Οι ταινίες της εβδομάδας (1/5/2014)
Κάτω από το Δέρμα, The Amazing Spider Man 2, Στιγμές στη ζωή ενός ήρωα, Να Κάθεσαι και να Κοιτάς, Goldfish, Το χαμένο σήμα της Δημοκρατίας, Ένας Σκίουρος Σούπερ Ήρωας
Ο Μάιος έρχεται βιαστικός και γεμάτος εικόνες. Ο Πήτερ Πάρκερ βολτάρει στη Νέα Υόρκη με την Γκουέν. Λίγο αργότερα έρχεται αντιμέτωπος με τον φορτισμένο Ελέκτρο στην Τάιμς Σκουέαρ. Η εξωγήινη Σκάρλετ Γιόχανσον οδηγεί το βανάκι της σε αναζήτηση θυμάτων. Μια άδεια παραλία και ένα μωρό που κλαίει, ενώ ο Ναζίφ πουλά παλιοσίδερα για να ζήσει την οικογένειά του. Την ίδια στιγμή, στην Ταινιοθήκη Θεσσαλονίκης παρουσιάζονται εικόνες από το Ιράν: η θέση της γυναίκας στην ιρανική κοινωνία, οι διαπροσωπικές σχέσεις, η πολιτική επιρροή…
Κάτω από το Δέρμα (Under the Skin)
Μια γοητευτική γυναίκα οδηγεί το άσπρο φορτηγάκι της στους δρόμους της Γλασκόβης. Σταματάει διάφορους άντρες στο δρόμο και τους ζητάει να την βοηθήσουν να βρει τον δρόμο της. Σ’αυτούς που της λένε ότι είναι μόνοι τους προτείνει να μπουν στο αυτοκίνητο και να τους πάει στον προορισμό τους. Μέσα στο αυτοκίνητο ξεκινάει ένα παιχνίδι αποπλάνησης που τους οδηγεί σε ένα σπίτι. Οι άντρες την ακολουθούν, μαγνητισμένοι από την ομορφιά της,και βυθίζονται μέσα σε μια μαύρη μάζα. Ένας μυστηριώδης άντρας που οδηγεί μια μοτοσυκλέτα την ακολουθεί και εξαφανίζει τα προσωπικά αντικείμενα των αντρών. Το ιδιότυπο αυτό κυνήγι συνεχίζεται μέχρι την στιγμή που ένας άγνωστος της προσφέρει ένα τριαντάφυλλο,τα δάχτυλα της ματώνουν και η συμπεριφορά της αλλάζει. Ο σκηνοθέτης παίζει με τις αντιθέσεις για να συνθέσει: την μια στιγμή γινόμαστε μάρτυρες της σκληρότητας της ηρωίδας που αφήνει αβοήθητο ένα μωρό που κλαίει γοερά σε μια παραλία μετά τον πνιγμό των γονιών του και πιο μετά την παρακολουθούμε γοητευμένοι να ανακαλύπτει το γυμνό της σώμα μπροστά στον καθρέπτη σε μια σκηνή παράξενα ερωτική που σε κατατρέχει. Η ταινία μπορεί να είναι μια επώδυνη εμπειρία για το θεατή που έχει συνηθίσει σε πιο βατές ταινίες αλλά μια ωραία ανακάλυψη για αυτούς που ψάχνουν νέες συγκινήσεις.
Antoine Doinel
Σκηνοθεσία: Τζόναθαν Γκλέιζερ
Πρωταγωνιστούν: Σκάρλετ Τζοχάνσον, Τζέρεμι ΜακΟυίλιαμς
Διαβάστε επίσης: Την κριτική του Αντουάν Ντουανέλ για την ταινία
Tyler Durden
Antoine Doinel
Nemo
Gimli
The Amazing Spiderman 2
Ο Πήτερ Πάρκερ παίρνει το πτυχίο του, αλλά διαπιστώνει ότι η ζωή είναι το ίδιο περίπλοκη όπως πάντα. Αναρωτιέται αν θα πρέπει να είναι με την αγαπημένη του Γκουέν, καθώς ο πατέρας της του ζήτησε να μείνει μακριά της, έχει να αντιμετωπίσει νέους κακούς, δεν ξέρει αν πρέπει να βοηθήσει έναν παλιό φίλο, ενώ ακόμα δεν έχει λάβει απαντήσεις στο γιατί εξαφανίστηκαν οι γονείς του τόσα χρόνια πριν. Υπάρχουν σκηνές στο νέο Σπάιντερμαν που σε κάνουν να αισθάνεσαι σαν παιδί μπροστά στην βιτρίνα ενός ζαχαροπλαστείου, όπως η πρώτη αναμέτρηση με τον Ελέκτρο στην Τάιμς Σκουέαρ. Το δυνατό σημείο της ταινίας, όμως, δεν είναι αυτό. Αν υπάρχει κάτι που ο Μαρκ Γουέμπ (500 μέρες με τη Σάμερ) που ξέρει να κάνει καλά, αυτό είναι η ανάπτυξη των διαπροσωπικών σχέσεων. Το αρνητικό της ταινίας είναι ότι «μπουκώνει» τον θεατή. Μεγάλη διάρκεια, υπερβολικά πολλοί κακοί (τρεις; Αδικία και για τον Πολ Τζιαμάτι και τον χαρακτήρα του που «καίγεται» σε μία μικρή εμφάνιση), πολλές υπό-πλοκές που δεν χρειάζονται και που κουράζουν τον θεατή. Μερικές φορές η απλότητα είναι καλύτερη, αλλά πώς να το εξηγήσεις αυτό σε ένα παιδί που κολλά το πρόσωπό του στο τζάμι, κοιτώντας για ώρα τα θαυμαστά γλυκίσματα;
