Κινηματογραφικός απολογισμός 2014: Οι ταινίες που αγαπήσαμε

Ίσως είμαστε από τους ελάχιστους -ίσως και οι μόνοι- που αναγνώρισαν την αξία του Philomena. Δεν είναι τυχαίο ότι παρ’ όλο που η ταινία δεν βρέθηκε στην πρώτη θέση της λίστας κανενός από τους συντάκτες, υπήρχε σχεδόν σε όλες τις λίστες και μάλιστα σε πολύ καλή θέση. Στη δεύτερη θέση βρίσκουμε τον Ντέιβιντ Φίντσερ και το Κορίτσι που εξαφανίστηκε. Κάποιες ταινίες ισοψήφισαν, κάποιες άρεσαν πολύ σε κάποιους και σε άλλους καθόλου (μία τέτοια περίπτωση είναι το Interstellar), αλλά αυτό είναι το ωραίο με τα πολυσυλλεκτικά site. Ότι μπορεί να σε εκπλήξουν.

• Τι ψηφίζει ο Τάιλερ

• Τι ψηφίζει ο Gimli

• Τι ψηφίζει ο Nemo

• Τι ψηφίζει η Φράνσις

• Τι ψηφίζει η Holly

• Τι ψηφίζει ο Ε.Τ. ο εξωγήινος

• Τι ψηφίζει η Μπρίτζετ

• Τα κινηματογραφικά τραγούδια της χρονιάς

Η φετινή μας συγκεντρωτική δεκάδα, λοιπόν, αποτελείται από ένδεκα ταινίες, λόγω διπλής ισοψηφίας στις θέσεις οκτώ έως δέκα και είναι η ακόλουθη:

Νο 1: Philomena

Τα λόγια γι’ αυτή την ταινία είναι λίγα. Συγκινητική και τρυφερή, με την ερμηνεία της Judy Dench να αγγίζει το Oscar (κάτι που δεν είναι δύσκολο για εκείνη, άλλωστε). Με μια γλυκιά μελαγχολία που αντιμετωπίζεται από τον σκηνοθέτη με χιούμορ, το Philomena έχει όλα τα καλά χαρακτηριστικά μιας Ευρωπαϊκής based-on-a-true-story ταινίας. Μια από τις λίγες φετινές ταινίες που θέλω οπωσδήποτε να ξαναδώ!

Bridget

Νο 2: Το Κορίτσι που Εξαφανίστηκε

Ο Ντέιβιντ Φίντσερ είναι ο αγαπημένος μου σκηνοθέτης. Ποτέ δεν έχω δει ταινία του που να με κάνει να απογοητευτώ. Το Κορίτσι που Εξαφανίστηκε δεν αποτελεί εξαίρεση. Αν και το βιβλίο δεν μου άρεσε ιδιαίτερα, ο Φίντσερ απογειώνει το αρχικό υλικό, εμπλουτίζοντας την ειρωνία με ένα σαρδόνιο χιούμορ. Βλέπετε, το Gone Girl είναι κωμωδία. Μία από αυτές τις κωμωδίες που θα σε κάνουν να γελάσεις δυνατά. Και ταυτόχρονα είναι μία ταινία που χρησιμοποιεί με ιδιοφυή τρόπο τα μέσα της: από τα υποκριτικά «ατοπήματα» του Μπεν Άφλεκ, μέχρι τους τηλεοπτικούς σταρ που χρησιμοποιεί σε δεύτερους ρόλους.

Τάιλερ

No 3: Interstellar

Μαθήματα θεωρητικής φυσικής εμπλουτισμένα με τις προβλέψεις του Κρίστοφερ Νόλαν για την υλική φύση της πέμπτης διάστασης. Και ένας Μάθιου Μακ Κόναχι που κάθεται στο κρεβάτι και με μια πρόταση εξηγεί την θεωρία της σχετικότητας στην ανήλικη αλλά επιστημονικά ανήσυχη κόρη του «όταν θα γυρίσω εσύ και εγώ μπορεί να έχουμε την ίδια ηλικία».

Nemo

No 4: Nebraska

Χωρίς δεύτερη σκέψη επιλέγω το Nebraska ως την αγαπημένη μου ταινία για τη χρονιά που μας φεύγει, αλλά πραγματικά δυσκολεύομαι να γράψω γι’ αυτή. Ο λόγος είναι ότι πολλές φορές δεν υπάρχει κάτι πολύ συγκεκριμένο που μπορεί να με κάνει να αγαπήσω μια ταινία, αλλά η αίσθηση που μου αφήνει όταν φεύγω από το σινεμά, όπως επίσης και πόσες μέρες μετά θα την σκέφτομαι. Το Nebraska είναι ατμοσφαιρικό και ίσως και ελαφρώς μελαγχολικό, αλλά οφείλεις να του δώσεις μια ευκαιρία μέχρι το τέλος- αισιοδοξία του δεν αργεί να φανεί και να σε αποζημιώσει αν δεν είσαι fan του ασπρόμαυρου ή των αργών ταινιών.

