Οι Cinepivates στην «Κατάψυξη» με τον Δημήτρη Νάκο
Ένα κυριακάτικο μεσημέρι οι Cinepivates βρέθηκαν στον Γέρακα, στα γυρίσματα της νέας μικρού μήκους ταινίας του Δημήτρη Νάκου, «Κατάψυξη».
Στο σετ επικρατεί απόλυτη ησυχία. Ο Προμηθέας Αλειφερόπουλος μπαίνει σε ένα γραφείο κρατώντας ένα πιάτο με γλυκό. Εκεί τον περιμένει ο Ακύλλας Καραζήσης, ο οποίος ερμηνεύει τον Τάσο, έναν πρώην επιτυχημένο επαγγελματία που μένει ξαφνικά χωρίς δουλειά.
«Η ταινία δείχνει κάποιες σκηνές από τη ζωή ενός μεσήλικα, χωρισμένου με παιδί, ξαναπαντρεμένου, ο οποίος έχει μείνει άνεργος τα τρία τελευταία χρόνια στην Αθήνα του σήμερα. Παλαιότερα από ό,τι φαίνεται ήταν πολύ επιτυχημένος στην δουλειά του. Τώρα βιώνει μια ματαίωση, είναι δύσκολο να βρει στην ηλικία του μια θέση εργασίας, κανείς δεν τον παίρνει στα σοβαρά, όλοι θεωρούν ότι δεν έχει πια φιλοδοξίες» λέει ο Προμηθέας Αλειφερόπουλος που ερμηνεύει το στέλεχος μιας επιχείρησης όπου ο Τάσος απευθύνεται για να βρει δουλειά.
Μιλάμε με τον σκηνοθέτη Δημήτρη Νάκο (της βραβευμένης μικρού μήκους «Η Αλίκη στο Καφέ») μόλις ολοκληρώνεται το γύρισμα άλλης μίας σκηνής: εκείνης που θέλει τον Ακύλλα Καραζήση να μπαίνει σε ένα κτίριο, με έναν φάκελο στο χέρι. Απόλυτη ησυχία και η λήψη επαναλαμβάνεται αρκετές φορές, πριν ο ηχολήπτης ζητήσει να γίνει για ακόμα μια φορά ησυχία για να γράψει τον ήχο των βημάτων του ηθοποιού.
Ο τίτλος της ταινίας έχει διττή σημασία, μάς λέει ο Δημήτρης Νάκος. «Από τη μία αναφέρεται σε αυτά που ακόμα έχουμε στην άκρη και από την άλλη στην κατάσταση στην οποία βρίσκεται ο ήρωας. Για μένα είναι ενδιαφέρον πώς ένα πρώην στέλεχος αντιμετωπίζει ψυχολογικά τη νέα αυτή κατάσταση».
Η Ελλάδα του σήμερα βρίσκεται στο επίκεντρο του σινεμά που ενδιαφέρει τον Δημήτρη.
«Το στοίχημα είναι πώς σιγά – σιγά μπορούμε να διαχειριστούμε την κατάσταση στην οποία βρισκόμαστε και πώς θα καταφέρουμε να βγούμε από αυτήν. Δεν θα βγούμε εύκολα και δεν θα επιστρέψουμε στην προ κρίσης κατάσταση» τονίζει και προσθέτει: «Δεν θεωρώ ότι η πλειοψηφία της ελληνικής κοινωνίας ζούσε σε μια κατάσταση πάρτυ: δεν ζούσε με δανεικά, ζούσε με αξιοπρέπεια, με τα χρήματα που προέκυπταν από την εργασία τους. Η πλειοψηφία ζούσε αξιοπρεπώς και πιστεύω ότι αυτό έχει στερηθεί η ελληνική κοινωνία: το δικαίωμά της να ζει αξιοπρεπώς».
«Δεν ξέρω εάν θα βγούμε (από την κρίση)» σημειώνει ο Ακύλλας Καραζήσης, «πάντως αποκλείεται να μην εμπεριέχει το επόμενο στάδιο αυτή την εμπειρία και την ταυτότητα της κρίσης». Ο ηθοποιός, ο οποίος το τελευταίο διάστημα σκηνοθετεί κυρίως παραστάσεις στη Γερμανία, τονίζει: «Δεν νομίζω ότι η κρίση επηρέασε δημιουργικά ή αντι-δημιουργικά. Φυσικό είναι ότι αυτή η κατάσταση έχει μια αντανάκλαση στα θέματα (που επιλέγουν οι δημιουργοί). Αν δεν ήταν αυτό, θα ήταν κάτι άλλο. Δεν θεωρώ σωστό να δαιμονοποιεί κανείς την κρίση, αλλά ούτε και να την εξωραΐζει λέγοντας ότι είναι δημιουργική ή ότι αποτελεί τροφή για τους καλλιτέχνες».
«Ο στόχος μου δεν είναι να κάνω μια ταινία για την κρίση, αλλά μια ταινία για το σήμερα» επισημαίνει ο Δημήτρης Νάκος. «Όταν κάνεις κινηματογράφο ρεαλιστικό και μιλάς για το σήμερα, το κομμάτι της κρίσης -λιγότερο ή περισσότερο- θα είναι μέσα».