Tyler Durden
Σκηνοθεσία: Μαρκ Γουέμπ
Πρωταγωνιστούν: Άντριου Γκάρφιλντ, Έμα Στόουν, Τζέιμι Φοξ, Ντέιν ΝτεΧάαν, Κάμπελ Σκοτ, Έμπεθ Ντέιβιτζ, Σάλι Φιλντ, Πολ Τζιαμάτι
Διαβάστε επίσης: Την κριτική του Τάιλερ για την ταινία
Tyler Durden
Antoine Doinel
Gimli
Στιγμές στη ζωή ενός ήρωα
Μια οικογένεια ζει μακρυά από τα αστικά κέντρα της Βοσνίας- Ερζεγοβίνης, στον καταυλισμό των Ρομά, στο Πόλτζιτς. Ο πατέρας Ναζίφ, μεταπουλά παλιοσίδερα από παλιά αυτοκίνητα. Η μητέρα Σενάντα, φροντίζει για το σπίτι και τις δυο μικρές τους κόρες. Μια μέρα νιώθει ένα έντονο πόνο στην κοιλιά της. Στην κλινική της λένε ότι υπάρχει ένα πρόβλημα με το παιδί που κουβαλά- «λένε ότι είναι νεκρό». Κινδυνεύει από σηψαιμία και πρέπει να χειρουργηθεί. Ο Σενάντα όμως, δεν έχει ασφάλιση. Ένας αγώνας δρόμου ξεκινά, καθώς η απελπισία του μεγαλώνει.
Σκηνοθεσία: Ντάνις Τάνοβιτς
Πρωταγωνιστούν: Ναζίφ Μουτζίκ Σενάντα Αλιμάνοβιτς Σέμσα Μουτζίκ
Διαβάστε επίσης: Την κριτική του Νέμο
Nemo
Goldfish
Στη χρεοκοπημένη Ελλάδα, δύο αδέλφια αναλαμβάνουν την μαφιόζικη επιχείρηση του πατέρα τους, ενώ ένας άνδρας κρύβεται κάτω από μια κουκούλα και το παρελθόν του. Η ταινία χωρίζεται σε δύο μέρη, τα οποία μοιάζουν σχεδόν αποκομμένα το ένα από το άλλο, ο θεατής μένει με την αίσθηση ότι ο σκηνοθέτης ήθελε να δικαιολογήσει το ξύλο του δεύτερου μέρους, ενώ οι ταραντινικές απόπειρες σε βρισίδια μετά ξύλου μοιάζουν αμήχανες. Ο Τσαβλής διατηρεί, ωστόσο, το ενδιαφέρον προσωπικό σκηνοθετικό στυλ που είχαμε δει και στην πρώτη του ταινία. Οι σκηνές των μαχών είναι πραγματικά καλογυρισμένες (με αποκορύφωμα εκείνη στην υπόγεια διάβαση), είναι ευρηματικός, ενώ στο τέλος λειτουργεί πολύ καλά το στυλ των ταινιών «Χονγκ Κονγκ» που θέλει να κάνει, όπου ο ήρωας καλείται να αντιμετωπίσει σε επίπεδα τούς αντιπάλους του.
Σκηνοθεσία: Θάνος Τσαβλής
Πρωταγωνιστούν: Θάνος Τσαβλής, Χρήστος Καρτέρης, Δημήτρης Μακαλιάς, Φένη Μπένου, Μιχάλης Οικονόμου
Διαβάστε επίσης: Την κριτική του Τάιλερ για την ταινία
Tyler Durden
Να Κάθεσαι και Να Κοιτάς
Η Αντιγόνη επιστρέφει στην πόλη που γεννήθηκε, πιάνει δουλειά, γνωρίζει ένα νεαρό αγόρι. Η αναζήτηση της για ηρεμία όμως αποκαλύπτεται πιο δύσκολη από όσο περίμενε, καθώς η επαρχιακή πόλη είναι ένα καζάνι που βράζει και οι καταστάσεις που απαιτούν από αυτή να δράσει γίνονται όλο και περισσότερες και την περικυκλώνουν σε έναν κλοιό που σφίγγει όλο και περισσότερο γύρω της. Το γεμάτο θλίψη «να κάθεσαι και να κοιτάς» θρηνεί την ελληνική επαρχία που αργοπεθαίνει και καταπίνει όσους μένουν εκεί. Δεν θα βρει κανείς έναν υγιή χαρακτήρα στο περιβάλλον που στήνει ο Γ. Σερβετάς. Ακόμα και η πρωταγωνίστρια δεν θα μας είναι αρεστή. Πέραν των φεστιβάλ το ελληνικό κοινό δύσκολα θα επιλέξει να δει αυτή την ταινία και από όσους την δουν ελάχιστοι θα την εκτιμήσουν. Οι ερμηνείες δεν έχουν ιδιαίτερες αρετές, αν εξαιρέσουμε τον Νίκο Γεωργάκη στο ρόλο του κακού τοπικού προύχοντα της επαρχίας.