Bridget

No 5: Locke

Όταν ακούς ότι μια ταινία διαδραματίζεται σχεδόν εξ’ ολοκλήρου μέσα σε ένα αυτοκίνητο, το να πας να την δεις είναι ένα ρίσκο. Άξιζε τελικά και με το παραπάνω! Σίγουρα έχει να κάνει με το σενάριο και τους διαλόγους, αλλά κυρίως μετράει η ερμηνεία του Tom Hardy, ο οποίος είναι κα-τα-πλη-κτι-κός! Είναι και αυτή η αγγλική προφορά…

E.T. ο εξωγήινος

No 6: Dallas Buyers Club

Δεν είναι καθόλου τυχαία τα Όσκαρ στους Matthew McConaughey και Jared Leto. Οι ερμηνείες παραπάνω από εξαιρετικές. Το θέμα του AIDS αποδόθηκε δίχως δραματισμούς και υπερβολές. Ρεαλισμός και ωμότητα, όπως ακριβώς αρμόζει σε μια τέτοια κατάσταση.

Holly

No 7: Filth

Κοντά ενάμιση χρόνο μετά, το Filth (Διαφθορά) επιτέλους προβάλλεται στις ελληνικές αίθουσες. Είναι πιο βρώμικο από το Fight Club, πιο γκροτέσκο από το Trainspotting και πιο δύσκολο συναισθηματικά από οτιδήποτε άλλο έχουμε δει το τελευταίο διάστημα στη μεγάλη οθόνη. Όποιος της δώσει μία ευκαιρία ενδέχεται να βρεθεί αντιμέτωπος με ένα από τα πιο ενοχλητικά και ευφυή κατασκευάσματα της 7ης τέχνης. Γιατί στο κέντρο της Διαφθοράς υπάρχει ένας από τους πιο ενδιαφέροντες χαρακτήρες που έχουμε δει στη μεγάλη οθόνη. Ο ΜακΆβοϊ οργιάζει ερμηνευτικά, δίνοντας μια βαθιά πολυσχιδή προσωπικότητα. Θα σας κάνει να τον συμπαθήσετε, να τον μισήσετε, να τον λυπηθείτε και τελικά να τον λατρέψετε. Είναι η μύγα που κάθεται στη μύτη της υποκρισίας, της παρακμής και της απάτης, χλευάζοντας προς όλες τις κατευθύνσεις. Και το κάνει με τον τρόπο που μας αρέσει.

No 8: Grand Budapest Hotel

Μια πολύχρωμη και τρελή κωμωδία με πρωταγωνιστή έναν κονσιέρζ σε ένα μεγάλο ξενοδοχείο, σε μία περίοδο που τα κοσμοπολίτικα ξενοδοχεία αρχίζουν να πεθαίνουν. Όταν μία ηλικιωμένη με την οποία διατηρούσε σχέση, πεθαίνει, ο Γκουστάβ Χ. κληρονομεί έναν πίνακα ανεκτίμητης αξίας. Και κάπως έτσι ξεκινά ένα κυνηγητό στην Ευρώπη με τη σκιά ενός απολυταρχικού καθεστώτος να πέφτει πάνω της. Υπάρχουν σκηνοθέτες που κάνουν πάντα «σοβαρές» ταινίες, σκοτεινές. Ευτυχώς για μας ο Γουές Άντερσον κάνει ταινίες πολύχρωμες, γεμάτες μουσική, απίστευτη σκηνογραφία και μικρές παραδοξότητες που μ ας φτιάχνουν τη μέρα!

Τάιλερ

No 8: Ιστορίες για Αγρίους

Που μπορεί να οδηγήσει η οργή, αδικαιολόγητη ή μη; Η απάντηση με μια συρραφή ιστοριών κάποιων ανθρώπων που έρχονται αντιμέτωποι με γεγονότα που τους οδηγούν στα άκρα και ένα απολαυστικό τελικό αποτέλεσμα.

Nemo

No 10: Inside Llewyn Davies

Δεν είναι ταινία που ήξερα από την αρχή ότι θα βρεθεί στην πρώτη θέση της λίστας μου. Είναι η ταινία που χρειάστηκε να με κερδίσει. Είναι η ταινία που με εκπλήσσει ακόμα. Που την σκέφτομαι και την  ξανασκέφτομαι, και κάθε φορά μου αποκαλύπτει κάτι καινούριο. Δεν είναι εύκολη ταινία. Οι αδελφοί Κοέν δεν έφτιαξαν έναν συμπαθητικό χαρακτήρα. Ο Λιούιν Ντέιβις είναι εγωιστής, έχει μεγάλη ιδέα για τον εαυτό του, είναι αυτοκαταστροφικός, αλλά απόλυτα συνεπής με τις πράξεις του. Είναι ένας αντιήρωας, από τους καλύτερους που είδα φέτος στη μεγάλη οθόνη. Ο Όσκαρ Άιζακ τον ερμηνεύει καταπληκτικά. Ένας άνθρωπος που προσπαθεί, αλλά δεν απολογείται, που είναι ταλαντούχος αλλά που για κάποιο λόγο δεν καταφέρνει να πλησιάσει την επιτυχία. Είναι ένας άνθρωπος άτυχος και βαθιά τραγικός. Και γι’ αυτό τον ερωτεύτηκα.

Τάιλερ

No 10: Μαγεία στο Σεληνόφως

Μου αρέσει ο Woody Alen είτε κάνει χαζο-κωμωδιούλα με νευρικούς, ανασφαλείς άντρες πρωταγωστές είτε σοβαρεύει θίγοντας πιο «επικίνδυνα» θέματα και τοποθετώντας ακόμα και φονικά όπλα στα χέρια των πρωταγωνιστών του. Το Magic in the Moonlight ανήκει στην πρώτη κατηγορία και δεν είναι καν από τις καλύτερες κωμωδίες του. Αλλά είναι η απόλυτα πρώτη σου επιλογή για θερινό σινεμά και σίγουρα δε θα σε απογοητεύσει!

Bridget