Ο Φάρος (The Lighthouse)
***** (5/5)
Τέσσερα χρόνια μετά το εξαιρετικό σκηνοθετικό ντεμπούτο του «The Witch», ο Robert Eggers σκηνοθετεί ακόμη ένα θρίλερ με δύο συγκλονιστικούς πρωταγωνιστές. Πρόκειται για την ταινία «The Lighthouse» («Ο Φάρος»), η οποία μάλιστα όταν προβλήθηκε στο Δεκαπενθήμερο των Σκηνοθετών στο Φεστιβάλ των Καννών, απέσπασε διθυραμβικές κριτικές που του χάρισαν και το Βραβείο FIPRESCI της Διεθνούς Ένωσης Κριτικών Κινηματογράφου.
Ο λόγος για ένα «νέο-γοτθικό» ,όπως έχει χαρακτηριστεί, θρίλερ το οποίο αφηγείται την συμβίωση δύο φαροφυλάκων (Robbert Pattinson και William Dafoe) σε ένα ξεχασμένο και μυστηριώδες νησί της Νέας Αγγλίας γύρω στα 1890. Από την μία ο Tom (Dafoe) είναι υπεύθυνος αποκλειστικά για την φύλαξη του φωτός, και από την άλλη ο Ephraim που τον υποδύεται ο ώριμος υποκριτικά πλέον Pattinson, έχει αναλάβει τις υπόλοιπες χειρονακτικές και κουραστικές εργασίας, γεγονός που καθημερινά όλο και τον εξοργίζει. Φυλακισμένοι σε έναν βράχο στη μέση του πουθενά, αντιμέτωποι με αντίξοες καιρικές συνθήκες και άθλιες συνθήκες διαβίωσης, οι δύο άντρες συγκρούονται και φτάνουν στα όριά τους, φλερτάροντας με την τρέλα και την παράνοια.
Η πλοκή της ταινίας όπως εξελίσσεται είναι ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα και δεν αφήνει κενά στην ερμηνευτική προσέγγιση της συμπεριφοράς των πρωταγωνιστών. Σταδιακά αποκαλύπτονται τα βαθύτερα μυστικά τους, τα οποία μοιράζονται κάθε βράδυ πιωμένοι, με αποτέλεσμα να υπάρχει μια απόλυτη αρμονία και συνοχή των δεδομένων και των γεγονότων.
Ακόμη, εντυπωσιακή είναι η ασπρόμαυρη φωτογραφία από τον Jarin Blaschke (με τον οποίον είχε συνεργαστεί και στο «The Witch») με τα παιχνίδια φωτός και σκοταδιού- του φάρου και του μαύρου τοπίου- καθώς και η σκηνοθετική επιλογή της κινηματογράφησης σε στενό τετράγωνο κάδρο το οποίο δίνει στη ταινία έναν «παλιακό» χαρακτήρα, παραπέμποντας σε ασπρόμαυρες ταινίες εποχής. Ταυτόχρονα, η επιβλητική μουσική, με ήχους που σε προετοιμάζουν για την «καταιγίδα» που θα ξεσπάσει , καταφέρνουν να δημιουργήσουν τον κόσμο των παραισθήσεων και της εσωτερικής κόλασης των κεντρικών ηρώων.
Η ταινία εισάγει τον θεατή από το πρώτο λεπτό σε ένα κόσμο σκοτεινό, μυστικό, γεμάτο ομίχλη, φόβο, και απειλή, ενώ στο σύνολό της αφήνει τη γεύση ενός άσχημου εφιάλτη. Πρόκειται για μια αριστουργηματική ταινία με όλα τα στοιχεία της να συνηγορούν στη δημιουργία αυτού του αισθήματος της τρέλας και των παραισθήσεων των πρωταγωνιστών. Οι δύο άντρες δίνουν εξαιρετικές ερμηνείες και εκφράζουν την παράνοια μέσα στην οποία βρίσκονται, με τον καλύτερο τρόπο. Με ξεσπάσματα μίσους, αγάπης, γέλιου, εκδίκησης, η σχέση των δύο φαροφυλάκων διαρκώς εξελίσσεται και παίρνει διάφορες μορφές οδηγώντας όμως αναπόφευκτα στην καταστροφή.
