ΠΑΡΑΛΛΗΛΕΣ ΜΗΤΕΡΕΣ (Madres Paralelas)
Η Τζάνις και η Άνα είναι δύο νέες μητέρες. Γέννησαν και οι δύο την ίδια ημέρα, στο ίδιο μαιευτήριο και στο ίδιο δωμάτιο. Οι πατέρες είναι απόντες από την ζωή τους (περίπου). Καθώς οι ημέρες περνούν, ένα παράξενο μυστήριο στο οποίο εμπλέκονται πατρότητες και το παρελθόν των δύο γυναικών θα έρθει στο προσκήνιο, οι δύο γυναίκες θα διασταυρώσουν ξανά την ζωή τους και μία ιστορία από το οικογενειακό παρελθόν της Τζάνις θα αποκτήσει την δικαίωση που χρόνια περίμενε.
Γυναίκες που ρισκάρουν, που δεν έχουν ανάγκη τους άντρες, μωρά που δεν μοιάζουν με τους γονείς, μεγαλύτερες μητέρες που ζητάνε καριέρα στον καλλιτεχνικό χώρο και μαύρες πολιτικές στιγμές της Ισπανίας, όλα βρίσκουν τον δρόμο τους και συνδυάζονται με υπέροχο κινηματογραφικό τρόπο στο σύμπαν του Πέδρο Αλμοδόβαρ. Χωρίς τίποτα να είναι αληθοφανές και με μία ιστορία τραβηγμένη από τα μαλλιά, ο Πέδρο επαναφέρει την Πενέλοπε Κρουζ (βραβείο ερμηνείας στο Φεστιβάλ Βενετίας) στον κεντρικό ρόλο της ταινίας του, ως μία σύγχρονη μητέρα που αν και τα κάνει όλα λάθος φαινομενικά, η τόλμη της την αποζημιώνει στο τέλος καταφέρνοντας κάτι πολύ μεγάλο σε σχέση με την ιστορία της οικογενείας της. Και μπορεί αυτή την φορά οι δεύτεροι πάντα σουρεαλιστικοί ρόλοι στις ιστορίες του Πέδρο να απουσιάζουν σε αυτή την ταινία, οι κεντρικοί όμως αυτή την φορά είναι ολοκληρωμένοι στο έπακρο.
Μεταξύ κωμωδίας και δράματος αλλά πάντα τελικώς σε μία ωραία κοινωνική ταινία, ο Πέδρο όχι μόνο δεν χάνει το ταπεραμέντο του αλλά αποδεικνύει με τις Παράλληλες Μητέρες του πως το σινεμά του πλέον ωριμάζει όπως και ο ίδιος. Ο χρόνος που αποτελεί βασικό στοιχείο στις ιστορίες του, δείχνει να δουλεύει υπέρ της μοίρας των χαρακτήρων του, όπως ακριβώς θα ήθελαν όλοι και στην πραγματική ζωή. Χωρίς να κοπιάζει η Πενέλοπε Κρουζ που ωριμάζει ταυτόχρονα με τον Πέδρο, παραδίδει μία από τις ωραιότερες ερμηνείες της κερδίζοντας ταυτόχρονα και το τίτλο της μακροβιότερης μούσας του σκηνοθέτη.
Η Ρόσι Ντε Πάλμα σε έναν μικρό ρόλο επιβεβαιώνει σε ποιο σύμπαν βρισκόμαστε, δηλαδή στο Αλμοδοβαρικό, η Αητάνα Σ΄άντσεζ στον ρόλο της μητέρας της Άνα, μας εξηγεί για ποιο λόγο ένας καλλιτέχνης θα πρέπει να είναι απολιτίκ, και ένα φινάλε που μοιάζει να βγήκε από ταινία άλλου σκηνοθέτη αλλά αυτός είναι ο Πέδρο, απρόβλεπτος κινηματογραφικά εκεί που δεν το περιμένεις!
