ΤΟ ΓΕΓΟΝΟΣ (L’EVENEMENT)

Αρχές των 60s στην Γαλλία, η νεαρή Ανν είναι πολύ καλή σπουδάστρια και καμάρι των καθηγητών της. Είναι όμως και μία όμορφη γεμάτη ζωντάνια κοπέλα που χωρίς να το επιθυμεί θα μείνει έγκυος. Το νομικό πλαίσιο όμως είναι αυστηρό, οι αμβλώσεις απαγορεύονται και τιμωρούνται και η Ανν βλέπει το μέλλον της να καταστρέφεται εφόσον επιθυμεί πάση θυσία να διακόψει την εγκυμοσύνη της και να συνεχίσει τις σπουδές της. Έτσι θα ξεκινήσει έναν αγώνα δρόμου εντελώς μόνη της και ενάντια στο κατεστημένο προκειμένου να απαλλαγεί από την εγκυμοσύνη της, η οποία όμως αποδεικνύεται πιο ισχυρή απ’ότι περίμενε.

Ταινία κοινωνιολογικού ενδιαφέροντος χωρίς κανένα όμως κινηματογραφικό ενδιαφέρον από τεχνική ή συναισθηματική άποψη, το Γεγονός είναι μία απλή ταινία σκηνοθετημένη από την Οντρέ Ντιγουάν βασισμένη σε πραγματικά memoirs. Παρουσιάζει μία όχι και τόσο παλαιά πραγματικότητα μέσα από μία αφαιρετική αφήγηση, τόσο αφαιρετική όμως που δεν παίρνουμε και χαμπάρι ως θεατές ότι βρισκόμαστε στην δεκαετία του 60. Δίχως την συναισθηματική δύναμη ή φόρτιση των ταινιών των Νταρντέν αλλά με μία απάθεια που τσακίζει κόκαλα (όπως ακριβώς και η αποφασιστικ΄ότητα της ηρωίδας) το Γεγονός κερδίζει σε μερικά σημεία όπως αυτό του καλοδουλεμένου σεναρίου καταστάσεων και λίγων διαλόγων, χάνει όμως πανηγυρικά να κερδίσει την όποια συμπάθεια ως ταινία, εφόσον λειτουργεί σαν παραγγελία φεμινιστικής οργάνωσης

Η ΑνναΜαρία Βαρτολομέι στον κεντρικό ρόλο αποπνέει την απαραίτητη φρεσκάδα και νιότη στην αρχή για να οδηγηθεί σταδιακά στην κόλαση (έτσι δίνεται στον θεατή) της ανεπιθύμητης εγκυμοσύνης , η Σαντρίν Μποναίρ (Τελετή) κρατάει έναν μικρό ρόλο ως μητέρα και η Άννα Μουγκλαλίς πιο ώριμη από ποτέ στον ρόλο της παράνομης ”εκτελέστριας” που βοηθάει τις νεαρές γυναίκες. Πουθενά όμως δεν υπάρχει κάτι κινηματογραφικά καινούργιο ή έστω ελκυστικό που θα έκανε το Γεγονός να ξεχωρίσει.

Βραβευμένο-υπερβολικό- με τον Χρυσό Λέοντα στο τελευταίο φεστιβ΄άλ της Βενετίας, αυτό το Γεγονός αν είχε γυριστεί 15 χρόνια πριν θα ήταν μία ταινία που ίσως να έβγαινε κατευθείαν σε dvd και δεν είμαστε υπερβολικοί. Οι φεμινιστικές κορώνες αλλά ακόμα και το κοινωνικό σινεμά που θίγει θέματα σοβαρά, χρειάζεται και μία κινηματογραφική γνώση ή έστω τσαχπινιά που η Ντιγουόν όχι μόνο δεν διαθέτει αλλά και δεν είδαμε και σημάδια πως μπορεί να αποκτήσει. Ωραίες οι ταινίες καταγγελίας και απελευθέρωσης αλλά με την κινηματογραφική αναπηρία και έλλειψη συναισθήματος πότε θα ασχοληθούμε;

H ταινία κυκλοφορεί από 2 Ιουνίου σε διανομή Rosebud21