ΚΡΙΤΙΚΕΣΣινε-προτάσειςΣινεμά

Το Ταξίδι του Αυτοκράτορα 2: Το Κάλεσμα

3popcorn

Ο σκηνοθέτης Λικ Ζακέ επιστρέφει στην Ανταρκτική και στους αγαπημένους του αυτοκρατορικούς πιγκουίνους για ένα ντοκιμαντέρ που αφηγείται διαφορετικές -και καμιά φορά και τις ίδιες- στιγμές της ζωής των θαυμαστών αυτών πλασμάτων. Επιλέγοντας να κινηθεί μπρος – πίσω στον χρόνο για να αφηγηθεί την ιστορία της αναπαραγωγής και το θαύμα της επιβίωσης σε τόσο εχθρικές συνθήκες.

l-empereur-0001

Από την πρώτη συνάντηση του Αυτοκράτορα -όπως ακούμε να αποκαλείται στο ντοκιμαντέρ ο αρσενικός αυτοκρατορικός πιγκουίνος- με τη σύντροφό του και την ερωτική τους συνεύρεση, μέχρι την προστασία του αβγού από το αρσενικό την περίοδο που το θηλυκό αναζητά τροφή και από εκεί στην αναζήτηση του μικρού από τον πατέρα του μετά από το δικό του ταξίδι στον ωκεανό, το Ταξίδι του Αυτοκράτορα 2 είναι και αυτό γεμάτο με εντυπωσιακές εικόνες και δείχνει την ομορφιά της φύσης.

Ανάμεσα σε αυτές είναι εκείνες όπου ο Αυτοκράτορας απόλυτα προσηλωμένος διασχίζει ολόκληρο το παγωμένο νησί για να φτάσει κοντά στο μικρό του. Και φτάνοντας εκεί το καλεί με έναν μοναδικό ήχο (εξού και το Κάλεσμα του υπότιτλου).

empereur-00001

Ενίοτε ο θεατής θα αισθανθεί ότι ίσως δεν εξηγούνται όλες οι πλευρές της ζωής ενός Αυτοκράτορα (πού πάει ο Αυτοκράτορας όταν αφήνει το μικρό του για παράδειγμα), ενώ δεν υπάρχει και μια ιστορία με αρχή – μέση – τέλος. Παράλληλα, ο Λικ Ζακέ μοιάζει να ρίχνει το βλέμμα του μόνο σε αυτόν τον απομονωμένο παράδεισο και να μην θέλει να ασχοληθεί με το ποιες είναι οι συνέπειες της καταστροφής του περιβάλλοντος στον εν λόγω παράδεισο.

Όσο για την αφήγηση του Διονύση Σαββόπουλου, η φωνή του ταιριάζει αρκετά στο ντοκιμαντέρ και υπάρχουν στιγμές που το κείμενο -έχει κάνει και επιμέλεια κειμένων- μοιάζει να είναι τελείως «σαββοπουλικό», αλλά άλλες το γεγονός ότι έχεις κάποιον τόσο γνωστό αφηγητή με τόσο χαρακτηριστική φωνή μπορεί να σε «πετάξει» έξω από την ιστορίας.

Αγγελική Στελλάκη

Η πρώτη ταινία που είδε σε κινηματογραφική αίθουσα ήταν το Χορεύοντας με τους Λύκους. Κατά τη διάρκεια του οποίου διάβαζε Μίκι Μάους, σπάζοντας τα νεύρα όλων. Σε σινεφίλ μονοπάτια οδηγήθηκε όταν, κατά τη διάρκεια μοναχικών κινηματογραφικών βραδινών περιπλανήσεων, διαπίστωσε ότι νοιώθει μια παράξενη ευτυχία, κάθε φορά που τα φώτα χαμηλώνουν, ο ήχος του προτζέκτορα πλημμυρίζει το χώρο και μυρωδιά ποπ κορν ξεχύνεται στην αίθουσα.

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *