Nina

Η ζωή και η επαγγελματική πορεία της Νίνα Σιμόν, μιας από τις σπουδαιότερες γυναικείες φωνές στην ιστορία της τζαζ μουσικής. Ξεκινώντας τη δεκαετία του 1990 στη Γαλλία και πηγαίνοντας πίσω στον χρόνο, η ταινία καταγράφει την ιστορία μιας μουσικής προσωπικότητας που κάποια στιγμή βρίσκει την αγάπη και τη γαλήνη.

Η «Νίνα» της Σίνθια Μορτ επικεντρώνεται στο τελευταίο κομμάτι της ζωής της Σιμον στη Γαλλία, όντας αυτοεξόριστη και προσπαθώντας να μαζέψει τα κομμάτια της. Παρ’ότι υπάρχουν αρκετά φλας-μπακ και αναδρομές στο παρελθόν της κατά τη διάρκεια της αφήγησης, εντούτοις δεν δίνονται πολλά στοιχεία για την προσωπικότητά της. Η Σιμον παρουσιάζεται σαν μια εγωκεντρική και εγωπαθής μεγάλη τραγουδίστρια, ενώ κάθε προσπάθεια εξέλιξης του χαρακτήρα της γίνεται με πολύ επιφανειακό τρόπο.

Στο τεχνικό κομμάτι της ταινίας, η σκηνοθετική προσέγγιση είναι κάπως άχρωμη σε ορισμένα σημεία, αλλά υπάρχουν και κάποιες ευχάριστες εκπλήξεις. Η προσπάθεια της Ζόι Σαλντάνα να προσεγγίσει την Σιμόν ίσως να μην πείθει κάποιον θεατή που την έχει ξανακούσει. Βέβαια, θα πρέπει να αναφέρουμε και την άστοχη μεταμόρφωσή της, που δεν φέρνει σε τίποτα την μεγάλη  τραγουδίστρια. Μάλιστα λέγεται πως η Μορτ έβαψε την Σαλντάνα μαύρη προκειμένου να μοιάσει στην ηρωίδα της! Η δυσκολία της Σαλντάνα στην ερμηνεία της δεν επηρεάζει ιδιαίτερα τον Ντέιβιντ Ογιελόβο, ο οποίος κρατάει τον ρόλο του μάνατζερ που πραγματικά νοιάζεται για την Σιμόν, αφού η ερμηνεία του είναι αξιοπρεπέστατη.

Μπορεί η ταινία να μην ενθουσιάζει, να μην απεικονίζει την «ανθρώπινη» Σιμον αλλά να παρουσιάζει μια Νίνα ξιπασμένη, εθισμένη στο αλκοόλ και ντίβα, αλλά θα πρέπει να αναγνωρίσουμε τα εξαιρετικά και διαχρονικά της τραγούδια που ακούγονται στην ταινία και που θα κάνουν τον θεατή να αναζητήσει τη δισκογραφία της στο διαδίκτυο βγαίνοντας από την αίθουσα.