Κινηματογραφικός απολογισμός 2014: Οι επιλογές του Nemo

10+1

• Interstellar

Μαθήματα θεωρητικής φυσικής εμπλουτισμένα με τις προβλέψεις του Κρίστοφερ Νόλαν για την υλική φύση της πέμπτης διάστασης. Και ένας Μάθιου Μακ Κόναχι που κάθεται στο κρεβάτι και με μια πρόταση εξηγεί την θεωρία της σχετικότητας στην ανήλικη αλλά επιστημονικά ανήσυχη κόρη του «όταν θα γυρίσω εσύ και εγώ μπορεί να έχουμε την ίδια ηλικία».

• Κάτω από το δέρμα

Η εξωγήινη Σκάρλετ Γιόχανσον οδηγεί στον θάνατο την ανθρώπινη φύση χρησιμοποιώντας σαν παγίδα την σεξουαλική προσφορά. Μέχρι να συγκινηθεί από αυτήν και να μετατραπεί εκείνη το θύμα στα δίχτυα της αστείρευτης σεξουαλικής επιθυμίας.

• Ιστορίες για αγρίους 

Που μπορεί να οδηγήσει η οργή, αδικαιολόγητη ή μη; Η απάντηση με μια συρραφή ιστοριών κάποιων ανθρώπων που έρχονται αντιμέτωποι με γεγονότα που τους οδηγούν στα άκρα και ένα απολαυστικό τελικό αποτέλεσμα.

• Ένα περιστέρι έκατσε σε ένα κλαδί συλλογιζόμενο την ύπαρξη του

Σουρεαλισμός και προβληματισμός πάνω στην ύπαρξη μέσα από τα διαφορετικές οπτικές. Καταστάσεις από το παρελθόν που μοιάζουν τόσο σύγχρονες και ταυτόχρονα γλαφυρές. Και ένα μεγαλειώδες μονοπλάνο που περιγράφει την εναλλαγή των αισθημάτων της έπαρσης και της ήττας κατά την διάρκεια μιας μάχης.

• Σε λάθος χρόνο

Μια διαδρομή με το αμάξι δεν είναι τόσο απλή. Όλα όσα μπορούν να συμβούν κατά την διάρκεια ενός ταξιδιού και οι αποφάσεις που πρέπει να πάρεις είναι ικανές να σου αλλάξουν την ζωή. Το εγχείρημα κινηματογράφησης μιας ταινίας σ’ ένα αμάξι δεν θα μπορούσε να έχει τόση αγωνία χωρίς την στήριξη μιας εξαιρετικής ερμηνείας από τον Τομ Χάρντι.

• Xenia

Δύο αδέρφια σε αναζήτηση του πατέρα που ποτέ δεν γνώρισαν. Γιατί όταν έχεις χάσει τα πάντα αναζητάς τις ρίζες σου, που τελικά δεν έχουν τόση σημασία γιατί έστω και αργά πάντα συνειδητοποιείς ότι εκείνους που χρειάζεσαι τους έχεις δίπλα σου.

• Dallas Buyers Club

Μια ασθένεια αρκεί για να σου αποδείξει πόσο ευάλωτος είσαι αλλά και ταυτόχρονα πόσο δυνατός για να πολεμήσεις όχι μόνο για την δική σου επιβίωση αλλά και για να βοηθήσεις άλλους πάσχοντες. Η μάχη κατά του AIDS δεν είναι προσωπική υπόθεση. Με την προσευχή του Μακ Κόναχι στο στριπτιτζάδικο να έρχεται να ισοπεδώσει τα στερεότυπα για το τι είναι θρησκευτικός χώρος.

• Το ανθρώπινο Κεφάλαιο

Η σύνδεση μεταξύ των ζωών μας πέρα από το φαίνεσθαι της επαφής. Η αλληλεπίδραση των επιλογών μας και των θέλω μας σε μια ταινία που θέτει τα όρια της χρηματικής απολαβής πάνω από την δικαίωση των συνανθρώπων μας.

• Ο Πλανήτης των πιθήκων: Η Αυγή 

Η επανάσταση του ζωικού βασιλείου έρχεται από εκείνο το είδος που είναι πιο κοντά γενετικά στον άνθρωπο. Γιατί η εκμετάλλευση δεν πρέπει να μένει ατιμώρητη και η εκδίκηση της φύσης, όταν έρθει, θα είναι αδυσώπητη.

• Λευκός Θεός

Μια ακόμα επανάσταση από το ζωικό βασίλειο, από την μεριά των σκύλων αυτή την φορά. Αλληγορία; Φυσικά! Όμως ακόμα και αν δεν έχεις την διάθεση να κάνεις τις συνδέσεις που θέλει ο Λευκός Θεός να κάνεις και μείνεις στην επιφάνεια θα καταλάβεις ότι η αδυναμία μπορεί να είναι απλά και μόνο μια προσωρινή κατάσταση.

• Οι Σταθμοί του Σταυρού

Οι θρησκευτικές αναζητήσεις της χρονιάς πολλές και κάποιες από σπουδαίους σκηνοθέτες (Νώε, Έξοδος), το στοίχημα όμως το κερδίζει των ήρεμων τόνων Σταθμοί του Σταυρού. Προβληματίζει και μένει στο κεφάλι σου σαν ανάμνηση που θέλει να ασχοληθείς μαζί της. Πιστεύεις ή όχι θα σε αναγκάσει να ξανασκαλίσεις τις ιδεολογίες σου και να σκεφτείς όλα όσα μπορεί να προκαλέσει ο φανατισμός και η τυφλή προσήλωση.

