Μια Ζωή Ταλαιπωρία (Que he hecho yo para merecer esto)
Μικροαστή, ταλαίπωρη και κατατρεγμένη νοικοκυρά προσπαθεί να βάλει την ζωή της σε μία τάξη αλλά το κυριότερο να επιβιώσει, έχοντας να αντιμετωπίσει το απίστευτο οικογενειακό της περιβάλλον. Τον σύζυγο της, οδηγό ταξί με φριχτή συμπεριφορά, τα δύο κακομαθημένα παιδιά της που ασχολούνται με εμπόριο ναρκωτικών και την μισότρελη πεθερά της η οποία έχει ως κατοικίδιο μία σαύρα που δεν αποχωρίζεται από πάνω της. Στο κέντρο εκμάθησης πολεμικών τεχνών που εργάζεται ως καθαρίστρια θα δοθεί ερωτικά σε έναν μικρότερο της και αυτό θα εντύνει ακόμα πιο πολύ την ταλαιπωρία της!
Μετά τις Αμαρτωλές Καλόγριες (1983) και πριν το Matador (1986) στην πέμπτη ταινία του το 1984, ο Πέδρο Αλμοδόβαρ άρχισε να καθιερώνει το σουρεαλιστικό σύμπαν του και να θέτει βάσεις στην Αμερική για να αναγνωριστεί τέσσερα χρόνια μετά με υποψηφιότητα για Oscar με τις Γυναίκες στα Πρόθυρα Νευρικής Κρίσης. Η απίστευτη ωμότητα και το κωμικοτραγικό σύμπαν του είναι παρόντα ταυτόχρονα με την αποδόμηση κάθε είδους θεσμού και έννοιας όπως οικογένεια, παιδική αθωότητα, σεξουαλικότητα και φιλίας.
Ταυτόχρονα βέβαια όλη η ταινία διακατέχεται από το υπέροχο χιούμορ με το οποίο ο Πέδρο αντιμετωπίζει κινηματογραφικά τις καταστάσεις και τους ήρωες του. Το δράμα και η δυστυχία της πρωταγωνίστριας είναι τόσο έντονο και υπερβολικό που μόνο κωμικά μπορεί να αντιμετωπιστεί ενώ οι δεύτεροι ρόλοι γυρίζουν ως δορυφόροι παράνοιας και δυστυχίας γύρω της. Η Κάρμεν Μάουρα ως μούσα τότε του σκηνοθέτη είναι εξαιρετική υπηρετώντας την έννοια της μιζέριας και του ανικανοποίητου, η Βερόνικα Φορκέ που λίγα χρόνια αργότερα θα έπαιζε την Κίκα πήρε τον ρόλο που απέρριψε τότε η Βικτόρια Αμπρίλ, ενώ στον ρόλο της πεθεράς η Τσους Λαμπρέβ κλέβει για άλλη μια φορά την παράσταση.
Η πρώτη περίοδος του Πέδρο Αλμοδόβαρ και ένα αντιπροσωπευτικό δείγμα της τότε δουλειάς του, το Μια Ζωή Ταλαιπωρία είναι ένα υστερικό, μίζερο, βίαιο αλλά και ταυτόχρονα καννιβαλιστικό και αστείο φιλμ που αξίζει να ανακαλύψει κανείς αν δεν το έχει ήδη κάνει.