Gimli
Σκηνοθεσία: Γιώργος Σερβετάς
Πρωταγωνιστούν: Μαρίνα Συμεού, Γιώργος Καφετζόπουλος, Μαριάνθη Παντελοπούλου, Νίκος Γεωργάκης, Κωστής Σειραδάκης
Διαβάστε επίσης: Την κριτική του Gimli
Tyler Durden
Antoine Doinel
Nemo
Gimli
Ένας σκίουρος σούπερ ήρωας
Η Κορέα επιχειρεί να «χωθεί» στον χώρο του animation με μία ταινία με ήρωες… σκίουρους και άλλα συμπαθή τρωκτικά. Μία παρέα τρωκτικών ζει σε ένα πάρκο μιας αφιλόξενης μεγαλούπολης. Ο χειμώνας, όμως, πλησιάζει και η παρέα θα χρειαστεί να βρει τροφή. Ο προβληματικός σκίουρος θα εκδιωχθεί και θα ανακαλύψει τον παράδεισο των ξηρών καρπών. Για να αποκτήσει τον… θησαυρό θα κληθεί να αντιμετωπίσει τα πρώην φιλαράκια του, έναν άγριο σκύλο, μία συμμορία μαφιόζων. Δεν είναι ακριβώς παιδική, αλλά δεν είναι και ακριβώς καλή. Κι αυτό γιατί το animation χρησιμοποιεί συχνά σκίουρους (Ice Age), ποντίκια (Ρατατούης) και άλλα συμπαθή τρωκτικά ως πρωταγωνιστές των ιστοριών του. Πόσες φορές, όμως, να δούμε τα ίδια και τα ίδια; Μία ομάδα ζώων που προσπαθεί να Σε μία αδιάφορη πλοκή που ξέρεις από πριν τι θα συμβεί και πότε ακριβώς θα συμβεί; Δεν βοηθά καθόλου και η μεταγλώττιση, καθώς η προσέγγιση των χαρακτήρων μοιάζει να είναι τουλάχιστον άστοχη.
Tyler
Σκηνοθεσία: Πίτερ Λεπενιώτης
Με τις φωνές των: Βασίλη Μήλιου, Σωτήρη Δούβρη, Μάντυς Λάμπου, Θάνου Χρήστου, Άντριας Ράπτη, Ινώς Στεφανή
Διαβάστε επίσης: Την κριτική του Τάιλερ
Tyler Durden
Nemo
Το χαμένο σήμα της Δημοκρατίας
Ξαφνικά το απόγευμα της 11 Ιουνίου 2013 η ελληνική κυβέρνηση παίρνει την πρωτοφανή,στα χρονικά δημοκρατικού πολιτεύματος,απόφαση να κλείσει την ΕΡΤ. Οι διακόπτες κατεβαίνουν και στην θέση των καναλιών υπάρχει το μαύρο και στο ραδιόφωνο αντί για φωνές ένας βόμβος. Ο Γιώργος Αυγερόπουλος και η ομάδα ήταν εκεί από τις πρώτες στιγμές και καταγραφούν την αγωνία αλλά και την διάθεση για αγώνα των εργαζόμενων. Παράλληλα συναντά πρόσωπα που παίζουν ρόλο στα γεγονότα προσπαθώντας να καταλάβει τα αίτια που οδήγησαν την κυβέρνηση σε αυτήν την απόφαση που σόκαρε την ελληνική,και όχι μόνο, κοινωνία. Ο σκηνοθέτης καταγράφει και παρουσιάζει τα γεγονότα με άμεσο τρόπο δίνοντας αυτή την αίσθηση του παρόντος και του επείγοντος. Το ντοκιμαντέρ του Αυγερόπουλου είναι στρατευμένο και δεν το κρύβει, αλλά αφήνει χώρο σε όλες τις απόψεις να αναπτυχθούν και δεν προσπαθεί να επιβάλλει την άποψή του στον θεατή. Αυτό, αλλά και η δύναμη των εικόνων του, αποτελούν τη μεγαλύτερη αρετή του, παρ’ όλο που παρουσιάζει πράγματα που λίγο πολύ όλοι όσοι ανοίξαμε τις τηλεοράσεις μας τον περασμένο Ιούνιο γνωρίζουμε.
Antoine Doinel
Σκηνοθεσία: Γιώργος Αυγερόπουλος
Διαβάστε επίσης: Την κριτική του Αντουάν Ντουανέλ
Tyler Durden
Antoine Doinel
Nemo
Gimli
