Ο Υποψήφιος (The Front Runner)
Η ιστορία της πτώσης του Αμερικανού πολιτικού Γκάρι Χαρτ γίνεται στα χέρια του σκηνοθέτη Τζέισον Ράιτμαν (Up in the Air, Tully) μια άκρως ενδιαφέρουσα ταινία για την αμερικανική -και όχι μόνο- πολιτική σκηνή από τη δεκαετία του 1980 και μετά.
Το έτος είναι 1987 και ο Γκάρι Χαρτ (Χιού Τζάκμαν) είναι ένας πολλά υποσχόμενος γερουσιαστής των Δημοκρατικών που ετοιμάζεται να διεκδικήσει το χρίσμα του κόμματός του για την προεδρία των ΗΠΑ. Το γεγονός ότι μπορεί να μιλά με απλά λόγια για σύνθετα ζητήματα τον έχει μετατρέψει σε φαβορί για τον Λευκό Οίκο. Μέσα σε τρεις εβδομάδες, όμως, η πτώση του πολιτικού θα είναι απόλυτη εξαιτίας μιας εξωσυζυγικής του σχέσης.
Σε σενάριο του Ματ Μπάι -που έγραψε και το βιβλίο για τον Γκάρι Χαρτ-, του Ράιτμαν και του Τζέι Κάρσον, παραγωγού του House of Cards, η ταινία αναφέρεται συχνά στην έννοια της ηθικής και μιλά τόσο για την κατάπτωση της δημοσιογραφίας, όσο και του πολιτικού συστήματος. Είναι χαρακτηριστικό ότι οι δημοσιογράφοι της Miami Herald που ξεσκεπάζουν το «σκάνδαλο» -ανύπαρκτο ουσιαστικά εφόσον ο Γκάρι Χαρτ είναι σε διάσταση με τη σύζυγό του και έχει δηλώσει δημοσίως ότι δεν πιστεύει στην ιδέα του παραδοσιακού γάμου- αισθάνονται ότι αποκαλύπτουν ένα σκάνδαλο διαστάσεων Watergate.
Αλλά εκεί που οι Γούντγορντ και Μπερνστάιν χρησιμοποιούσαν πηγές και μια ισχυρή πένα, οι δημοσιογράφοι του 1987 δεν διστάζουν να ακολουθήσουν μεθόδους που μοιάζουν να ξεσήκωσαν από κακή ταινία παρακολούθησης.
Ο Υποψήφιος μιλά για την αλλαγή στα πολιτικά ήθη και αντιμετωπίζει σφαιρικά το θέμα: η οργή του υποψηφίου που θεωρεί ότι δεν είναι και δεν πρέπει να είναι (και δίκιο έχει) αυτό το ζήτημα της εκστρατείας του, η δύσκολη θέση στην οποία βρίσκεται η ερωμένη του Γκάρι Χαρτ, αλλά και η σύζυγός του, αλλά και η θέση των ειδησεογραφικών οργανισμών. Όταν νεαρός δημοσιογράφος σημειώνει ότι η σοβαρή εφημερίδα τους δεν θα έπρεπε καν να ασχοληθεί με το θέμα, ο αρχισυντάκτης του τού επισημαίνει ότι εάν δεν ασχοληθεί θα είναι σαν να το κρύβει. «Και τότε θα αρχίσουν τα ερωτήματα» σημειώνει.
Λίγα χρόνια αργότερα ο Ο.Τζ.Σίμπσον θα συλληφθεί μετά από καταδίωξη που θα μεταδοθεί ζωντανά στην τηλεόραση και το infotainment θα είναι πια γεγονός. Εδώ βλέπουμε τις απαρχές ενός συστήματος που θα σαρώσει τη λειτουργία των μέσων ενημέρωσης και ο απόηχός του ακούγεται μέχρι τις μέρες μας και τη θητεία του Ντόναλντ Τραμπ -χωρίς να αναφέρεται σε αυτή, η ταινία δεν παραλείπει να σχολιάσει εμμέσως το σύστημα που ανέδειξε τον πολιτικό των Ρεπουμπλικάνων.
Όσο για τις ερμηνείες, ο Χιού Τζάκμαν είναι πάντα αξιόπιστος και εδώ αναλαμβάνει έναν ρόλο που του ταιριάζει, ενώ δεν αποκλείεται να δούμε υποψήφια στον Β Γυναικείο Ρόλο τη Βέρα Φαρμίγκα στον ρόλο της συζύγου του Γκάρι Χαρτ (έχει μια δυνατή σκηνή που είναι ό,τι πρέπει για κλιπάκι στην τελετή απονομής των Όσκαρ). Επίσης, η ταινία έχει την τύχη να εμπλουτίζεται από μια ομάδα εξαιρετικών ηθοποιών σε μικρότερους ρόλους (Τζ.Κ.Σίμονς, Μόλι Εφραίμ, Μαμούντου Άθι).
Εν ολίγοις, ο Υποψήφιος μάς δείχνει την άλλη πλευρά της δημοσιογραφικής δεοντολογίας που μας έδειξε το Spotlight.
