Η Αλγερινογαλλίδα Μπάϊα Μπενμαχμούντ λεει με ένταση στον εραστή της Γαλλο-εβραίο Αρτίρ Μαρτέν: ” εγώ τους δεξιούς τους πηδάω. Κυριολεκτικά όχι μεταφορικά”.
Η ταινία του Michel Leclerc
Le Nom Des Gens μπορεί να περιγραφεί με 3 λεξεις: αστεία και απολαυστικά τρυφερή. Φαινεται πως η υπέροχη
Αμελί δημιούργησε “σχολή” διότι το ίδιο ανάμικτο συναίσθημα ευφορίας και ανεξήγητης συγκίνησης που ενιωθα βλεποντας εκείνη, ένιωσα και με τούτη εδώ. Ειμαι σίγουρη πως σ’αυτο συμβάλλει τα μάλα το άπαιχτο πρωταγωνιστικό ζεύγος των Jacques Gamblin και Sara Forestier.
Η 25χρονη Forestier ειναι εξαιρετική. Χάρμα οφθαλμών εμφανισιακώς και κυρίως υποκριτικώς. Ο δε Gamblin στο ρόλο του κτηνίατρου με ειδικευση στα νεκρά ζώα, ειναι γοητευτικότατος κι απολαυστικός “Γαλλάρας” όπως τον αποκαλεί η Μπάϊα. Προσέξτε ιδιαίτερα την πρώτη σεκάνς της ταινίας η οποία είναι διαφωτιστικότατη αναφορικά με το παρελθόν των δυο αυτων προσώπων,συνοδευόμενη απο την υπεροχη μουσική των Jerome Bensoussan και David Euverte. Απολαυστικη ταινία αν και με καποια σεναριακή ασάφεια, για την ατομική ταυτοτητα, τη μνήμη, ατομική και συλλογική, την κακοποίηση , τη σεξουαλική ελευθεριότητα και πόσο την αντέχουμε.
Η Μπάϊα είναι ενας σέξι σίφουνας, η οποία πολεμάει τους δεξιούς φασίστες(για κείνη δε νοείται αριστερός φασίστας)μεσω του σεξ, παρασύροντάς τους στο κρεβάτι της και κανοντάς τους “πλύση εγκεφάλου” τη στιγμή που ειναι πιό ευάλωτοι. Οι “εραστές”-θύματα αμέτρητοι. Ως απόδειξη των ισχυρισμών της έχει ένα μεγάλο τετράδιο όπου καταγράφει την πορεία του “πολέμου” με φωτογραφικά ντοκουμέντα, το “πριον” και το “μετά” της πολιτικής μεταστροφής τους.
Πολυ καλή επίσης ειναι και η τετραδα των ηθοποιών που υποδύονται τους γονείς των δυο εραστών. Σε εκτακτη εμφάνιση εχουμε και τον Lionel Jospin!!
Εάν θελετε να περάσετε ένα απολαυστικότατο δίωρο,αυτη η ταινια ειναι ιδανική. Και αποτελεί δείγμα Τεχνης που “τέρπει άμα και διδάσκει”.
Φράνσις
