Γιατρός στο χωριό

Ο Φρανσουά Κλουζέ ερμηνεύει τον γιατρό στην επαρχία, ο οποίος -όπως γνωρίζει οποιοσδήποτε έχει δει παλιές ελληνικές ταινίες- έχει πάντα ανοιχτή την πόρτα του σε όποιον τον χρειάζεται. Αρκετά νωρίς ο θεατής μαθαίνει ότι ο Ζαν Πιέρ είναι άρρωστος, αλλά αρνείται να ξεκουραστεί ή να πάρει σύνταξη. Για να τον βοηθήσει έρχεται στο χωριό η Ναταλί, η οποία καλείται να εργαστεί ως βοηθός Ζαν – Πιέρ, αν και εκείνος δεν την διευκολύνει. Ποτέ δεν μαθαίνουμε από τι ακριβώς πάσχει ο Ζαν – Πιέρ ή για ποιο λόγο δεν μοιάζει να έχει τόσο σοβαρά συμπτώματα για το μεγαλύτερο μέρος της ταινίας.

Σε αυτή τη γλυκόπικρη γαλλική ταινία τα πάντα κυλούν όπως ακριβώς τα είχες φανταστεί: οι αρχικοί δισταγμοί θα δώσουν τη θέση τους σε ένα ερωτικό φλερτ και στην εμπιστοσύνη μεταξύ των δύο κεντρικών χαρακτήρων, με τον Κλουζέ να δίνει μια ισορροπημένη ερμηνεία, η οποία στηρίζεται στην αλληλεπίδραση με την Μαριόν Ντενικούρ και στο -κομμένο με το μέτρο- ερμηνευτικό παιχνίδι αυτών των δύο.

Πάντως, από την ταινία δεν λείπουν τα κλισέ, το αντίθετο: περισσεύουν. Και θα περίμενε κανείς περισσότερα από έναν γιατρό που έγινε σκηνοθέτης (Τόμας Λίλτι) αν και μπορεί και ο ίδιος ο σκηνοθέτης να εξιδανικεύει το επάγγελμά του. Υπάρχουν στην ταινία στιγμές γεμάτες ζεστασιά που θα συγκινήσουν ή θα κάνουν τους θεατές να χαμογελάσουν και οι προθέσεις είναι σίγουρα ειλικρινείς, αλλά η ταινία δεν καταφέρνει να πετάξει από πάνω της εντελώς τον αέρα του αναμενόμενου.