Όσο είναι το νυχάκι σου
Ένα νέο ζευγάρι απολαμβάνει το πικ-νικ του στην εξοχή. Ξαφνικά η ετοιμόγεννη κοπέλα δίνει το σύνθημα ότι πρέπει να βιαστούν. Πάνω στον πανικό τους αφήνουν κατάχαμα τα εδέσματα που είχαν πάρει μαζί τους. που να ‘ξεραν τι χαμός θ’ ακολουθούσε.
Η ταινία των Helene Giraud και Thomas Szabo με τίτλο MINUSCULE : LA VALLEE DES FOYRMIS PERDUES/ MINUSCULE : VALLEY OF THE LOST ANTS (2013), είναι ένα εκπληκτικό animation, άτυπος «διάδοχος» του θρυλικού ντοκιμαντέρ του 1996 MICROCOSMOS : Le Peuple De L’ Herbe το οποίο είχε σαρώσει τα βραβεία. Και η παρούσα ταινία τιμήθηκε με το βραβείο Σεζάρ το 2014, για το Καλύτερο Κινούμενο Σχέδιο. Ο άκρως πετυχημένος συνδυασμός εικόνων της πραγματικής φύσης και των εξαιρετικών γραφικών με τα τοσοδούλικα έντομα (μ’ εμπροσθοφυλακή μία γλυκύτατη κι ολοστρόγγυλη πασχαλίτσα) και η υπέροχη μουσική διά χειρός Herve Lavandier που συνοδεύει απολύτως ταιριαστά τις περιπέτειες αυτών των μικροσκοπικών πλασμάτων, μας χαρίζουν μία πανέμορφη ταινία για όλες τις ηλικίες, είναι χαρακτηριστική η ολοκληρωτική απουσία διαλόγων που αναπληρώνεται όμως απ΄τον εξαιρετικό ήχο και τις αστειότατες φωνές που υποτίθεται πως έχουν τα μυρμήγκια και οι πασχαλίτσες.
Ένα μικρό μεταλλικό κουτί με κύβους καστανής ζάχαρης, που περιλαμβανόταν στο πικ-νικ του ζευγαριού, γίνεται το μήλο της έριδος ανάμεσα σε δύο φυλές μυρμηγκιών, των μαύρων και πολύ εργατικών που βγάζουν ήχους σαν σφυρίχτρας, και των μοχθηρών κόκκινων που έχουν βάλει σκοπό να οικειοποιηθούν τη λιχουδιά, και γρυλίζουν σαν αγριόσκυλα. Τα γραφικά της ταινίας είναι εξαιρετικά και η μικρή πασχαλίτσα ένα γλυκύτατο ζωύφιο που εκπλήσσει τον εαυτό της και τους άλλους με το θάρρος της, διότι αυτή έσωσε τα μαύρα μυρμήγκια από ένα σιχαμένο σαμιαμίδι, αυτή είναι που με το θάρρος και την εξυπνάδα της συμβάλλει αποφασιστικά στο να νικήσουν τα μαύρα μυρμήγκια τ’ αχώνευτα κόκκινα.
Στην καταπληκτική σεκάνς της μεγάλης σύγκρουσης, επιστρατεύονται τα πιό ευφάνταστα όπλα κι απ΄τις δυό πλευρές : αλατιέρες, εντομοκτόνα, πιρούνια, μπατονέτες, οδοντογλυφίδες, αναβράζοντα δισκία ασπιρίνης αλλά και κουκουνάρια, όλα φαντάζουν τεράστια κι επικίνδυνα, και στην κλίμακα του εκατοστού που υπάγονται αυτά τα έντομα, καλούνται να τα βγάλουν ασπροπρόσωπα στη μάχη.
Το αποκορύφωμα δε, είναι τα πολύχρωμα δυναμιτάκια-πυροτεχνήματα, που μετατρέπουν αυτή την τόσο τρυφερή κι αστεία ταινία σε φαντασμαγορικό θέαμα.
Ποιός να το ‘λεγε πως η μικρή κόκκινη πασχαλίτσα, μ’ έφεση στα σκουντουφλήματα και μιά φωνούλα που θυμίζει τρομπέτα, θα ‘σωζε το φαγητό των μαύρων μυρμηγκιών και θ’ αποκτούσε νέους φίλους. Η ταινία είναι ένα οπτικό και ηχητικό χάρμα, και δείχνει με αλησμόνητο τρόπο ότι δεν είναι το μέγεθος αυτού που μάχεται που μετράει, αλλά η ευφυία και η γενναιότητα. Επίσης μας κάνει κατά τι πιό παρατηρητικούς, την επόμενη φορά που θα δούμε μιά ολοκόκκινη πασχαλίτσα μπορεί να νομίσουμε πως είναι η ατρόμητη μικρούλα αυτής της τόσο όμορφης ταινίας.