Ο Μικρόκοσμος του Αλεξάντερ Πέιν
Στη Θεσσαλονίκη για την παρουσίαση της νέας του ταινίας, Μικρόκοσμος, βρέθηκε ο ελληνικής καταγωγής σκηνοθέτης Αλεξάντερ Πέιν.
Στον Μικρόκοσμο (Downsizing), ο κεντρικός χαρακτήρας, ο Πολ (Ματ Ντέιμον) αποφασίζει να συρρικνωθεί μαζί με τη σύζυγό του για να γλιτώσουν τα τεράστια έξοδα διαβίωσης σε κανονικό μέγεθος. Μόνο που μια μικρότερη σε μέγεθος κοινωνία, δεν παύει να είναι μια… κανονική κοινωνία, με τα προβλήματά της.
«Τα στούντιο μού έλεγαν ότι το σενάριο ήταν πολύ intellectual. Τούς καταλαβαίνω, πρόκειται για βιομηχανία και θέλουν να βγάλουν λεφτά. Ευτυχώς βρήκα έναν άνθρωπο που είπε: “ξέρω ότι στο χαρτί δεν βγάζει νόημα, αλλά θα το κάνουμε έτσι κι αλλιώς”» σημείωσε ο Αλεξάντερ Πέιν.
«Δεν κάνω pitching, δεν πουλάω την ιδέα. Γράφω το σενάριο. Δεν θα χαρακτήριζα την ταινία επιστημονικής φαντασίας, αλλά κωμωδία» είπε.
«Δεν μπορώ να σας πω πώς διατηρώ την ισορροπία ανάμεσα στην κωμωδία και το “πάθος” -όπως το ονομάζω εγώ-, απλά συμβαίνει» πρόσθεσε.
«Όσον αφορά το μέλλον του πλανήτη, νομίζω ότι την έχουμε γαμήσει. Δεν είμαι απαισιόδοξος, θεωρώ ότι είμαι ρεαλιστής και πραγματιστής. Αισθάνομαι χαμένος συνεχώς και ο κόσμος μού φαίνεται όλο και πιο παράξενος» παραδέχθηκε ο Πέιν.
Ερωτηθείς εάν σήμερα βρίσκεται ένα βήμα πιο κοντά στο να γυρίσει ταινία στην Ελλάδα, είπε χαριτολογώντας: «Κάθε μέρα βρίσκομαι ένα βήμα πιο κοντά σε οτιδήποτε, ακόμα και στον θάνατο».
Η ταινία
Ακολουθώντας τη συνηθισμένη του συνταγή, ο Αλεξάντερ Πέιν επιλέγει να αφηγηθεί μια ανθρώπινη ιστορία, η οποία αυτή τη φορά μετατρέπεται σε πολιτική. Είναι εντυπωσιακό πώς μία στουντιακή ταινία καταφέρνει -με το πρόσχημα μιας ιδέας sci-fi- να μιλήσει για τις κοινωνικές και οικονομικές ανισότητες, για τον ρατσισμό, για την καταστροφή του περιβάλλοντος. Πρόκειται για ζητήματα με τα οποία λίγες φορές έχουμε δει μεγάλες παραγωγές να ασχολούνται.
Το κοινωνικό σινεμά μπλέκεται στο Downsizing με το προσωπικό, καθώς ο χαρακτήρας του Ματ Ντέιμον με το πρόσχημα ότι δεν ξέρει ποιος ακριβώς είναι, μπορεί να αντιμετωπίζει με την απαραίτητη περιέργεια και απορία, οτιδήποτε συναντά στον δρόμο του.
Η ταινία ασχολείται με πολλά θέματα και ίσως αυτό δώσει στον θεατή την αίσθηση ότι παρακολουθεί περισσότερες από μία ταινίες.
Η διακριτική ειρωνία του Αλεξάντερ Πέιν, η υπέροχη Χονγκ Τσάου και ο τρόπος που ο σκηνοθέτης αφηγείται την ιστορία του θα γοητεύσουν ακόμα και τον πιο δύσκολο θεατή.
Κείμενο: Αγγελική Στελλάκη
Φωτογραφίες: Αντώνης Γκούμας
