Πέθανε ο Μάικ Νίκολς, σκηνοθέτης του «Πρωτάρη»

Closer, Εργαζόμενο Κορίτσι, Charlie Wilson’s War, Ο Πρωτάρης, Ποιος Φοβάται τη Βιρτζίνια Γουλφ. Ο Μάικ Νίκολς διαμόρφωσε με τη σαρκαστική και πρωτοποριακή ματιά του το αμερικανικό σινεμά από τα τέλη της δεκαετίας του 1960 και μετά.

Ο Νίκολς άφησε την τελευταία του πνοή σε ηλικία 83 ετών, επηρεάζοντας βαθιά με το έργο του το σινεμά…

Ο Νίκολς γεννήθηκε στο Βερολίνο το 1931 ως Μάικλ Ιγκόρ Πεσκόβσκι λίγο πριν η σκιά του Ναζισμού απλωθεί τρομακτική πάνω στην Ευρώπη. Αυτός ήταν ο λόγος που ο ίδιος και η οικογένειά του έφυγαν από τη Γερμανία και βρήκαν καταφύγιο στις ΗΠΑ (ο πατέρας του είχε ρωσο-εβραϊκή καταγωγή).

Όταν ο πατέρας του πέθανε, η οικογένεια αντιμετώπισε τεράστια οικονομικά προβλήματα. Ο Νίκολς δεν πτοήθηκε. Εργάστηκε σκληρά για να μπορέσει να σπουδάσει στο Πανεπιστήμιο του Σικάγο, όπου αποφάσισε να γίνει ηθοποιός. Μαθήτευσε δίπλα στον Λι Στράσμπεργκ και στη συνέχεια συμμετείχε σε ομάδα αυτοσχεδιασμού.

Μαζί με την Ιλέιν Μέι αποτελούσαν ένα εξαιρετικό κωμικό δίδυμο που σημείωσε μεγάλη επιτυχία. Η δεκαετία του 1960 έφερε, όμως, μια στροφή στην καριέρα του Νίκολς. Ξεκίνησε να σκηνοθετεί θεατρικές παραστάσεις, με μεγάλη μάλιστα επιτυχία.

Ένα θεατρικό έργο, το Ποιος Φοβάται τη Βιρτζίνια Γουλφ αποτέλεσε και την παρθενική κινηματογραφική του εμφάνιση. Και τι εμφάνιση. Θρίαμβος! Η ταινία απέσπασε 13 υποψηφιότητες για Όσκαρ (κερδίζοντας πέντε), ενώ ο ίδιος υπήρξε υποψήφιος για Όσκαρ Σκηνοθεσίας. Συνολικά στη διάρκεια της καριέρας του θα ήταν υποψήφιος για Όσκαρ πέντε φορές και θα κέρδιζε μία, για τον Πρωτάρη.

Ο Πρωτάρης έρχεται έναν χρόνο μετά, το 1967 και προκαλεί τρικυμία στο σινεμά. Σε μία εποχή που οι νέοι σκηνοθέτες είχαν αρχίσει να αμφισβητούν την κλασική χολιγουντιανή αφήγηση, ο Νίκολς προκαλεί με τη σάτιρα του τις ερωτικές σχέσεις. Η ταινία ανάδειξε το ταλέντο του Ντάστι Χόφμαν και το τραγούδι Mrs Robinson των Simon & Garfunkel. Θα προσπαθήσει να ταράξει τα νερά και τα επόμενα χρόνια. Άλλοτε θα τα καταφέρει άλλοτε όχι (με ταινίες όπως τα Catch 22, Carnal Knowledge The Day of the Dolphin).

Λίγο πριν το τέλος της δεκαετίας του 1970 θα κάνει ένα διάλειμμα και θα επιστρέψει το 1983 με το Silkwood με τη Μέριλ Στριπ. Η Μέριλ Στριπ θα κερδίσει υποψηφιότητα για Όσκαρ, το ίδιο και ο σκηνοθέτης. Το 1988 σκηνοθετεί το Εργαζόμενο Κορίτσι με τη Μέλανι Γκρίφιθ και το 1994 κάνει τον Τζακ Νίκολσον… λύκο στο πλευρό της Μισέλ Φάιφερ. Το 1996 σκηνοθετεί το Κλουβί με τις Τρελές με τους Νέιθαν Λέιν και Ρόμπιν Ουίλιαμς ενώ το 1998 εκμεταλλεύεται το σκάνδαλο της Μόνικα Λουίνσκι για να γυρίσει μία ταινία που αναφέρεται στον Μπιλ Κλίντον χωρίς να τον κατονομάζει.

Το Angels in America αποτελεί μία από τις σημαντικότερες δημιουργίες για την εξάπλωση του HIVστις ΗΠΑ και ήρθε με τη μορφή τηλεταινίας. Το 2004 σκηνοθετεί το Closer, μία ταινία με σαδιστική ματιά πάνω στις ερωτικές σχέσεις, ενώ η τελευταία του ταινία ήταν το Charlie Wilson’s War με τον Τομ Χανκς, την Τζούλια Ρόμπερτς και τον Φίλιπ Σέιμουρ Χόφμαν. Με τον τελευταίο συνεργάστηκε και στο θέατρο, στον Θάνατο του Εμποράκου το 2012, κερδίζοντας το έκτο Τόνι της καριέρας του.

Είναι από τους ελάχιστους καλλιτέχνες (συνολικά 12) που έχουν αποσπάσει και Όσκαρ και Τόνι και Έμμυ και Γκράμι.

Ως παραγωγός ήταν υπεύθυνος για τα Απομεινάρια μιας Μέρας του Τζέιμς Άιβορι, ταινία για την οποία υπήρξε υποψήφιος για Όσκαρ.