Τα Θαύματα (Le Meraviglie)
Σε ένα χωριό στην Umbria, είναι το τέλος του καλοκαιριού. H Τζελσομίνα ζει με τους γονείς της και τις τρεις νεότερες αδερφές της, σε ένα ερειπωμένο αγρόκτημα όπου παράγουν μέλι. Ο πατέρας τους τις κρατάει μακριά από τον κόσμο καθώς προβλέπει ότι το τέλος είναι κοντά και τάσσεται υπέρ μιας προνομιακής σχέσης με τη φύση, με αποτέλεσμα τα κορίτσια να μεγαλώνουν στο περιθώριο. Ωστόσο, οι αυστηροί κανόνες στους οποίους υπακούει όλη η οικογένεια θα υπονομευθούν από την άφιξη του Μάρτιν, ενός νεαρού κακοποιού που λαμβάνει μέρος ένα πρόγραμμα αποκατάστασης, και τα γυρίσματα του ριάλιτι σόου το «Χωριό των Θαυμάτων», ένα τηλεπαιχνίδι που λαμβάνει χώρα στην περιοχή.
Υπάρχει μια πολύ δυνατή σκηνή στη ταινία όπου, ενώ η αδερφή της δέχεται τις πρώτες βοήθειες μετά από ένα ατύχημα στην φάρμα, η Τζελσομίνα ρωτάει όλα τα μέλη της οικογένειας αν αλλάξαν τον κουβά για την συλλογή του μελιού. Δείχνεται έτσι εξαιρετικά το αίσθημα ευθύνης και το βάρος που έχει φορτώσει στην νεαρή έφηβη ο αναρχικός αλλά αυταρχικός πατέρας. Το πρόβλημα της ταινίας είναι ότι δεν ξέρει ποια κατεύθυνση να ακολουθήσει: χρονικό μιας περιοχής, οικογενειακό δράμα, πολιτική κριτική ή κριτική των τηλεπαιχνιδιών που δίνουν ψεύτικες ελπίδες στον κόσμο.
Αυτή η σύγχυση του σεναρίου δεν οδηγεί την ταινία σε μια κορύφωση που θα της άξιζε. Οι χαρακτήρες είναι καλά σκιαγραφημένοι εκτός από αυτόν της Κοκό, που δεν μας εξηγεί ποτέ η σκηνοθέτης τι σχέση έχει με την οικογένεια. Με αναφορές από τους μεγάλους σκηνοθέτες του ιταλικού κινηματογράφου η Ρορβάκερ κατορθώνει να δημιουργήσει όμορφες εικόνες όπως η ύπαρξη της καμήλας στην μέση της φάρμας που θυμίζει πλάνο του Φελίνι και η σκηνή στην σπηλιά που γυρίζεται το τηλεπαιχνίδι που θυμίζει έντονα τις σκηνές του Παζολίνι στο Δεκαήμερο.
Αντίθετα οι σκηνές με την συγκομιδή του μελιού και τα πλάνα στο πρόσωπο της Τζελσομίνα είναι γυρισμένες με ωραίο ρεαλιστικό τρόπο και δίνουν ένα γήινο ύφος στην ταινία. Το πέρασμα από τον τραχύ ρεαλισμό στην ονειρική φαντασία γίνεται με ένα μοναδικό τρόπο που δεν ξενίζει τον θεατή. Σε αυτό βοηθούν και όλοι οι ηθοποιοί που ερμηνεύουν πολύ καλά τους ρόλους του με προεξέχοντες τον Σαμ Λοούβικ που είναι εξαιρετικός στο ρόλο του ευερέθιστου και οργισμένου πατέρα και την Μαρία Αλεξάντρα Λούγκου στο ρόλο της Τζελσομίνα που δίνει μια ώριμη και μετρημένη ερμηνεία στο ρόλο της έφηβης που καταπιέζεται ανάμεσα στα όνειρα της και την αγάπη για την οικογένεια. Παρά τις αδυναμίες του σεναρίου, είναι μια γλυκιά ταινία που μας δείχνει ότι ένας άλλος κόσμος είναι πιθανός.