Κωμωδία

Θεέ μου τι σου κάναμε;

Η Γαλλία απέσπασε φέτος το γέλιο μας στις θερινές κινηματογραφικές αίθουσες μέσα από οικογενειακές καταστάσεις συγκρούσεων που φέρνουν φυλετικές και θρησκευτικές διαφορές.

Έκπληξη της χρονιάς

Από την γη στη σελήνη του Άγγελου Σπάρταλη

Ένα κινούμενο σχέδιο – κολλάζ που πρωτοτύπησε σ’ ένα είδος μάλλον αναξιοποίητο μέχρι τώρα από τους Έλληνες δημιουργούς.

Ερμηνεία της χρονιάς

Χαρά του Ηλία Γιαννακάκη

Η μάνα της Αμαλίας Μουτούση ανατριχιάζει και συγκλονίζει για την αφοσίωση και προσήλωση στην μητρότητα μιας προσωπικότητας που ακροβατεί στην παράνοια.

Ντοκιμαντέρ

Όχι δεν υπήρχε ντοκιμαντέρ που να ξεχώρισε φέτος, τουλάχιστον από αυτά που πήραν διανομή στις αίθουσες και όχι από κάτι που να είδαμε σε φεστιβάλ. Το μόνο που αξίζει σημείωση είναι ότι το Στο Νήμα θα μπορούσε να είχε μείνει χωμένο σε κάποιο συρτάρι.

Φαινόμενο της χρονιάς

Goldfish του Θάνου Τσαβλή

Μια ταινία χαμηλού προϋπολογισμού, με τον Τσαβλή να έχει αναλάβει το τιμόνι σε διαφορετικά πόστα της παραγωγής, κατάφερε να πολλαπλασιάσει τις αρχικά προγραμματισμένες προβολές στον Μικρόκοσμο. Ειδική μνεία και για το εξαιρετικό art work της αφίσας.

Παιδικό

Οι Πιγκουίνοι της Μαδαγασκάρης

Κάποια σίκουελ αγαπημένων κινούμενων σχεδίων (Ρίο, Πώς να εκπαιδεύσετε τον δράκο σας) και μια καλύτερη απ’ ότι περιμέναμε ταινία με Lego, όμως η καρδιά μου ανήκει στον Skipper και στην μίξη κυνισμού και συναισθήματος που τον χαρακτηρίζει!

Απογοήτευση της χρονιάς

Nymphomaniac

Όταν ένας καταξιωμένος σκηνοθέτης σου προσφέρει μια ταινία γεμάτη από εικόνες σκληρού πορνογραφήματος δεν μπορεί παρά να πιστεύεις ότι πρόκειται για φάρσα. Όσο μασκαρεμένο και να είναι το Nymphomaniac πίσω από χαρακτηρισμούς αριστουργήματος για μένα θα μείνει σε εκείνο τον τομέα του βιντεοκλάμπ που επιτρέπεται να μπεις μόνο αν είσαι πάνω από 18.

Blockbaster της χρονιάς

Godzilla

Ναι, ήταν η απόλυτη κινηματογραφική ευχαρίστηση της χρονιάς. Πλούσια δράση και άρτια ειδικά εφέ συνοδευόμενα από μια υψηλού επιπέδου για το είδος σκηνοθεσία. Μπλοκμπάστερ τεραστίων διαστάσεων!

Φωτογραφία της χρονιάς

Electra του Πέτρου Σεβαστίκογλου.

Πέρα από την ερμηνεία της Σοφίας Κόκκαλη, το Electra ξεχώρισε για τα καμένα στο λευκό πλάνα και την κινηματογράφηση σε δυο χώρες και σε δύο χρόνους.

Soundtrack της χρονιάς

Party Girl – Chinawoman: Πόσο μπορεί να διορθωθεί μια εποίκως μέτρια ταινία; Αρκετά ώστε να μην λυπηθείς τον χρόνο που έχασες όταν το μουσικό κομμάτι που «ντύνει» την τελευταία σκηνή λέει με τους στίχους του όσα με δυσκολία κατάφερε να πει με το σενάριο το Party Girl.

Series comment

Σε μια χρονιά που κυριάρχησε το True Detective και το καθιερωμένο Game of Thrones, όλα τα άλλα ίσως να μοιάζουν ασήμαντα. Όμως δεν μπορεί παρά να μας μείνουν στο μυαλό οι φόνοι – κομψοτεχνήματα του Hannibal, το νέο κούρεμα της Πένυ του Big Bang Theory και φυσικά το αιματοβαμμένο τέλος του Sons of Anarchy. Παρά το δίκαιο, μετά από 7 χρόνια, φινάλε με μια γενοκτονία των εμπόρων όπλων και ναρκωτικών ομολογώ ότι θα μου λείψει το guilty pleasure της εβδομάδας, να παρακολουθείς τους Γιούς, φορώντας τα δερμάτινα τους, να καβαλάνε τις Harley και να περιφέρονται ανενόχλητοι στην παρανομία.