ, προσπαθεί να μην συντριβεί από την ίδια του την οικογένεια, την πρώην του σύντροφο αλλά και τον πολύ καλό του φίλο. Τον βρίσκεις αισιόδοξο ή όχι;

Όπως συμβαίνει σε όλες τις ταινίες αλλά και στην τέχνη γενικότερα, όλοι οι ρόλοι και οι χαρακτήρες είναι alter ego του σκηνοθέτη αλλά και για εμάς ως θεατές. Προβάλλουμε τους εαυτούς μας στους χαρακτήρες που βλέπουμε και αυτό έχει να κάνει με την τέχνη γενικότερα, η οποία στηρίζεται στο να προβάλλει τους ίδιους μας τους εαυτούς. Οπότε το να βλέπεις τον εαυτό σου μέσα σε διαφορετικούς χαρακτήρες σε οδηγεί και σε συμπεράσματα για αυτούς. Ζούμε σε μία εποχή που είναι πολύ δύσκολο να είσαι αισιόδοξος, προσωπικά εγώ δεν είμαι. Οπότε δεν το πέρασα και στον ρόλο του Τομ. Πιστεύω πως εσύ είσαι ένας αισιόδοξος άνθρωπος οπότε το πρόβαλες πάνω στον Τομ.

-Ως άνθρωπος του θεάτρου, του κινηματογράφου, της μουσικής, ποιος θεωρείς πως είναι ο ρόλος της τέχνης στην Ευρώπη του σήμερα που δείχνει να χάνει την ανθρωπιά της αλλά και την ελπίδα της;

Νομίζω πως όλα έχουν να κάνουν με αυτά που πρεσβεύει στα έργα του ο Σαίξπηρ. Πόσο εύκολο πια είναι να καθοδηγείς τις ζωές των ανθρώπων για να ικανοποιείς τις δικές σου ανάγκες, σε μία κοινωνία που χειραγωγείται εύκολα. Δεν υπάρχουν leaders χωρίς followers. Ο κόσμος όμως έχει την δύναμη να αποφασίζει. Αυτοί θα αποφασίσουν αν θα δουν μια ταινία που λέγεται DYING, ή αν θα δουν ένα βίντεο στο Tik Tok, αν θα πάνε στα MacDonalds, αν θα πιουν καφέ στα Starbucks. Και αφού αποφασίζουν αυτά δεν είμαι πολύ αισιόδοξος για το μέλλον και για την τέχνη. Δεν θέλω να ακούγομαι καταθλιπτικός αλλά είναι η πραγματικότητα, έτσι δεν είναι;

-Πες μου λίγα πράγματα για το συγκλονιστικό δεκαπεντάλεπτο της σκηνής που μοιράζεσαι με την Κορίνα Χάρφους ως μητέρα σου στην ταινία, όταν εξομολογείστε την αμοιβαία αντιπάθεια ο ένας στον άλλον.

Δεν μου φάνηκε τίποτα δύσκολο στην ταινία. Δεν έκανα πρόβες παρά μόνο για τις σκηνές που διευθύνω την ορχήστρα, για τις οποίες μελέτησα πολύ και έκανα πρόβες. Για την σκηνή με την μητέρα ήμουν εντελώς απρετοίμαστος. Έμαθα τις ατάκες μου και δεν έκανα καμία πρόβα, όλα ήταν αυτοσχεδιασμός της στιγμής. Όπως ακριβώς θα συνέβαινε και στην πραγματικότητα, είσαι απροετοίμαστος για αυτές τις καταστάσεις. Και πιστεύω πως και οι σχολές ηθοποιίας μαθαίνουν πως ο ηθοποιός να αισθάνεται ασφαλής (χρησιμοποίησε τον όρο safe) ενώ τίποτα στην τέχνη δεν πρέπει να σε κάνει να αισθάνεσαι ασφαλής (safe). Έτσι και οι δύο ηθοποιοί είμασταν εκτεθειμένοι και τρωτοί για να πληγώσουμε ο ένας στον άλλον, σαν δύο ιππότες που μονομαχούν χωρίς πανοπλία. Και είναι πολύ ενδιαφέρον πως αυτή η σκηνή χρειάστηκε μόνο ένα γύρισμα.

-Ποια είναι η πρώτη Αμερικάνικη ταινία που σου έρχεται στο μυαλό όταν πρόκειται για δυσλειτουργικές οικογενειακές σχέσεις;

Μου έρχονται οι ΚΑΤΑΡΑΜΕΝΟΙ του Λουκίνο Βισκόντι. Είναι χολυγουντιανή ταινία; Δεν θυμάμαι…αλλά λέει τόσα σημαντικά πράγματα για την δομή της οικογένειας και πως αυτό με την σειρά του αντανακλάται στην κοινωνία την ίδια. Η τελευταία ταινία που είδα ήταν το ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΚΑΛΩΣΥΝΗΣ του Γιώργου Λάνθιμου, που μου άρεσε πολύ και μιλάει πάλι για οικογένειες περίεργες. Η πρώτη ταινία που είδα πάντως στο σινεμά όταν ήμουν 6 ετών, ήταν το Ε.Τ του Στίβεν Σπίλμπεργκ. Με συγκλόνισε, έκλαιγα υπερβολικά και δεν μπορούσα μέχρι τότε να φανταστώ πως μία ιστορία μυθοπλασίας θα μπορούσε να με κάνει να κλάψω.

(Σημείωση: Σε ερώτηση μου για το AMERICAN BEAUTY, απάντησε πως δεν την θυμάται καν και πως δεν την θεωρεί σημαντική ταινία και μου αντέστρεψε την ερώτηση αν εγώ την θεωρώ σημαντική ταινία και γιατί)

-Τι να περιμένουμε από την νέα σου ταινία JAY KELLY του Νόα Μπάουμπαχ;

Πολύ καλή ερώτηση γιατί ούτε εγώ ο ίδιος δεν ξέρω. Έχω πάρει το σενάριο για τον ρόλο μου αλλά τίποτε άλλο δεν γνωρίζω. Θα έχω σκηνές με τον Τζορτζ Κλούνι, τον Άνταμ Σάντλερ και την Λόρα Ντερν αλλά ξέρεις πως είναι στις Χολυγουντιανές παραγωγές, δεν σου επιτρέπουν να πάρεις όλο το σενάριο. Χαίρομαι πολύ που μου ζήτησε να συμμετέχω ξανά σε ταινία του γιατί ο Νόα σε κάνει να πιστεύεις ξανά στις ταινίες. Είναι τόσο πολύ αφοσιωμένος όταν γυρνάει ταινία, μας κάνει όλους να νοιώθουμε σαν εκκλησία. Όλοι μαζί μετά στο τέλος της εβδομάδας, μας προσκαλεί και βλέπουμε ταινίες στο σπίτι του. Και έτσι ξεκινάς την εβδομάδα σου με ένα γκρουπ ”πιστών” του σινεμά

Η ταινία ΠΡΙΝ ΤΟ ΤΕΛΟΣ (STERBEN/DYING) κυκλοφορεί στις αίθουσες από 10 Απριλίου σε διανομή CINOBO