Μια Αληθινή Ιστορία (D’après une histoire vraie)
Επιτυχημένη συγγραφέας (Εμμανουέλ Σενιέ) γνωρίζει μια ghost writer, μεγάλη θαυμάστριά της (Έβα Γκριν) από την οποία φτάνει να εξαρτάται αρκετά, έχοντας περάσει δύσκολες στιγμές μετά την κυκλοφορία του τελευταίου της best-seller. Η σχέση φιλίας σύντομα μετατρέπεται σε σχέση εμμονής.
Ο Ρομάν Πολάνσκι σκηνοθετεί και ο Ολιβιέ Ασάγιας γράφει το σενάριο της ταινίας που βασίζεται στο βιβλίο της Ντελφίν Ντε Βιγκάν. Παρά τις μεγάλες προσδοκίες που προκαλούν τα ονόματα Πολάνσκι και Ασάγιας, το μεγαλύτερο μειονέκτημα της ταινίας είναι ότι απλά… δεν είναι τίποτα ιδιαίτερο. Συνδυάζοντας χιτσκοκικά στοιχεία μυστηρίου με μία δόση από… Misery, το Μια Αληθινή Ιστορία διαθέτει μεν ατμόσφαιρα, αλλά όχι και πρωτοτυπία. Σε αρκετούς θα θυμίσει και το Ghost Writer, την ταινία που ο Πολάνσκι είχε σκηνοθετήσει μερικά χρόνια νωρίτερα.
Το δίδυμο Σενιέ – Γκριν δένει πολύ καλά, με την πρώτη να μοιάζει σχεδόν υποτονική και κουρασμένη στον ρόλο της συγγραφέως Ντελφίν και την Έβα Γκριν να είναι το δυναμικό και εμμονικό αντίβαρο, με τον ρόλο της Ελ.
Υπάρχουν, βέβαια, αφηγηματικά κενά στην ταινία. Μία αχρείαστη υπόνοια λεσβιακής έλξης (και οι δύο γυναίκες δηλώνουν ετεροφυλόφιλες, η Ντελφίν μάλιστα είναι χωρισμένη από τον σύζυγό της, με τον οποίο φαίνεται ότι εξακολουθεί να διατηρεί σχέση), καθώς και μερικές σκηνές που σε κάνουν να πιστεύεις ότι η συγγραφέας είναι υπερβολικά αφελής (δίνει τον κωδικό του υπολογιστή της στην Ελ, δέχεται να προσπαθήσει η Ελ να περάσει ως Ντελφίν σε μία εκδήλωση που η συγγραφέας δεν θέλει να πάει κ.λπ.) Στόχος είναι να ενταθεί το μυστήριο και να φανεί η εμπλοκή της Ελ στη ζωή της Ντελφίν, αλλά το αποτέλεσμα μοιάζει μάλλον παράδοξο -ενίοτε και γελοίο. Αντιθέτως, υπάρχουν άλλα στοιχεία που η ταινία δεν εξερευνά ιδιαίτερα, όπως οι μυστηριώδεις επιστολές που δέχεται η Ντελφίν από άγνωστο που την κατηγορεί ότι εκμεταλλεύεται την προσωπική της ζωή για να γράψει βιβλία. Αυτό σε συνδυασμό με τις πιέσεις που δέχεται η Ντελφίν από την Ελ για να γράψει κάτι «παθιασμένο και προσωπικό», θα μπορούσε να αποτελέσει ένα ενδιαφέρον δίπολο. Αυτά σε μια άλλη ταινία, γιατί σε αυτήν τα πράγματα κυλούν μάλλον όπως ακριβώς τα περιμένεις: χωρίς εντάσεις και εκπλήξεις.
