H Tελευταία βραδιά των Μόντι Πάιθον
Ένα μεγάλο κεφάλαιο της ιστορίας γράφτηκε χθες το βράδυ, Κυριακή 20 Ιουνίου, με το βρετανικό σχήμα Μόντι Πάιθον να κλείνει τον κύκλο του. Οι Μόντι Πάιθον (1969 – 2014) χαιρέτησαν τους φίλους τους στη μεγαλοπρεπή αίθουσα του O2 θεάτρου με την τελευταία τους παράσταση. Εμείς, σαν μακρινοί συγγενείς τους παρακολουθήσαμε εξ’ αποστάσεως, ζωντανά στον Δαναό, που έχει κανονικά κλείσει για καλοκαίρι και άνοιξε ειδικά για την περίσταση.
Από το τηλεοπτικό Flying Circus μέχρι τους Ιππότες της Ελεεινής Τραπέζης, το Ένας Προφήτης μα τι Προφήτης (Life of Brian) και φυσικά το Νόημα της Ζωής, οι Πάιθον συνέδεσαν άρρηκτα το όνομα τους με το βρετανικό χιούμορ. Με το ανατρεπτικό τους πνεύμα και με μια ολόκληρη «ιστορία« κωμωδίας στις πλάτες τους, οι Μόντι Πάιθον «ήρθαν» και στην Ελλάδα και συγκεκριμένα στον κινηματογράφο Δαναό. Η τελευταία παράσταση της τελευταίας -όπως δηλώνουν- κοινής τους εμφάνισης μεταδόθηκε ζωντανά και στη χώρα μας (ανάμεσα σε πάνω από 2.000 άλλες χώρες) και χάρισε άφθονο γέλιο και συγκίνηση.
Πριν την έναρξη προηγήθηκε μεγάλο preshow αφιέρωμα με πάνω από 20 λεπτά διασκεδαστικά Q&A, footage και φωτογραφικό υλικό, νικητήρια βιντεάκια από διαγωνισμό αστείων σκετς, μικρά παράφωνα φάλτσα monty python’ style τραγουδάκια. Η κυρίως παράσταση ήταν ένα μείγμα από ζωντανές ερμηνείες και του παρελθόντος, με βίντεο και τα ξακουστά animation του Γκίλιαμ. Αν και δεν μας παρουσίασαν κάτι καινούριο, αλλά μια επανάληψη των παλιών καλών σκετς (όπως το Dead Parrot, το Ministry of Silly Walks, ο Αγώνας των Φιλοσόφων, η Ιερά Εξέταση και άλλα), διανθισμένα με ζωντανή ορχήστρα και μπαλέτα, έδειξαν ότι είναι καλή ομάδα, ότι διαθέτουν χημεία και ότι παραμένουν πάντα νέοι.
Το πρώτο μέρος της παράστασης ήταν σαφώς καλύτερο, ενώ στο δεύτερο μέρος υπήρχαν σημεία όπου έκανε κοιλιά. Επί σκηνής είδαμε τους Τζον Κλιζ, Τέρι Γκίλιαμ, Έρικ Ιντλ, Τέρι Τζόουνς και Μάικλ Πάλιν, ενώ ο Γκράχαμ Τσάπμαν αν και δεν ζει βρήκε τον τρόπο να κάνει αρκετές στιγμές την επαν-‘εμφάνισή’ του στη σκηνή. Συγκινητική συγκυρία, ότι είχε τραγουδήσει το «Christmas in Heaven» έδωσε το έναυσμα για ένα άκρως συναισθηματικό reprise.
Τα νέα σκετς δεν διέθεταν το χάρισμα των παλιών -και λογικό είναι-, εκτός ίσως από εκείνο με τον Στίβεν Χόκινγκ που… τραγουδάει! Η εμφάνιση του Μάικ Μάγιερς από την άλλη (που δεν κάνει κάτι διαφορετικό από το να ευχαριστεί τους Πάιθον που του έδωσαν την ευκαιρία να ανέβει μαζί τους επί σκηνής ήταν μάλλον αχρείαστη).
Το μεγάλο ατού των Μόντι ήταν, βέβαια, οι ίδιοι. Αυτοσχεδιασμοί, αυθόρμητες σκηνές εκτός κειμένου, γέλια που διέκοπταν τα σκετσάκια αποδείκνυαν ξεκάθαρα πόσο πολύ το διασκεδάζουν.
Υποκριτικά οι καλύτεροι ήταν οι Τζον Κλιζ και Μάικλ Πάλιν, αλλά ο Τέρι Γκίλιαμ ήταν ο πιο τρελός και εκείνος με τους πιο «φαντεζί» ρόλους. Ο σκηνοθέτης αποδεικνύει ότι παραμένει πάντα νέος στην καρδιά. Η παράσταση, με τίτλο «One Down, Five to Go» (Ένας στο χώμα, απομένουν πέντε), δεν θα μπορούσε παρά να τελειώσει -όπως αναμενόταν- με το Always Look on the Bright Side of Life.
Αυτό ήταν λοιπόν το επίσημο «αντίο» των τρελών βρετανών, οι οποίοι φυσικά θα συνεχίσουν κανονικά τις ξεχωριστές καριέρες τους. Το μόνο που θα έχουν να περιμένουν πλέον οι φίλοι τους θα είναι η έκδοση του dvd από τις τελευταίες αυτές παραστάσεις. Ασχέτως εάν ήθελαν να κερδίσουν χρήματα -όπως έχουν δηλώσει οι ίδιοι- ή αν ήθελαν να σπάσουν πλάκα ή αν ήθελαν να αποχαιρετίσουν το κοινό τους, οι Monty Python κατάφεραν να δείξουν γιατί δικαίως θεωρούνται στυλοβάτες της βρετανικής κωμωδίας.