Με Διαβατήριο τη Γοητεία (The Charmer)
Μια ιστορία μετανάστευσης διαφορετική από ότι θα περιμένατε…
Ο Ισμαήλ είναι ένας τριαντάχρονος Ιρανός, μετανάστης στη Δανία εδώ και δύο χρόνια. Μη μπορώντας να βρει μια καλή δουλειά και κάνοντας περιστασιακά τον μεταφορέα, βλέπει την άδεια παραμονής του να λήγει και τα έξοδα του να συσσωρεύονται απειλητικά, ενώ η οικογένεια του περιμένει πίσω στο Ιράν να τους στείλει λεφτά. Ο Ισμαήλ κάθε βράδυ βάζει το καλό του κουστούμι και βγαίνει επιδιώκοντας το περιστασιακό σεξ για να γνωρίσει μια Δανή γυναίκα και να την πείσει να τον ερωτευτεί και να τον παντρευτεί. Όσο ο χρόνος κυλά χωρίς επιτυχία, ο πανικός του Ισμαήλ κορυφώνεται, ενώ ένας περίεργος θαμώνας του μπαρ που πηγαίνει αρχίζει να του γίνεται φορτικός. Ώσπου, ένα βράδυ στο μαγαζί μπαίνει η Σάρα, μια όμορφη Ιρανή κοπέλα που ζει μόνιμα στη Δανία, η οποία αντιλαμβάνεται κατευθείαν τι προσπαθεί να κάνει.
Η ταινία αποτελεί την πρώτη σκηνοθετική προσπάθεια του Μιλάντ Αλαμί και προβλήθηκε προ λίγο καιρού στη χώρα μας, στο διαγωνιστικό τμήμα των 24ων Νυχτών Πρεμιέρας.
Ένα σενάριο που κρύβει εκπλήξεις, αλλά δεν θα τις αποκαλύψει μέχρι το τέλος της ταινίας. Ως τότε όμως βλέπουμε μια ταινία που κινείται αργά, φλερτάροντας σε σημεία με το αδιάφορο, για να έρθει το τέλος να επαναπροσδιορίσει όλα όσα βλέπαμε. Ο κεντρικός χαρακτήρας βρίσκεται συνεχώς σε μια εσωτερική κόντρα, από δυο κύριες αιτίες τις οποίες θα μάθουμε στην πορεία, όμως πολύ αργότερα. Από που πηγάζουν οι τύψεις του; Δείχνει ότι θέλει με νύχια και με δόντια να παραμείνει στη Δανία. Τι ακριβώς του προσφέρει η χώρα, όταν τελικά δεν μπορεί ούτε μια αξιοπρεπή δουλειά να βρει; Ο Ισμαήλ δείχνει να εκμεταλλεύεται το γεγονός ότι οι Δανέζες εντυπωσιάζονται από το μελαψό του χρώμα και τα σκούρα του μαλλιά, κάτι που στη χώρα του είναι το συνηθισμένο, εκεί που βρίσκεται είναι το εξεζητημένο. Όμως όσο κι αν το προσπαθεί δεν έχει καταφέρει να βρει κάποια που να ενδιαφέρεται να τον παντρευτεί και τα περιθώρια αρχίζουν και στενεύουν. Είναι ένας άνθρωπος που προσπαθεί να επιβιώσει για ένα καλύτερο αύριο και για να βοηθήσει την οικογένεια του ή ένας φυγόπονος οπορτιουνιστής που ζει παρασιτικά και μη παραγωγικά σε μια ξένη χώρα; Τελικά αρχίζει να νιώθει έλξη για την συμπατριώτισσα του, Σάρα (παπούτσι από τον τόπο σου…).
Η είσοδος της Σάρας δίνει πνοή στην ταινία. Η Σόχο Ρεζανεζάντ που την ενσαρκώνει, είναι μια δυναμική κοπέλα ιρανικής καταγωγής, μεγαλωμένη στη Νέα Υόρκη και που τώρα μένει στην Κοπεγχάγη, τραγουδίστρια και μουσικός της ηλεκτρο-ποπ, επομένως είναι η καταλληλότερη για να εκφράσει μια δεύτερης γενιάς μετανάστρια, που πλέον έχει ενσωματωθεί αρμονικά στην κοινωνία της Δανίας και μπορεί να σνομπάρει την εμμονή της μητέρας της στην παράδοση. Δεν είναι τυχαίο που στην αφίσα βλέπουμε το πρόσωπο της Σάρας σε ανφάς και νέτο και στο περιθώριο το πρόσωπο του Ισμαήλ σε ανετάριστο προφίλ. Με τη σπιρτάδα και την τσαχπινιά της δείχνει στον Ισμαήλ πόσο εύκολα έχει αποτινάξει όλα αυτά που ο ίδιος παλεύει και δεν μπορεί. Έτσι, μπαίνοντας στην ταινία αποπροσανατολίζει ακόμα περισσότερο τον ήδη μπερδεμένο πρωταγωνιστή, που την ερωτεύεται και αρχίζει να ζει παράλληλες πραγματικότητες.
